Eliz ve Devrim'i bir araya getiren korkunç gece onlara başka ne felaketler getirecektir?

Daha önce yolu hiç İzmir'den aşağısına düşmemiş olan İstanbullu Damla, arkadaşlarıyla gittiği maceralı Akdeniz tatilinde, onu bekleyen asıl 'maceranın' tatilden çok daha fazlası olacağını tahmin edemezdi. Bugüne kadar hayat gailesine düşmüş bir halde yaşamaktan, aşık olmaya hiç fırsat bulamamış olan Damla'nın kapısını aşk, çok olmadık bir yerde, olmadık şartlar altında çalacaktı. Damla gelenin aşk olduğunu anlayamayacak kadar mantığına düşkün bir hayat sürdürürken, aşk gümbür gümbür ona anı yaşamayı ve kalbini dinleyerek hareket etmeyi öğretme niyetindeydi. Damla mantığını bırakıp kalbini dinlemeyi öğrenebilecek miydi? İşte orası çok muammaydı!

İşlemediği bir suçtan hapis yatan bir genç kadın... Onu hayatında isteyen yaşlı bir adam... O adamı hapse atmak için yıllarını harcayan bir savcı... Genç kadının yaşadıklarının intikamını alırken biraz desteğe ama en çok da cesarete ihtiyacı var. Ne de olsa bir iki cümle ile hayatını yeniden karartabilecek birini yok etmeye niyetli. Büyük oynayacak Azra. Adının masumiyetini kirletmiş bir adamı alnının ortasından vurmak için büyük oynamak zorunda...

Herkesin sadece bakarak taklit edilmesi mümkün olmayan ve ne yaparsan yap, dışarıdan bakıldığında anlaşılmayan bir hayat hikayesi vardı. Ne kadar süre olduğunu bilemediğim bir süredir yalnızdım. Aslında herkes vardı, aile, arkadaşlar, sevgililer, hayranlar, hatta evcil hayvanlar... ama bu benim yalnız olduğum gerçeğini değiştirmiyordu. Bu düzene de alışmıştım. Yalnızlığımı biliyor, umursamıyordum. Çok zor olmuştu lakin kabullenmiştim. Sonra bir gece onu gördüm. Elif'i. Kabullendiğim yalnızlığımın içinde, onun da en nihayetinde diğer herkes gibi olacağına emindim, hele de kuzenimin sekiz yıllık kız arkadaşıyken aksi olması mümkün değildi. Yoksa mümkün müydü? Her zaman komşunun örnek gösterilen mükemmel oğlu olmayı başarmış olan ben, başkalarının hayat hikayelerinde iyi bir kahramanken, kendi hikayemin kötü kahramanı mıydım?

[Tamamlandı] Bazen baktığımız ile gördüğünüz aynı olmayabilir... Tıpkı, kimsesiz bir kızın aslında sandığımız kadar yalnız olmadığını göremediğimiz ya da dışarıdan nemrutlukta kimsenin eline su dökemeyeceği bir adamın kalbinin aslında bir çiçek bahçesi olduğunu göremediğimiz gibi... Güven, sadakat ve aile üzerine kurulu bir hikayenin kahramanları bize gördüklerimizin ne kadar da eksik olduğunu, baktığımız pencereyi biraz daha aralamamız gerektiğini anlatacak... Ece ve Cesur üzerinden devam eden hikayede onların en sevdikleriyle birlikte sıcacık bir yolculuk yapıyoruz... Așk, dostluk, kardeşlik ve aile kavramlarını iliklerinize kadar hissedeceğiniz hikayeme hoş geldiniz... TURLİK Başlangıç - Aralık 2019 Bitiş - Ekim 2020

Dört arkadaşın geçmişten günümüze uzanan hayatları Arkadaşlık onlar için seçimdi, aşksa onlar için bir tercih. Çocukluktan beri yakın arkadaş olan bu dörtlü zaman içinde tercihlerini yaparak seçimlerinin bedelini ödemeye başlamışlardı. Hayat acıydı. Aşk da öyleydi. Yan yanayken eğlenen, aile olmayı başaran ama hep daha fazlasını isteyen bu dörtlü tam 16 yıl sonra yeniden bir araya geliyor. Bu buluşma her anlamda yılın buluşmasıyken, her açıdan yarım yalan dostuluğun ve aşkın da hesap vaktiydi.

Nilüfer için hayat hiç kolay değildi. Otuz beş yıllık ömrü boyunca sadece Görkem'le olduğu on ay boyunca mutlu olabilmişti. Hepi topu on ay. Ne öncesinde yüzü gülmüştü, ne de sonrasında. Görkem için de durum aynıydı. Nilüfer'i tanıyana kadar mutluymuş rolü yaparak yaşadığını onunla anlamıştı. Çünkü Nilüfer hayatına girince gerçek mutluluğu tatmış, Nilüfer gittikten sonraysa bir daha rol bile yapamamıştı. Bu muhteşem on aydan sonra yaşanan yirmi yıllık mutsuzluk, beklenmedik bir günde bitecekti. Ya da yerini daha büyük bir mutsuzluğa bırakacaktı. Görkem ve Nilüfer seneler sonra tekrar karşılaşmışlardı. Ama çok büyük bir sorun vardı. Görkem'in yanında Nilüfer'in bu hayattaki en yakın arkadaşı vardı. *** "Bilmiyor, değil mi?" diye sordu. Nilüfer ilk anda onun ne demek istediğini anlamadı bile. "Hı?" Güçsüz bir sesle kafasını Görkem'e çevirmek gibi bir hata yaptı. Çok fazla yakınlardı. "Çisil... Bu kadar yakın olmanıza rağmen, beni, yani bizi bilmiyor. Hiç anlatmadın mı?" "Kısmen," dedi robotik bir hızla Nilüfer. "Kimseye detaylı hiçbir şey anlatmadım ben. Lisede bir erkek arkadaşım olduğunu biliyor ama fazla detay bilmiyor." Boğazı acıyarak yutkunurken önüne döndü. Görkem'se hafifçe başını sağa doğru eğmiş, hala onun yüzüne bakıyordu. Aslında Çisil Nilüfer'in Görkem'den sonra hiç erkek arkadaşı olmadığını bildiği için Görkem'in önemine vakıftı. Sadece Görkem'i bu kadar önemli kılan süreci detaylarıyla bilmiyordu. "Ha ama!" diye ekledi aceleyle Nilüfer. Bakışları Çisil'in üstündeydi. Hala çocuklarla konuşuyordu. "Adının Naci olduğunu biliyor. Defterlerimin arasında doğum günümde hediyeye yazdığın notu görmüştü. Hatırlıyor mu bilmiyorum ama... görmüştü." "Hala duruyor yani? Atmadın." "Ne? Neyi? Notu mu?... Tabii ki atmadım! Hiçbir şeyi atmadım."

Kemal Karaman kendi halinde bir mimardı. Aşık olacağını pek düşünmüyordu.Yıllar önce eşini şehit vermiş dul bir kadın olan Sezen Güler ile karşılaşana kadar bundan oldukça emindi. Onlar kalplerine düşen koru keşfedip birlikte biz olmayı başarabilecekler midir? *dildar: birinin gönlünü çalmış, sevgili İsimsiz Arzular adlı kitabımın yan kitabıdır. Bağımsız olarak okunabilir. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Sedef ve Mehmet, kendi hayatlarında kaybolmuş iki sıradan insan... Sedef bir ailedeki üvey öge olarak o aileye tutunmaya çalışırken, Mehmet kendi ailesi dışındaki bir hayata daha önce hiç adım atmamış bir genç... Birbirlerini bulduktan sonra, kendi hayatlarında kaybolmuş olan bu iki genç, birbirlerinin hayatlarında aşka rastlayınca doğru rotayı bulabilecekler mi acaba?