Tüm kitaplarda kız ve erkek ya üniversite koridorunda hızlı giderken çarpışarak, ya erkeğin arkadaş grubu ile iddalaşması sonucu, ya rast gele numara sallayıp mesajlaşarak, ya yeni bir yere taşınarak, ya öyle, ya böyle, ya şöyle tanışıyor. Bizim tanışmamız böyle sıradan olsun olur mu? Sen sahilde böyle otururken ben senin yanına geldim. Aşk hikeyemiz böyle başladı. Ne ben kötü çocuğum ne sen saf kızsın. Ne ben egoluyum, ne de sen çılgınsın. Geldim. Girdim hayatına. Başladı sıradan aşkımız. Ne sen bana diklendin ne de ben seni zorladım. Böyle sıradan başladı..." Anlattıklarına güldüm. "Yani sen şimdi egolu olmadın mı böyle?" diye sordum. Oturduğu bankta geri yaslandı. "Hiçte bile. Tamamen sıradan bir erkek vatandaşım. Ne zenginim ne kötü çocuk ne egolu ne de yalancı. Baya baya sıradan biriyim." "Peki anlaştık. Ama bir şartla." dedim. İlgiyle bana döndü. "Nedir şartın?" "Beni sen inandır."

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Gezgin Kuzel, yurt edindiği bir kenar mahalle entrikasının merkezinde, bizzat kendisi, kendi için tasarladığı kalıpların içerisinde yaşayan genç bir kızdır. Tecrübeli bir rotaya, hayatı boyunca onu yalnız bırakmayan dostlara, dikenli bir maziye ve kuşlara sahiptir. Geçmişinden kopamayan yanı, iradesini bir örümcek ağı gibi saran korkularının arasında, onu yıllarca havasız bırakarak yetiştirmiştir. Bir gece yarısı üst kademeden dört yabancı adamın hayatına dahil oluşuyla sonu görünmeyen bir dehlizin methalinde bulur kendini. Gezgin Kuzel'in bu kısımda bildiği ve aynı zamanda bilmediği bir şey vardır. Bildiği, bu dehlizin onun başlangıcı olmayan bir sonu olacağıdır. Bilmediği ise, bu dehlizin uzun yıllar önce esasen onun için inşa edildiğidir. ©

Okula geç kalmamak için hızlı hızlı giderken çok beğenerek aldığım ayakkabıcıklarımın bağcıklarınin gazabına uğradım ve yere kapaklanıcakken kolumdan tutulmasıyla yerle öpüşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırdığımda teşekkür edicektim ama ultra yakışıklı yunan tanrısı tipli kasları ben burdayım diye bağıran çocuk "Tanışmak istiyorsan düşme numarası yapmana gerek yoktu tamam biliyorum cazibeme karşı koyamıyosun ama daha yaratıcı fikirler bulmalısın bence. "dedi. 04.06.2017 tarihinde Gençkurgu #1.

Biz ne ayak mıyız? Eve hırsız girince merdaneyi ışın kılıcı olarak kullanan,kendimizi bir ortama soktuğumuzda namuslu organ mafyaları olarak tanıtan,lunaparkta sıra beklememek için evde çakma bomba yapanlarız. Biz muhtişim dörtlüyüz

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

UYARI: Hikayeyi okurken sakın henüz okumadığınız bölümlere bakmayın. Gizem/Gerilim olduğu için spoiler yiyebilirsiniz! Yetenekli olmak. Her defasında imrenilen bir olgu. Başınıza bela açacağını asla düşünmezsiniz; Öyledir ki yetenekli insan belaya rastlamaz. Aksine bunun bir deli saçması olduğunu düşünürsünüz. Ama bir kez daha düşünün. Zira genç bir kız olan Maya'ya göre hiç de öyle değil. Hele ki kızımız doğuştan telekinezi yapabiliyorsa, kendisini belanın, bildiğimiz belanın içinde bulması kaçınılmaz olacaktır. Düşmanı yakaladığını zannettiğin anda çember daha da genişler. *Her bölümde gizemin dozu artarken, entrikalar doruklara ulaşacak.*

Öylece bırakıp gidiyor. Nefes alamıyorsun, ağlayamıyorsun. Ama dayanamıyorsun da. Anlatamıyorsun, anlayamıyorsun. Ne yaparsan yap gelmiyor, sevmiyor. Canın çok fazla yanıyor ama onun umrunda olmuyor. Hani o senin 'şarkımız' yaptığın şarkı var ya, o sizin şarkınızı başkalarıyla dinliyor. Sadece onu düşünüyor. Sen ölsen umrunda olmaz. Ağlasan, bağırsan, yalvarsan... Arkasına dönüp bakmaz. Onun gözünde hiçbir şeysindir çünkü. Senin ne kadar sevdiğini görmez, bilmez, duymaz. Seninle ilgili olan her şeye gözlerini kulaklarını sımsıkı kapar. Sen ne yaparsan yap, sevmez. Sende gurur kalmıyor, sana ne kadar 'git' dese de yapamıyorsun. Kabullenemiyorsun. Çünkü sen hep seversin. Öylece, karşılık beklemeden sever, beklersin. O ise seni hiçe sayar. Başkasına dokunur, başkasını öper. Teni başka tenlerde can bulur. Sen, sen o kadar iyi bilirsin ki seni sevmediğini, o kadar iyi anlarsın ki. Yine de vazgeçemezsin. Kendine yenik düşersin, ona yenik düşersin. Kalbine engel de olamazsın. Kalbin kanar, ağlar... susmaz, susturamazsın. O ağlar, sen ağlarsın. Ama sevdiğin kadın bütün bunları bilmez. Sen tükenirsin, o izlemez bile. Ve bilirsin, artık koparıp atman gerekir. Koparıp atarsın, ama hep yara kalır. O güzel yaran, seninle birlikte büyür. Hep izi kalır. İzi geçmez. Ama artık kanamaz. Ağlamaktan yorulur kalbin.

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."

Küçük kız onun için çok önemli olan kum kulesini dikkatlice yaparken, küçük çocukta bir yandan onu izliyor bir yandan da futbol oynamaya devam ediyordu. Küçük kız kulesinin son katını yapmaya çalışırken, kulesini yerle bir eden futbol topuna sonrada topu atan çocuğa bakıp ağlamaya başladı. O kum kulesi onun hayalleriydi ve o çocuk hayallerini yıkmıştı. Küçük çocuk onu üzmek istememişti. Zaten topuda yanlışıkla atmıştı. Kum havuzunda tepinerek ağlayan küçük kızın yanına yaklaşıp sarıldı. "Ağlama ben sana yenisini yaparım" deyip gözyaşlarını sildi küçük kızın. O küçük çocuk şimdi küçük kızın en değerlisi olmuştu... *** Kıvanç'ın bitmek bilmeyen havalı tavrı... İkra ise o alımlı havasını koruyordu. Artık büyüdüler, bilinmeyen yüzler, yeni arkadaşlar.. Ya ona gerçekten aşık olursa?.. Peki ya bu aşk sonsuz mu? Yoksa? Sahte Sevgili son mu buluyor? 08.03.2015