Dünya'nın dört bir tarafından gelmiş geçmiş en iyi teknolojiye sahip olarak tanınmış örgüt, bu sefer avına taktığı albayın torununu gözüne kestirmişti. Gözüne kestirmesinde büyük etken olan geçmişti. Geçmiş ve intikamlar yan yana yarışıyordu. Geçmişte yaşanılanlar intikamı körüklemişti. Lider olarak Atakurt lakabıyla tanınan Yekman Valdemar, ülkesinin en gizemli ve başarılı askerlerinden biridir. Bir gün kendisine verilen görevle hayatının değişeceğini bilmiyordu. Kendilerinden köşe bucak saklanan örgütü artık çökertmeleri gerekiyordu. Örgüt, kızın yakınındaydı. Lider Atakurt, örgütü çökertmek için kıza yakınlık kuracak ve gerekirse kızı kendisine aşık edecekti... [Kurgunun ilk yayınlanma tarihi 14/11/2023 ||| Kurgunun yeniden düzenlenerek yayınlanma tarihi 9/12/2024] (Kitaptaki olay, kişi, kurum şahsıma aittir. Hiçbir şekilde çalınamaz, kopyalanamaz ve uyarlanamaz. Bütün hakları saklıdır!)

Tek Bölümlük Hikayeler. 'İÇİNDEKİLER' bölümünden hikayelerin tanıtımlarına bakabilirsiniz. İyi okumalar. Hoşgeldiniz❤❤

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.

Bu hikaye gerçek kişiler, olaylar ve mekanlar içermektedir. Mesleki gizlilikten ötürü isimlerde ufak kelime oyunları yapılmıştır. Lütfen okurken sadece kurgu gözüyle değil, yaşanmış olay örgüsüne bakın. Hikayenin çıkış noktası ilk bölümdedir. Keyifli okumalar... * Burası ne han ne de saray... Burası öfkeyle kederin, neşeyle hasretin yaşandığı zalim Hakkâri Dağları. Yaşamak için öldürmeye mahkûm olan yer. Bana anlat diyorlar, neresini anlatayım? Çeltik Dibini mi, Kerem Deresini mi, Şem dillisini mi? Yoksa mermi ile selamlaşıp silahla kucaklaştığım yerleri mi anlatayım? Dedim ya, burası zalim Hakkâri Dağları. Burada hata bir kez yapılır. Kanla yazılır, canla ödenir. Ben Kurmay Yüzbaşı Olcay Karahanlı. Türk Milletine göre kahraman, aileme göre şehit olacağım bir bölgede vatani görevimi yapmaktayım. Hakkari... Kanla sulanmış yeryüzünü gizlemek için sisle kaplanmış gökyüzüne sahip olan şehir. Doğup, büyüdüğüm Trakya'nın aksine, dört tarafım dağlarla çevrilmiş bir yerde nefes alıyorum. Ölümle yaşam arasındaki pamuk ipliğinin üzerinde ustaca ilerliyorum. Kopup kopmayacağı Allah'tan, ne zaman kopacağıysa düşmanın namlusunun ucundan... Şehadet serisinin ilk kitabıdır.

Kumdan bir kalenin içinde büyümüştüm. Kör ve dilsiz olarak. Kalem üstüme yıkılıyordu ve ben altında eziliyordum. Birden öldürmüyordu beni. Önce nefesime doluyordu kumlar, Sonra bedenime, En sonda kalbime. Yavaş yavaş... "Kendini bırakma. Eğer bırakırsan kaybolursun. Bu koca labirentte asla yolunu bulamazsın." Kulak tıkadım bu sefer sözlerine. Ben artık ne istediğimi bilmiyordum. Dünyada gerçekten bu kadar kötülük varken artık ben iyi ve saf kalmak istediğimi sanmıyordum. Geçmişim bir muammaydı, ailem dediğim insanlar bir muammaydı, peşimde olan adamlar ise o muammaların sebebiydi. ## wattpad de paylaştığım ilk hikayem olacak bu ama yazdığım üçüncü hikayedir ve belirtmekte istiyorum ki bu hikaye iki yıl önce kurgulanıp yazılmaya başlandı. Bazı nedenlerden dolayı paylaşamadım. Saygı çerçevesinde her türlü yoruma eleştiriye açığımdır. Hatta hatam varsa bunu duymakta isterim. Yaza yaza gelişir insan sonuçta... ## Yayınlanma tarihi: Mayıs 2017

Kitap bitmiş bulunmakta fakat içime sinmeyen çok yer var bu yüzden boş bir zamanımda tarafımca düzenlenecektir. Yine de okumak isteyenler okuyabilir. (Okunmayacak kadar da kötü değil 😅) *** "Melek maskesi takmış şeytanların arasında şeytan maskesi takmış meleğim aslında." Küçük yaşta sebebini bilmediği ve asla öğrenemediği bir nedenden ötürü ailesi tarafından terk edilmiş, hayatın kirli tarafıyla daha ufak yaşta tanışmış bir kız çocuğuydu. Başına gelen onca acı şeye rağmen hayatta dik durmaya çalışmış fakat sürekli geçmişle yüzleşmesi gerekmişti. Bu geçmiş oldukça kanlı ve ızdırap dolu bir geçmişti. Yeşil gözlere sahip bir geçmiş. Tabi bir de şuan yaşadığı zaman vardı. Şuan yaşadığı zamana neden dahil olduğunu anlamadığı insanlar. Başına sürekli bela açan, kendi açtığı belaları da sürekli temizleyen. Ki özellikle içlerinden biri bedenine,ruhuna, mantığına hatta belki de kalbine oldukça bela biriydi. Lakin kızın kalbi yasaklı bir bölge idi. Kimsenin adım atamayacağı mayınlarla dolu, adım atanın eninde sonunda öleceği. Çevresi buzlarla çevrilmiş, içi olabildiğince acıyla doldurulmuş bir bölge. ©Tüm hakları saklıdır.

"Kül kedisi ayakkabısını almak için dönseydi asla prenses olamazdı." *** "Sen benim kaderime ilmek ilmek işlenen o kız çocuğusun Balmumu... Yaran da ben olurum bandın da." 🌙 Baldan adamın Balmumu... ✨ Kurgu tarihi; 13 Mayıs 2016 Oluşturulma tarihi; 27 Şubat 2017 Yayım tarihi; 27 Mart 2017 İyi okumalar...

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

Hayat ne garip,lanet ..ve boktan bir dönemeçten ibaret!' diye düşündü genç kız..Onun için hiçbir şey normal değildi artık.. Hiçbir şey olması gerektiği gibi değildi..Her şey hem de her şey istemediği gibiydi artık. Barda tanıştığı adamla tanımadığı ve gördükleri ilk otele girerken yaptıklarını umursamıyordu artık.. Onun mutlu bir geleceği olmayacaktı ki artık. Şuan genç kız kendisi değildi. Tanımadığı bu iri cüsseli adamla ne haltlar yediği umurunda bile değildi...O artık hep yalnız olacak bir kızdı zaten..En başından beri yalızlığa mahkum olacağı belli sefil biriydi... Otelin kapısından içeri girerken bedenini bir ürperti sardı Janessa nın.. "Üşüdün mü tatlım?" dedi adam ona kendisi olmadığını gösteren sıcak bakışlarla. Bara ilk geldiğinde gözlerinde gördüğü tek şey nefretti. Bu adam kimseyi sevmiyordu ve Janessa ya lazım olanda buydu. Geri dönüp onun yüzüne bile bakmayacak tek gecelik bir ilişki.. Hayatının unutulacak olan sonu ve İLKİ!.. ***************************************** Başlangıç:10 Ekim 2013♡ Bitiş:29 Ocak 2014♡ Not: Hikaye bana ait değildir.

Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.