"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Hayat, ördüğü kör düğümlü irmikleri benim önüme koymuş gibiydi. o irmekleri geçmek istemiyordum. onları ezmek, deli gibi üzerlerinde tepinmek istiyordum. hayatımı mahveden ne varsa, canlarını okumak istiyordum. işlediğim bir günah vardı. aslında çok vardı, fakat ben bir tanesini günah olarak görüyordum. Belki de hayatta en değer verdiğim bir insanı kırmıştım. Bu... Bu çok boktandı. Yaktığım sigaralar, kırdığım kalpler, yaktığım canlar... Bunların hepsini, o insanım diye geçinen varlıklar hak ediyordu. Ciğeri beş para etmez kişiler tarafından mahvolan hayatımın hesabını onlardan çıkaracaktım. Şeytanla oynuyorardı. Bile bile, isteye isteye yanmaya çalışıyorlardı. Bunu onlar istemişti. Kim annesinin bir Sürtük olmasını isterdi. Yada babasından farklı işkenceler çekmek... Daha çok bilinmezlik vardı. Ben bu bilinmezliklerde boğulmuyordum. Aksine beni ayakta tutan şeyler onlardı. Onları çözebilmek, hayatımı siken herkezi sikmek için hâlâ ayaktaydım. Beni yıkmak kolay değildi. Melek görünümlü şeytan... Duman efsâl Telkin. O bendim. Yakmak için yanan bir kız.