Aşk başıma geldiğinde, anlayamamaktan korkardım hep. Ya anlayamazsam, ya elimden kaçırırsam bu fırsatı diye. Çok gördüm çevremde, "Aslında o gerçek aşkmış ama anlamamışım, elimden kaçırmışım, kıymetini bilememişim." diye anlatanları. Ya ben de kıymetini bilemezsem aşkın diye korktum hep. Herkese nasip olmayan bu duygu, benim başıma da gelir mi diye de çok bekledim. Geldi... Ve anladım ki, aşk gelip seni bulduğunda; o duyguyu fark ediyorsun. Diğerlerinden çok farklı bir his çünkü o. Hiçbir şey yapmana gerek yok. Geride kalan bütün zamanımı, ömrümü, tek bir adamla geçirmek istediğimde gerçekten aşık olduğumu anladım işte. Küçüklüğümden beri evlilik hayalleri kuran kızlardan olmamıştım hiçbir zaman. Ta ki, Gurur'a olan hislerimden emin olana kadar. O an, hayatımın geri kalan kısmını onun eşi, karısı, sevdiği kadın olarak geçirmek istediğimi anladım. Ama o anlamamış galiba. Gitti, başkasının eşi oldu... İşte benim hikayem bundan sonra başladı.

Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."