Dudaklarını dudaklarımın arasına milimler kalacak kadar mesafe bıraktım. Ayın altında bir yıldız gibi parlayan yüzünü nefesimi üfleyip, dudaklarımı yaladım. Sağ elimi boynuna götürüp onu, kendime iyice çektim. İtiraz etmeden, bana ayak uydurdu. Sağ elimi karıncanın yavaşlığında onun arkasına doğru götürdüm. Gözleri gözlerimdeyken onu sıkıca tutup ateş topu olmuş kasıklarıma bastırdım. Göz bebekleri mümkünmüşcesine dahada büyüdü. "Beni hemen öp!" Soluk alıp verdi. "Hemen şimdi öp!" "Gözlerini yum." Gözleri gözlerime kısa süreli veda ederken, fırsattan istifade silahını çekip aldım. Ondan hemen birkaç adım uzaklaşıp, silahı her iki elimle havaya kaldırdım. Gece mavisi gözlerini açıp bana baktı sonra burun buruna olduğu silaha baktı. Dudaklarımı dişlerimin arasına alıp, sinsice güldüm. "Yanına bırakmayacağımı söylemiştim başkomiserim!"

Ben, her zaman onun için bir yıldız kadar değerli olmak istemiştim. Ben, her zaman onu gülümsetebilen şeylere sahip olmak istemiştim. Ben, her zaman ona umudu vaat etmek istemiştim. Peki ya bunları yapabilmiş miydim?