An extremely gifted boy was brought into life with amazing hidden powers and a destiny he ought to fulfill...

"Απλά δεν θέλω να βρίσκεσαι γύρω μου. Μείνε μακριά μου" με κοίταξε με ανέκφραστο βλέμμα και μου γύρισε την πλάτη, ενώ άρχισε να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο. ---------------- Είναι θλιβερό οι αναμνήσεις που παλιά σε έκαναν να χαίρεσαι, πλέον να σε κάνουν να θες να τις ξεχάσεις. Αν είχα την δυνατότητα θα άλλαζα το παρελθόν; Θα έσβηνα όλες αυτές τις αξέχαστες αναμνήσεις, απλά επειδή με πληγώνουν;Υποθέτω αυτή είναι μια ερώτηση που θα μείνει αναπάντητη για πολύ καιρό. ------------------ Είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο, πως οι κοπέλες πάντα θα ελκύονται από ένα αδιάφορο αγόρι. Το ιδιο θα συμβεί και στην Εύα, μόλις μετακομίσει σε άλλη πόλη και μπει στην ζωή της ο Χριστόφορος. Στη δική τους ιστορία δεν υπάρχουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες. Η ζωή τους θα αλλάξει ριζικά όταν συναντηθούν. Και δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. -----‐--‐-‐-------- *Τα γεγονότα αρχίζουν να διαδραματίζονται από το 5ο κεφάλαιο*

"ΕΙΠΑ ΚΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ" ξανά φώναξε και χτύπησε τη μπουνιά του πάνω στο τραπέζι. "Πο..πονάω" ψιθύρισα αδύναμα έτοιμη να λυγίσω και να βάλλω τα κλάματα. ++ Η Ανθή είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι σεμνό, γλυκό και συνεσταλμένο. Μπορεί να είναι κόρη ενός πλούσιου επιχειρηματία όμως στη ζωή της μόνο πλούτη δεν γνώρισε. Δεν προκαλεί ποτέ μπελάδες και προσπαθεί να περνάει πάντα απαρατήρητη, αφού τα κόμπλεξ τόσο για την εμφάνιση της όσο και για τον ίδιο της τον εαυτό την κρατάνε μακριά από τους γύρω της. Φιλίες ή κάποιο εφηβικό έρωτα δεν έχει να θυμηθεί. Μόνο κακίες και κλάματα. Όταν η μητέρα της βρίσκει μια καινούργια δουλειά αναγκάζεται να μετακομίσει και για κακή της τύχη στο νέο σχολείο θα κάνει το τρομερό λάθος να πέσει πάνω στον Στέφανο, το πιο τρομαχτικό και άκαρδο αγόρι. «Η γνωριμία τους ξεκινά από το κεφάλαιο 5» Βιβλίο που περιέχει τοξικές, βίαιες, μάτσο, σεξιστικές μη αποδεκτές συμπεριφορές... #1 θέση αγάπη, ρομαντική, έρωτα, δράμα 2018 #1 θέση εφηβική φαντασία 20.04.2018

"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.