Kto by pomyślał, że w życiu tak zwykłej dziewczyny jak ja, wydarzy się tyle niezwykłych rzeczy. W końcu jestem tylko jedną z tysięcy, jak i nie z milionów niebieskookich blondynek mieszkających w Nowym Jorku. Normalną dziewczyną z ilością marzeń, równającą się z ilości gwiazd na niebie. Na dodatek tak samo jak gwiazdy nieosiągalnymi. Delikatnym sercem, walczącym z ciężką rzeczywiścią. Otwartym umysłem, błądzącym w wysoko w chmurach, jednak nieustannie sprowadzanym na ziemię. Mam pracę, która z pewnością nie jest zajęciem moich marzeń. Matkę, która poświęciła dla mnie wszystko i teraz potrzebuje mnie bardziej niż kiedykolwiek. Nie jest łatwo, ale dzięki Bogu mam jeszcze wokół siebie ludzi na których zawsze mogę liczyć. Moje życie nie wyglądało dokładnie tak jak bym chciała, ale za to było w miarę stabilne i spokojne... Było do momentu, aż prawie nad moją głowę otworzył się wielki, kosmiczny portal, z którego wyleciała armia szkarad, chcących zniszczyć wszystko... I mnie zabić. Jestem Charlotte Weasley, zwykła dziewczyna, a to jest moja niezwykła historia.

Oboje noszą w sercu ostatnią prośbę ważnej dla nich osoby. On ma być dla niej jak ojciec, opiekun i nauczyciel. Ona ma wyciągnąć go z mroku, w którym tkwi od lat. Żadne z nich nie spodziewa się, jak łatwo granice wyznaczone przez powinność mogą zatrzeć się i zamienić w coś zakazanego.

Michalina Domańska ucieka przed konsekwencjami swojego wyboru łudząc się, że Mentor zniknął z jej życia na dobre. Jedna krótka wizyta smutnego pana z tajnych służb zmienia jednak wszystko. Mężczyzna grozi, że zabije jej rodziców, jeśli ta nie zdobędzie dla niego przeklętego depozytu. Tego samego, którego poszukiwał także Mentor. Problem w tym, że miejsce ukrycia tej puszki Pandory znała tylko jedna osoba, a czas uciekał. "Teraz to ja miałam grać kłamstwem. Tym razem to ja ukrywałam prawdę, bojąc się konsekwencji jej ujawnienia. Stawką było życie moich najbliższych. Żeby ich ocalić, musiałam wyprowadzić w pole wytrawnego psychologa, który znał się na manipulacji i podstępie jak mało kto. Byłam zmuszona oszukać Mentora, sama sobie przy tym łamiąc serce. Znalazłam się w środku rozgrywki wpływowych i niebezpiecznych ludzi. Ponownie stanęłam na rozdrożu. Dwie kręte ścieżki - kłamstwo albo śmierć. Obym zdołała w porę zawrócić."

Młoda studentka pada ofiarą handlu ludźmi i zostaje wystawiona na nielegalnej licytacji jako żywy towar. Ukrywający swoją tożsamość mężczyzna płaci za nią ogromną sumę, po czym zawozi do ukrytej pośród beskidzkich lasów posiadłości. Tam przedstawia ofertę, której przyparta do muru dziewczyna nie jest w stanie odrzucić. Godzi się na udział w siedmioczęściowym sprawdzianie, który ma wyjawić o niej prawdy i doprowadzić ją do podjęcia się pewnego zadania. W ten sposób powoli wikła się w gąszcz spraw, o których wcześniej nie miała pojęcia i staje w obliczu nieoczekiwanych decyzji i trudnych wyborów. Mentor wciąga ją w pełen tajemnic i niebezpieczeństw świat, budzący, obok lęku i niepewności, nieodpartą ciekawość podszytą fascynacją... "W przeciągu jednej pechowej nocy stałam się towarem wystawionym na półce, bezwolnym przedmiotem, na którym ktoś przykleił metkę z ceną. Mimo zawrotnej sumy znalazł się kupiec, który był gotów wyłożyć za mnie fortunę. Trafiłam w ręce bezimiennego człowieka bez twarzy, który złożył mi niecodzienną propozycję. Przekraczając próg jego domu znalazłam się w świecie spraw, o jakich wcześniej nie miałam pojęcia oraz tajemnic, które piętrzyły się nade mną niczym klatka. Mężczyzna zaoferował mi ochronę i możliwość udziału w czymś, za co warto nawet umrzeć, ale najpierw musiałam przejść siedmioczęściowy sprawdzian. Siedem prób Mentora. Siedem prawd o mnie, o nim, o nas..."

Melania Tchórznicka od zawsze była skryta i nieśmiała. Za bardzo. Jej matka powtarzała to za każdym razem, kiedy dziewczyna unikała jak ognia różnych sytuacji. Występy w akademii szkolnej były dla niej torturą, a egzaminy ustne istną katorgą. Wszyscy zachęcali ją, żeby otworzyła się na ludzi, żeby więcej się uśmiechała, żeby nie uciekała w swój własny, odgrodzony wyobraźnią świat. Prawie nikt nie wiedział, że Melania cierpiała na zdiagnozowaną fobię społeczną. Zresztą pewnie i tak nikt by jej nie uwierzył ani nie potraktował tego poważnie. A szczególnie pewien surowy profesor, który nie miał zamiaru dawać nikomu taryfy ulgowej na swoich zajęciach. Melania już od pierwszych dni na uniwersytecie miała więc przechlapane. Dosłownie i w przenośni.