Umut, en karanlık anda doğar ve bazı kıvılcımlar, devrimi başlatacak gücü taşır. Kış Gündönümü; robot teknolojisi, nükleer kış ve baskıcı bir rejimin kıskacındaki bir toplumun hayatta kalma ve umudu yeniden inşa etme mücadelesini anlatıyor. Aşk, arkadaşlık ve direnişin iç içe geçtiği bu hikâye, okuru karanlık bir gelecekte bile inancın ve cesaretin izini sürmeye davet ediyor.

Elfin: motor yarışı takipçisiyim. (00.18) 519342****: bir gun benim de takipçim olursun rahat ol. (00.18) Elfin: Mükremin çıkma ihtimalin hala var. (00.18) 519342****: illa boydan mı istiyorsun Zeynep değilim Mükremin falan! (00.19) Elfin: kanıtla. (00.19) 519342****: müsait ortamda değilim sabah çekilen resmi sayar mısınız Mükreminci deli hazretleri (00.20)

Yollar gidişime, kızlar duruşuma hasta. @motorculardavardır . . . ✨Bölümler kısa ve hızlı bitiyor bundan önce içerikteki karakterleri bilmek için diğer textingleri okuyabilirsiniz✨

Her şey normal bir arkadaşlık hikayesi gibi duruyor değil mi? Peki aslı çok farklıysa? İki rakip ekibin çatışmasıyla başlayan gecenin sabahında en fazla ne olabilir ki? Dengelerin alt üst olduğu bir ihanet oyununda Erna'ya eşlik eder misiniz?

"Komutanım 'gideceksiniz' derken?" "Üç askerimiz de bu görevde olucak. Yüzbaşı Baran Güneş, Teğmen Kaan Turhan, Teğmen Fatih Risk." En olmaması gereken üçlü gelip beni bulmuştu. . . . (Şahsıma ait bir kurgudur çalınması durumunda işlem başlatılıcaktır🤍)

Sırlar, sırlar ve sırlar... Bir gece yarısı evinin camında bulduğun not hayatını ne kadar değiştirebilir? Ansızın telefonlarına düşen bildirime şaşkınlıkla baktılar. *Konum gönderildi* Gönderilen konuma gideceklerinde asıl oyun başlayacaktı ve henüz kimse bunu bilmiyordu. Bilinmeyen bu numara onlara nasıl bir oyun oynayacaktı? 🎭 Lise son sınıf öğrencisi dört arkadaş, birbirinden farklı karakterlere sahiplerdi. Dördünün de tek ortak noktası herkesten sakladıkları sırları olmasıydı. Ya da... Gerçekten öyle miydi? Oyunbaz o sırları buldu ve içlerine saklandı. Şimdi sırada kendisinin bulunmasını beklemek vardı. Peki bu dört arkadaş, içine düştükleri bu oyuna karşı nasıl birlik olacaklar dersiniz? "Ben büyük bir sırrım ve büyük sırları, en iyi saklananlar bulabilir. Siz, Saklanan Ruhlar; bulabilir misiniz beni?"

-ASKERİ KURGUDUR- Alaz, dik oturup ciddiyetle boğazını temizledi. . "Ancak... seni istersem timden çıkarmam ve buradan göndermem, seni ilgilendirir mi?" "Eğlenirim," dedim anında. Alaz'ın yüz ifadesi değişti. "Beni buradan göndermeye çalışmandaki çabalarını... yarbaya dil dökmelerini, okuluma kadar göndereceğin faks ya da maillerini izlemek beni eğlendirir." Sahte bir tebessümle dudaklarımı kıvırdım. "Lütfen beni eğlendir." Sözlerimden etkilense de değişen yüz ifadesini hemen toparladı. "Yapamayacağımı sanıyorsun." "Hayır," dedim gözlerimi gözlerine kilitleyerek. "Tökezleyeceğini düşünüyorum." Arkasına yaslandı. Bir dirseğini sandalyenin koluna dayadı, diğerini masaya bıraktı. Açığa çıkan bileğine baktığımda ela ve mavi ağırlıklı boncuk bileklikler gözüme takıldı. Tam bu iki bileğinin ortasında siyah ipten oluşan kalın bir düğümlü bileklikte vardı. Bunları takmayı hep çok severdi. "Ya bunu başarırsam?" diye sordu. Sesinde meydan okumanın yanı sıra bir kırgınlık da vardı. Gözlerimi ona çevirdim. "Ya seni buradan gerçekten gönderirsem?" Masaya doğru yaklaştım, ceketimin yakalarını düzelttim. Yanağıma düşen birkaç saç telini kulağımın arkasına iliştirdim. "Eğer bunu başarırsan sana vereceğim Son Vasiyet'im bile olmaz!"

Çevremdeki ağaçlar aynı gözükseler de aynı değiller. Uzaktaki dağlar bildiğimden daha soğuk. Rüzgar aynı hissettiriyor belki ama o bile tanıdığım rüzgar değil. Çünkü benim dünyamda çoktan unutulmuş büyüleri taşıyor kucağında. Olduğuma inandığım yerde değilim. "Bana her şeyi anlat. Bana dünyanızla ilgili her şeyi, en küçük detayına kadar anlat." Ben, Eira Morwen, dönmenin bir yolunu öğreneceğim. Ve ancak her şeyini bilirsem büyüyle ve korkunç canavarlarla dolu bu dünyanın girişini de çıkışını da bulabilirim.

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?