geçen sene 17 haziran'da intihar ettim. hepimiz ama istisnasız hepimiz merak ederiz... güneşin sıcağını, rüzgarın serinliğini, denizin üzerine düşen bulutların gölgesini bir daha yaşayabilecek miyiz? açıkcası kendimi öldürdüğüm gün aslında o kadar da kötü bir gün değildi. otopside ipten son anda kurtulmaya çalıştığım ama başaramadığım detayı yer alıyor. yine de daha fazla üzülmesin diye anneme bundan söz etmemişler. uzun bir serüven olacak lakin önce kendi cenaze günümden başlamam gerekiyor anlatmaya. sanırım bir insanın yaşayacağı en enteresan deneyimi yaşadım. kendi cenazemi arkalardan bir yerden seyrettim. freudsal bir vaka gibiydim bilemiyorum belki de dante'nin öteki tarafı anlattığı ilahi komedya'dan bir sayfaydım.