-under the sky in room 553, i discovered you and i- "Hastanedeki origamiden kalpler geleneğini hiç duymuş muydun?" Kalbi alan çocuk heyecanla inceledi, neşeyle başını salladı. "Evet! Annem dedi ki ne zaman birisi cennete gitmek için hastaneyi terk etse hepimiz onlar için kağıttan kalpler katlarız! Bunun gibi, bunun gibi!" "Bu doğru." diye kıkırdadı Soobin. "Ama nasıl başladığını biliyor musun? Burada, bu odada başladı. Kaybettiği aşkı için her gün kağıttan bir kalp katlayan, her yaptığının onu o gözlerin açılacağı güne biraz daha yaklaştıracağını uman bir çocuktan." "Ne yazık ki onun için o gün asla gelmedi." Diğer bir deyişle, birbirine sahip olmanın ne demek olduğunu çok geç olana kadar fark etmeyen çok yakın iki çocukluk arkadaşının umutsuz aşk hikâyesi, özlem, kaybolmuş umut, karşılıksız aşk ve aralarındaki tüm trajedilerden derlenmiştir. ________________________ Hikâye bana ait değildir, sadece bir çeviridir. Orijinal eseri ao3'te spellfire isimli kullanıcıdan okuyabilirsiniz.

"her zaman tanrıdan hafıza kaybı geçirmeyi diledi. istediği de oldu." hendery&yangyang

Genç adam elini küçük bir sırıtış ile boynuna götürdü ve izlerin üstüne bastırdı. "Ağladı, çok fazla ağladı. Canını yaktığımı sandım, çok kötü hissettim Taeyong. Özür diledim, her zerresini öpmek istedim. Ama dedi ki," Yüzündeki küçük sırıtış soldu. "Ben özür dilerim, ölsem, sonumuzun böyle olacağını bilemezdim Yukhei. Keşke böyle olmasaydı." Taeyong'un yüzü düştü, Jaehyun parmaklarını saçlarına geçirirken öfke ile kafenin içinde mekik dokumaya başladı. "O an anlamamıştım ama gün güzeli biliyormuş böyle olacağını, benden bu yüzden özür dilemiş, defalarca." | bitiş: 27.05.21 02.06.22: #luren etiketinde 1

Byun Baekhyun ölüydü.Öldüğü günü net bir şekilde hatırlıyordu;kollar onu korumak için etrafına sarılmıştı,ama çok geçti.Metalin bedenine çarptığında çıkardığı sesi,çatırdayan kemiklerin sesini,asfalta dağılan vücudun sesini..hepsini hatırlıyordu. Ölü bir insanın nasıl bunları hatırlayabildiğini merak ediyorsunuz,değil mi?Arkasında bırakamamıştı,daha doğrusu,bırakamıyordu. Park Chanyeol,sevgilisi,her şeyi,onu ziyaret ediyor,onun için yas tutuyor,onu bırakmayı ve kendisini yalnız bırakmasını reddediyordu. Baekhyun karanlıkta yaşıyordu,yavaşça çıldırıyordu(eğer bu ölü insanlar için mümkünse) Eski sevgilisinin kederli yasları ve çaresizce onu çağırması tarafından avlanıyordu. Çeviridir.(asianfanfics) Cr.to;DarkWolf22

dağıt ve unut. @lovelyyclifford ♡ © 030119 | yildizlryakamoz

[chanbaek.] kavruk tenleri güneş öper, parmak uçları süpernovaya değer, iki balık ıslık çalar, ve chanyeol sevdiğina ninniler yazar. bu hep böyledir. taeilyn.♡࿐

"evet, sarhoşsun." dedi kalçalarından kavrayan ellerin sahibi. "bu gece ayrı bir hoşsun."

"Kıvılcımı söndürmeyen ateşi zapt edemez." demiş Tolstoy. Ben o kıvılcımı söndürmek değil, o kıvılcımı sevmek istiyorum. ** Kıvılcımı Söndür'ün yan kitabıdır. @mindybae | Tüm hakları saklıdır.

190919

urania: bu gece üç yıldız belirecek pencerenin önünde birini defterinin arasında kurut ikincisini cebine koy sonuncuyu öp, dudakların yandığında bırak, ben hissederim zhong chenle & park jisung, 100819. taeilyn.♡࿐