"eve dönüyorsan, eve dönüş yolunu unuttuysan, çıkmaz sokaktaysan veya çıkmaz sokaklardan kurtulduysan, her neredeysen ve her nereye gidiyorsan"

Evet, dedem koymuş adını. Amerika'ya gidip arabayı bizzat ilk elden aldığında kaldığı otelin önünde bir araba dururmuş, bir tekeri patlakmış. Ne zaman otelden çıksa ilk gördüğü o tozdan griye dönmüş araba ve üstünde kırmızı etiketle yapıştırılmış yazı. FLASH9. Dedem otelden ayrılmak üzere çıktığı gün, Pontiac GTO 1967'ını almaya giderken saat sabah yedi suları, son kez arabayı ve yazıyı görmek istemiş fakat bir bakmış ki araba ortalıkta yok. Etrafa bakınmış, hayır yok. Son kez görememek içine çok oturmuş dedemin, o da yeni aldığı arabasına Flash9 ismini vermiş. Süper hikaye bence. [love hate araba yarışlı ficim, 2019]

"Çocuklar pembe yalanlar da söylerler, benim söylediklerim pembe rengini yitireli çok oldu, üzerinden yüzlerce ilkbahar geçti ve benim sonbaharım hiç bitmedi." Baekhyun'un Chanyeol'e olan nefreti tahta kapaklı defterinde saklı. 🌲🌻✨ [!] Yetişkin İçerik Riverdale × Ölü Ozanlar Derneği × Saksı Olmanın Faydaları

"Ben var ya," diyor. "Koydum senin teşhisi." "Nasıl yani?" "Sürekli bir yerlere dalıp onu mu düşünüyorsun?" "Evet." "Onun varlığı seni etkiliyor ya da çaresiz bırakıyor mu?" "Evet." "Geçmiş olsun," diyor Sehun numarasız gözlüğünü bir doktor edasıyla çıkarırken. "İyiyi anlamlandırma safhasındasın."

Park Chanyeol, Kore'nin gelmiş geçmiş en iyi Cinayet Masası Komiseriydi. Byun Baekhyun ise Park Chanyeol'e aşıktı.

''Havai Fişekler'' sol ellerinin serçe parmağında yeşil ojeyle gezen yıkıkların grubuydu. Bu one-shot @ficstation için yazılmıştır.

-

"Kullandığımda hayatımda geri kalan her şeyi unutup bambaşka bir yerde buluyorum kendimi, tarif edemediğim türden uçsuz bucaksız bir yerde. Bazen her şey yok oluyor, bir tek ben kalıyorum, bazense tıpkı kitaplarda tasvir edilen cennetteki gibi bir yerde oluyorum. Uçuyorum, istediğim yere gidiyorum. Dünyayı ben yaratmışım gibi hissediyorum, dağ, taş, denizler, her şey bana aitmiş gibi. Fakat bu hislerin bedeli göründüğünden daha ağır. Şeytana ruhunu satmak, kendini teslim etmek ya da her ne dersen de, maddeye başladığında bunun geri dönüşü yok. Sonsuz haz, sonsuz kölelik. Kendini tanrı zannettiğin kısacık bir sürenin sonunda gerçek hayata dönüyorsun, ruhsuz bir kukla olarak."

"Neden saçların gri senin?" "Sen neden hastane kokuyorsan, ondan."

Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.