"Merih..." diye fısıldadım. "Canım yanıyor... Seni sevmek, kollarında güvende hissetmek canımı yakıyor." Lara'nın kendi ve Merih'in ailesi hakkında öğrendiği hakikatler onu bir bilinmezliğe sürüklerken, bu bilinmezlikte yanında olan kişi yine Merih olur. Savaşmak zorunda oldukları bir geçmiş ve ne getireceğini bilmedikleri bir gelecek vardır karşılarında. Kehanet taşını bulmak için Gün Doğumu şehrine gittiklerinde hiçbir şey planladıkları gibi gitmez. Gecenin Koruyucularıyla karşı karşıya geldiklerinde tüm dengeler bir anda alt üst olur. "Kaç kez öldüm nefreti tattığım gözlerde, hiç saymadım."

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

'Her şey vaktini bekler. Ne gül vaktinden erken çıkar. Ne güneş vaktinden erken doğar. Bekle senin olan sana gelecektir..' 🥀 Muğla'nın izbe bir köyünden çok uzakta.. Büyülü şehir İstanbul'da, Tüfekçi yalısının kapısına bir not bırakıldı... Biz buna Mucize dedik.

TAMAMLANDI✔ "Selam! Artık kaç gün kaldığını saymayı bıraktım... Ama biliyorum az kaldı. Gidiyorum. Gitmek zorundayım. Ölüyorum... Her gün geçtikçe ölümün fısıltısını daha net duyuyorum... Duymak zorundayım. Bugün yine unuttum. Evimin yolunu unuttum... Saatlerce yürüdüm. Ama neyse ki çantamda bir kağıda adresi yazdığımı sonradan hatırladım. Yoldan geçen herhangi birine sordum evimin adresini. Şimdi ise yine buradayım... Öylece gitmek istemiyorum. Bir şeyler bırakmak istiyorum bu dünyaya. Ben Deniz... Deniz Vural. Ve bunları izleyen kişi , her kim olursan ol unutma beni olur mu? Ben ölmek istemiyorum. Beni hatırlayacak birileri kalmadığı zaman ölmüş olacağım... Ve lütfen , lütfen ölmeme izin verme!" • Aile-abi kurgusu yazmaya doyamadığım için aklındaki diğer kurguları bir kenara çekip buraya geldim! • MoonLoverrss •

Bir tarafta şizofren ve uyuşturucu bağımlısı bir annenin yanında, sevgisiz büyümüş Süveyda. Diğer tarafta aile sıcaklığını, sevgiyi ve şefkati sonuna kadar tatmış ve şımartılmış Dilay. 17 yıldır yaşadıkları hayatların aslında kendilerine ait olmadığını öğrenirlerse? ............ 17 yıl önce bugün doğmuştu Süveyda. 17 yıl önce bugün yalnızlığa terk edilmiş, tek başına bırakılmıştı, tıpkı şimdi olduğu gibi. Doğduğunda annesinin kucağına alıp sarmak istemediği o küçük bebek büyümüştü. Büyümüştü evet ama sadece bedenen. Ruhu hala kimsenin kollarında sarıp sarmalanmamış o bebekti Süveyda. Bakışlarını tekrar yanan muma indirip gözlerini kapayıp her sene dilediği şeyi tekrar diledi sesli bir şekilde. İçinden dilemsine gerek yoktu, onu zaten kimse duymuyordu. Sevilmek istiyorum... ............ Süveyda ve Çağlar ailesinin bazen hüzünlü, bazen mutlu bazende kaos ve aksiyonlu hayat hikayelerini okumak istiyorsanız, Kitabıma Hoşgeldiniz❤ ▪︎09/01/2022▪︎

[tamamlandı] "Görüyor musun bakışlarını," dedi kulağıma doğru. "Kuduruyor." Buraya nasıl düşmüştüm bilmiyordum. "Gözlerindeki tehlikeyi görüyor musun diye sordum," dedi omzumu sıkarak. Yutkunarak başımı salladım. "İşte senin bu adamın döllerinden olmana imkân vermiyorum çünkü pısırığın tekisin. Sırf ceza alacaksın diye yaşıtından dayak yemeyi kabullenen, gücünü hiçbir şekilde kullanmayan korkak birisin." Omzuma attığı elini tutarak tiksinircesine vücudumdan uzaklaştırdım. Ondan ayrılıp yerimde doğruldum. "Senin döllerinden olabilirim çünkü sen de bir boka yaramayan korkak herifin tekisin, değil mi baba?" • 'Bazı yerlerinde mantık hataları bulunmaktadır, anlayışınızı diliyorum. Keyifli okumalar.'

Düzenlendi... Ben Miray; Soyadım, doğum tarihim hiçbir şeyi olmayan miray Küçükken bana masal okuyan bir babam bile yoktu, ne uyumadan önce ne de normal zamanlarda... hani bazı kızlar var ya babalarının prensesi, güzel kızları ben hiçbir zaman onlardan olamadım Ben her zaman Miraç'ın, ikiz kardeşimin prensesi oldum, bu bizim hikayemiz... Miraç ve benim hikayem bu hikayenin sonunda ya kurtulacağız ya da canavarın kulesindeki karannlık bir odada öleceğiz

Gerçek aile hikayesidir. Bu sefer ana karakter bir kız değil, erkek. Yirmi altı yaşında başarılı bir yöneticiydi o. Herkes kadar kendi kuralları ve sınırları olan bir adamdı. Ama, onun kalbi dünyada ki çocukların saflığıyla eşitti. O kim mi? Kenan. Evet, o sadece Kenan'dı. Ona yapılan şeylerden sonra ne bir Soyada ihtiyacı vardı. Ne de bir aileye. Günlerin sınırlı olduğu bir hikayeydi bu. Ve, Sayılı gün çabuk gelir, geçerdi.

Kar taneleri döküldü gökten, farklı şekilleri ve farklı renkleriyle 7 genç kızı ve onların hayat hikayelerini oluşturarak... Kaderleri birleşmiş umutları intikam ateşiyle harlanmış tutuşmaya başlamıştı. Bu 4 element: Toprak, Hava, Su ve Ateş 'in 7 farklı şekilde birleşerek oluşturduğu 7 kızın intikam hikayesiydi, intikam savaşıydı... ****** "Kim bilebilirdi ki tek umudum olan yıldızlarında bir gün söneceğini?..."- Dolunay Gece ÇETİN "Mutsuzken daha önceki mutluluklarını düşün ve gülümse... Unutma Zhen 'inde dediği gibi 'Eskiyi asla yeniler silemez.'" - Rüya DEMİR "MAVİLERİM IŞIKTI belkide umut... Ama sen ikisinide ÖLDÜRDÜN, mavilerimi başka kahvelere gömdün!" - Kumsal Ada DOĞAN "Ruh mudur acı çeken yoksa kalp mi? Ruhtur... Çünkü öldükten sonra bile ruhun o acıyı hisseder..." -Mira AYDOĞMUŞ "Göz kapakların ağırlaşır, bedenin soğuğa teslim olur. Sonra ne olur biliyor musun? Ahhaha... ÖLÜRSÜN!" -İrem TANLI "Gün geçtikçe daha da üzülür, yıpranırız işte o zaman karanlığa gömülüp ruhumuzun parçalanışını cam kırıkları halinde çöpe atarız..." - Doğa GÜÇLÜ "Kalbim bir anka kuşu gibi. Tek farkımızsa o küllerinden ben nefretimden doğuyorum..." - Alara Deniz ARMAĞAN ****** Artık onlar saflığını ve masumluğunu kaybetmiş, umutları intikam için var olan, kalpleri intikam için atan, masumiyeti sıfır kızlar çetesiydi... "Ya karanlık senin olacaktı, ya da sen karanlığın..." - Solitariopallida244 #19.01.2016# Not: Gözü kararmışlar adındaki ilk kızlar çetesi hikayesidir. Gözü kararmışlar ünvanı yalnızca bu kitaba aittir. Çalınması halinde haklarımı kullanarak yapmayacağım şey yoktur! Bilginize... -Solitariopallida244

7/11/2016 Genel Kurgu İçinde #54 Bir öğretmen, kendini özel öğrencilerine adamış... İçindeki aşk yangınını gözyaşlarıyla kor tutmuş ufak bir kız... Bir asker, intikam için kandan yemin içmiş... Aşkını kalbinin toprağına gömmüş, o topraktan yeşeren filizlerle yaşamış yiğit bir oğlan... 2 liseli aşık, tutulmayan sözler, edilen yeminler, ayrı geçen zaman... Unutmak zamanın mı kalbin mi işi? Peki aşk zamana karşı koyabilir mi? Aradan geçen onca yıl aşkın ateşini söndürür mü? Yoksa aşk yalnızca "Kalp Zamanı" mı dinler? Peki ya intikam? İntikam ateşi aşığı da yakıp kül eder mi? "Ah! Yansak seninle ne gam, Ayrıyken buz tutan bu kalp, seninle kül olmaya bile razı"