"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

(Tamamlandı.) Bilinmeyen N.. : Nude at'da gözümüz gönlümüz açılsın canımın ciğeri.

"Hey, Külkedisi!" diye seslendi ayakkabımın tekini veren çocuk. "İsmini öğrenemeyecek miyim?" "Üzgünüm, Beyaz Atlı Prens. Öğrenemeyeceksin." Sinestezik bir çocukluk aşkı okurken biraz da eğlenmek isteyenleri buraya alalım! 💛

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

2019 Wattys Ödülleri - Tarihi Kurgu Kazananı Serinin TÜM KİTAPLARI bu çalışma ALTINDADIR. Aşk mı özgürlük mü? Aşk mı hüküm mü? Aşk mı intikam mı? Aşkın ve seçimlerin birbirine karıştığı yaşamlar. Ayashri intikam ve özgürlük adına Zaferin Ruhu adlı çetede yer almaktadır. Hem haksız yere öldürülen babasının intikamını almak hem de Azinkayt'ın özgürlüğünü istemektedir. Bunun için elinden geleni yapmaya hazır olsa bile yaşamın ona oynayacağı oyunları bilemez. Kader onun için farklı planlar yapmaktadır. Bir anda kendisini karmaşık ilişkiler içinde bulur. Larastka'nın prensi Jayce, muhalifliği yüzünden Azinkayt'a sürgün edilmiştir. Burada içten içe desteklediği Zaferin Ruhu'na yardımcı olur ve Ayashri ile yolları kesişir. Ayashri'ye olan aşkı onu iyice Zaferin Ruhu'na bağlar ve ülkesine karşı hain olmaya karar verse bile bambaşka seçimler karşısında kendisini çaresiz bulacaktır. Komutan Dranil'in akrabası olan Loya hırslı ve gözü yükseklerde olan bir saray hanımefendisidir. Kendisini ilk başlarda Azinkayt'ın hükümdarı olarak hayal etse bile zamanla Larastka'nın kraliçeliğine gözünü diker ve Prens Jayce ile olmaya karar verir. Onunla beraber en yüksekte olacaktır. Kimliğini saklayarak yaşamını Azinkayt'da sürdüren Talayer, kendi ülkesi Nizar'ın Larastka'dan kurtuluşunu ister. Bunun için ilk önce Azinkayt'ın güçlenmesini ister ve Zaferin Ruhunda kendi gerçek kimliğini saklayarak çalışır. Ayashri ile gittikçe yakınlaşması sonucu kendisi çıkmazda bulur. Hem Ayashri'yi hem de kendi ülkesini ister ve bunun için savaşmaya karar verir. Özgürlük yolunda seçimler vardı, hükümdarlık yolunda seçimler vardı, aşk yolunda seçimler vardı. Her seçimin bir vazgeçiş olduğunu öğrenmek gerekiyordu. Yaşam ve ölümün birbiriyle olan danslarında kurbanlar gerekiyordu. tarih #10 24.06.2019 Halk #1 Zafer #1

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

• Gerçek olan saçma, komik, gereksiz bilgiler... 17 Haziran 2014