Ήταν το απαγορευμένο , αυτό που δεν μπορούσα να έχω , ήταν το κακό αγόρι και ο καλύτερος φίλος του αδερφού μου . Ακόμα και τώρα σκέφτομαι πως κατέληξα έτσι , να τον αγαπώ τόσο πολύ . Ερωτευόμαστε πάντα αυτόν που μας βασανίζει δεν λένε ; "Μερικές φορές ερωτευόμαστε λάθος ανθρώπους"αναφώνησε , προσπάθησα να καταλάβω αν το εννοεί ή όχι , αλλά τα δάκρυα μου δεν με άφησαν να διακρίνω καλά το πρόσωπο του . "Δεν πιστεύω πως ήμασταν λάθος"ανακοίνωσα ενώ η φωνή έσπασε στο τέλος . "Ξέρω πως ούτε εσύ το πίστευες"συμπλήρωσα . "Δεν γίνετε αλλιώς Δαναη" σταμάτησε να κοιτάει το τοίχο απέναντι του και κοίταξε εμένα . " Αν δεν κάνουμε τους εαυτούς μας να πιστέψουν πως ήμασταν λάθος δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε . Δεν θα μπορέσω να προσχωρήσω"είπε με περισσότερη ένταση . "Τελείωσε"είπε αυστηρά . Φέραμε πολλές φορές τις ζωές μας άνω κάτω για αυτή τη σχέση . Είναι δίκαιο να τελειώσει έτσι ; Είναι δίκαιο να τελειώσει ; Dove Cameron & Ian Harding

Η Λία, η οποία εργάζεται σε μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία σαν το δεξί χέρι του CEO, μεταβαίνει στο Παρίσι εκπροσωπώντας την εταιρεία της σε ένα συνέδριο που αφορά στις προκλήσεις και τις αντιξοότητες του κλάδου. Εκεί, βιώνει μια ξέφρενη κατάσταση που την οδηγεί στο να διακπλητιστεί έντονα με τον υπερόπτη, ειρωνικό και αγενή τύπο που κάθεται δίπλα της και σχεδόν να τινάξει το συνέδριο στον αέρα, θέτοντας σε κίνδυνο τη θέση εργασίας της. Πιστεύοντας ότι θα πάρει την προαγωγή που τόσο καιρό περίμενε επιστρέφοντας στην Αθήνα, ο διευθυντής της ανακοινώνει σε όλους πως αποχωρεί, λόγω συνταξιοδότησης, και πως τη θέση του αναλαμβάνει ένα ανερχόμενο αστέρι στον τομέα του μάνατζεμεντ που, όπως ακούγεται, έχει στόχο να προβεί σε σοβαρές οργανωτικές αλλαγές! Η Λία σοκαρισμένη, συνειδητοποιεί πως ο νέος της διευθυντής είναι ο τύπος που τσακώθηκε μαζι του στο Παρίσι και επιδιώκοντας να του αλλάξει την αρνητική γνώμη που έχει σχηματίσει για εκείνη και να αποδείξει την αξία της, το μόνο που κατορθώνει είναι να κάνει τη μια γκάφα μετά την άλλη, προκαλώντας την οργή του, ώσπου...

Η Ελπίδα.Μια νέα γυναίκα που στα 26 της χρόνια εργάζεται ως γραμματέας σε μια διαφημιστική εταιρεία της Θεσσαλονίκης.Εχει χάσει την μητερα της από καρκίνο πριν 3 χρόνια,τον πατέρα της δε τον γνώρισε ποτέ...Πάντα πάλευε για τη ζωή της . Ο Αχιλλέας ένας γοητευτικός άντρας .Στα 30 του χρόνια ο πατέρας του παραχωρεί την εταιρία στα χέρια του όμως δε θα είναι εύκολο. Η μοίρα θα τους ενώσει .Μυστικά θα αποκαλυφθούν .Ένας έρωτας θα γεννηθεί και θα τους στοιχειώσει...

* Στάσου στο ύψος σου !* *Μαμα δεν θέλω,απλα θέλω να φύγω από εδω* «Μέχρι που τον είδα,το άτομο όπου θα περνουσα την υπόλοιπη ζωή μου μαζί του» -Τι θα γίνει στην Ελινα όταν μια μέρα στα ξαφνηκα θα μάθει ότι θα παντρευτεί η αλιως ότι έχεις προξενεία ;

Ο Λεωνίδας ή Λέων όπως τον φωνάζουν τώρα, με ένα μυστικό που μόνο ο καλύτερος του φίλος ξέρει, είναι δυναμικός χαρακτήρας, κλειστός χαρακτήρας σπάνια ανοίγεται σε κάποιον και γίνεται πολλές φορές απότομος με τους άλλους. Η Αμέλια το άκρως αντίθετο από τον Λέων ζει την ζωή της στο έπακρο σκέφτεται το τώρα και όχι το αύριο. Είναι μια γλυκιά κοπέλα αλλά εκεί που πρέπει σοβαρεύει. Δύο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά και οι δύο ζουν διπλές ζωές. Θα καταφέρουν να είναι μαζί μέχρι το τέλος ή θα μπουν τρίτοι ανάμεσα τους.. Μια ιστορία μικρού μήκους εντελώς διαφορετική από τις υπόλοιπες ελπίζω να σας αρέσει! ⚠️Απαγορεύεται αυστηρά η αντιγραφή της ιστορίας!⚠️ Οι πρωταγωνιστές μας βρίσκονται στην πρώτη ανακοίνωση

Το όνομα Μανος τα λέει όλα..... Και μάλλον θα απευθύνεται σε ενήλικες...

Εκείνος, εκείνος ήταν σκληρός, αδίστακτος, αδιάφορος, ακλόνητος, σου έδινε την εντύπωση ότι δεν ζει, πάρα μόνο υπάρχει. Σαν ένα μηχανικό κορμί, χωρίς συναισθήματα. Ξεχασμένος,μέσα στην παράνοια και την μοναξιά. και εκείνη; εκείνη θα μπει στην ζωή του,όχι επειδή το θέλησε αλλά επειδή το κισμετ τους θέλει μαζί. Ένας πόλεμος αρχίζει,ποιος όμως θα είναι ο νικητής;

"Τελευταία φορά. Το ορκίζομαι!"

Του είχα πει να μην με πληγώσει... Και όμως το έκανε. Η λύση είναι μια. Εκδίκηση. Καλή μας αρχή μωρό μου.... Καλή απόλαυση!🔥 #3 ζήλεια 26/4/20 #5 ζευγάρι 5/5/20 #2 ίντριγκα 16/5/20

"Νόμιζες ότι θα ξεφύγεις;Ότι δεν θα μαθαινα ποια είσαι;" φώναξε κοπανώντας το σώμα μου στον τοίχο με όλη του την δύναμη.Ένιωθα όλο μου το κορμί να πονάει. "Ε... Εγώ..." είπα με δάκρυα στα μάτια χωρίς να τον κοιτάω. Μου σήκωσε το κεφάλι για να έχω πλήρη ορατότητα στα γεμάτα θυμό ματιά του. "Εσύ, ήρθε η ώρα να υποστείς τις συνέπειες" συνέχισε μέσα από τα δόντια του.