Bu hikayenin tüm telif hakları yazarın şahsına ait olup, izini dışında çoğaltılması ya da ticari bir amaç uğruna kurgunun kullanılması kesinlikle yasaktır. Böyle bir durum ile karşılaşılırsa, gerekli mercilere ulaşılacaktır. 18.10.2013 - 02.07.2014 -------------- Daha 18 yaşında öksüz, yetim bir genç kız.. İnsafsız bir üvey baba.. Üvey Babasının ünlü bir şirketi zarara uğratması sonucu, kendi hatalarının karşılığı olarak onu satmasıyla hiç bilmediği bir yolun başındaydı Lara. En saf, temiz duygularıyla bir adamın önüne fırlatılmıştı. Tek kadın, bir imza.

Hani bazı hikayeler vardır mutlu başlayıp zamanla mutsuz bir sonu olan. Bu hikaye onlardan biraz daha farklıydı. Mutsuz bir başlangıcı vardı. Zaten en fazla bir yıl yaşayabileceğini öğrenen bir insan ne kadar mutlu olabilirdi ki? İlk başta ne hissederdi? Bir yıla neler sığabilirdi? Dünyayı dolaşabilir miydiniz? Yeni arkadaşlıklar kurabilir miydiniz? En önemlisi aşık olabilir miydiniz? Tüm bunların cevabı belki de evetti. Ama tüm bunları bir hastane odasındayken yapmak imkansızdı. O zaman uzaklara gidilmeliydi belki. Her saat, her dakika, her saniyenin değeri bilinmeliydi. Sevdiklerinizi de düşünmek gerekiyordu, sizi sevenleri. Tüm bu acıları yaşadığınız yetmiyormuş gibi değer verdiklerinizi de üzmek bencillik olmaz mıydı? Sizin her gün yavaş yavaş yok olduğunuzu görmek onları da yok etmez miydi? Onların hayatından her şey başlamadan önce çıkmak gerekiyordu. Uzakta olan sevdikleriniz gibi olmalıydınız. Onları görmeseniz de, konuşmasanız da nefes aldığını bilmeniz yeterdi size. Bu da onun gibi bir şey olmalıydı. Sizi her zaman uzakta ve mutlu olarak hatırlamalıydılar. Ama bu bir sene içerisinde hayatın ne göstereceği hiç belli olmazdı. Karanlık her an beyaza dönüşebilirdi. O kısacık hayat yüzyıllara bedel olabilirdi. Her şeyi acıyı, sevinci, arkadaşlığı, aşkı doruklarında yaşayabilirdiniz. Dediğim gibi bu hikaye farklıydı. Başlangıcı belliydi ama sonunu kimse tahmin edemezdi.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."