Hayat her zaman gülmez bunu unutun ve insanlar her zaman bir çıkarları oldukları için yanınızdadır. Bu kitap kızın hayatını ve nasıl her şartta ayakta kaldığını anlatıyor. Her gün Saat 17:00 yeni bölüm🎉🖤

"Kimsiniz?" "Bay Bilinmeyen" 》KÜFÜR İÇERİR《

Okula geç kalmamak için hızlı hızlı giderken çok beğenerek aldığım ayakkabıcıklarımın bağcıklarınin gazabına uğradım ve yere kapaklanıcakken kolumdan tutulmasıyla yerle öpüşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırdığımda teşekkür edicektim ama ultra yakışıklı yunan tanrısı tipli kasları ben burdayım diye bağıran çocuk "Tanışmak istiyorsan düşme numarası yapmana gerek yoktu tamam biliyorum cazibeme karşı koyamıyosun ama daha yaratıcı fikirler bulmalısın bence. "dedi. 04.06.2017 tarihinde Gençkurgu #1.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

* Kafamın içinde dönüp duran, kelimelerden oluşan bedenlerin arasında çıkış yolumu arıyordum. Her bir kelime, daha çok beden daha çok kargaşa demekti ve giderek çıkışı bulmam zorlaşıyordu. En kötü kısım da o kelimeden bedenlerin benim canımdan parçalar oluşuydular. Bedenler arttıkça kendimi kaybediyorum. Artık kendi canımı yakarak o bedenleri yok etme pahasına kaybettiğim yolumu bulma vakti. * Sevdiği çocuk tarafından aldatılan Cansu. Cansuyu çok sevmesine rağmen sarhoş olduğu bir gece cansuyu aldatan ve bundan deli gibi pişman olan Emre. Cansuyu kardeşi gibi gören onu her zaman koruyan Aras. Öz kızı cansuyu kendi çıkarları için evlendirmek isteyen mafya aynı zamanda iş adamı Varol. Cansuyla zorla evlendirilmek istenen ukala aynı zamanda egolu Gökhan. Cansuya aşık olan 7 yaşındaki emrecan. Ve bir gün cansunun sokakta tanıştığı mendil satan 6 yaşındaki Ahmet. (dikkat yazar acemidir :D )

Bu kitabı hicbir yazım yanlışlarına yada hatalara takılmadan okuduysanız gerçekten beni çok mutlu ettiniz. Belki şuan değil ama bir sure sonra bu kitabi silecegim aslında bu öylesine yazılmış bir kitaptı, taki sizlerin destekleriniz gelene kadar. Hepinizi çok teşekkür ederim...

"Neden kaçıyosun renk? Savaşma artık kabullen. Sen beni ben seni biz bizi seviyoruz." "B-Ben bilmiyorum" "Neyi bilmiyosun bana net cevap ver artık sevmiyosan umut verme" "Ben gerçekten üzgünüm ne yapıcağımı bilmiyorum" ben gerçekten ne yapıcağımı bilmiyodum yada ne hissediceğimi.koşarak kaçmak aynı zamanda bir daha hiç bırakmadan sarılmak istiyordum. Acaba olurmuyduk? Ben bunu düşünmek istemiyorum anı yaşamak istiyorum. Ani kararla tişörtünün yakasından tuttum ve kendime çektim. Konuşurken neredeyse dudaklarımız değicekti. Benim elim ayağım titrerken barut oldukça sinirli bakıyodu bana ve fısıldar şeklinde konuştum. "Bul beni kaybolmuşum" diyerek dudaklarını dudaklarımla örttüm. Hem utanıyordum hemde şuan hiç bitmesin istiyodum belki de fazla şey istiyorumdur dudaklarımız ayrıldığında barut gülümseyerek kalbimi titreten şeyi söyledi. "Seni seviyorum" "Biliyorum Beni sevmeyen ölsün" ne güzelde sıçtım romantizmimize.

eziklenen bir kız kiloları , diş telleri, sivilceleri yüzünden sürekli dalga konusu olan bir kızın azimleri sonucu mankenlere taş çıkartacak bir kızın hikayesi

Bu kitap, "Hiçbir üzüntü, mutsuzluk ve acı olmadan bir hayat sürülemez ve böyle bir kitap bile yazılamaz." diyen edebiyat hocama tepki olarak yazılmıştır. Trabzon Kurgusu olup, herkesin okuyabileceği ful mutlu, mutsuzluğa dair tek cümle bile barındırmayan bir kitaptır... Bu kitapta ne üzüntü ne mutsuzluk ne acı, ne sıkıntı, ne dert, ne de keder hiçbiri yok. Bu kitapta ölüm bile yok. Kötü kız ve ya kötü çocuk da onların çevirdiği dolaplar da yok. Bu kitapta mutluluk, kahkaha, sevinç ve tüm olumlu duygular var. Bu kitaptaki esas kız o kadar zeki ki diğer kitaplardaki klişe şekilde gözünün önündeki görmeyen kızların aksine her şeye bir fikri olan en olmadık şeyi bile tahmin edip bölümler hakkında spoiyi kendisi veren bir kız. İlk bölümden son bölüme kadar mutsuzluğa dair tek bir cümle dahi yok bu kitapta. Bunun garantisini verebilirim. Ve tüm ömür garantili. Böyle iki yıl garantili falan da değil. Memnun kalmazsanız anında iade edilir. Böyle sürekli mutluluk dedim diye vıcık değil. Okuyun ve test edin. Konusuna gelecek olursak, Açın ve tanıtımın tamamını okuyup fikir sahibi olun ♥ 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır. İsminde Trabzon geçen ve ful mutlu kurgu olarak yazılmaya başlanmış ilk kitaptır. Alıntı, "ESİNLENME" ve ya çalma durumlarında gerekli hassasiyeti o kişilere göstereceğim Trabzon'un hırçın bir kızı olarak... (Ve şahsen noterden kendi adıma tasdik edilmiştir)