Ada, 18'ine gireceği gün anne ve babasının ölümüyle sarsılır. Ailesinin ölümü üzerine hayatta kalan tek akrabası olan amcası, onu İstanbul'a götürür. Ada, artık hiç bilmediği yeni bir şehirdedir ve yapayalnızdır. Onu karanlığın pençesinden kurtaran biriyle tanıştığında ise tüm hayatı değişecektir. Kiminle mi? Mert Arıcan Nam-ı diğer KURALSIZ... © TÜM HAKLARI SAKLIDIR ©

Hayatının en zor döneminden geçen Irmak, bir gün bir kitap alıp okumaya başlar ve her şey değişir. /// Genç bir kız olan Irmak, hayatının en zor döneminden geçmektedir: Annesi ile babası sonunda boşanmıştır ama bu, aralarındaki savaşı bitirmek şöyle dursun, daha yeni başlatmış gibidir. Yıllardır her şeyini paylaştığı en yakın kız arkadaşı ondan uzaklaşmıştır, üstelik ortada bunun için elle tutulur hiçbir sebep yoktur. Ve o tüm tehlikelerine rağmen, okuldaki öğretmeniyle çıkmaktadır, ilişkilerinin bir geleceği olup olmadığı bile belli değildir. Irmak, hayatının bundan kötüye gidemeyeceğini düşünür. Ta ki bir gün, bir kitap alıp okumaya başlayana kadar. Aldığı bu kitap onu, gizemli ve yakışıklı bir yazar olan Atlas'a sürükler. Geçmişi karanlık sırlarla dolu Atlas, bir anda Irmak'ın hayatının merkezi oluverir. Irmak hem kendi hayatındaki sorunlarla boğuşur, hem de karşı konulamaz bir şekilde Atlas'a doğru çekilir. Ve aralarındaki etkileşim kısa sürede, heyecanın doruklara çıktığı bir aşka dönüşür. Ama hiçbir şey göründüğü gibi değildir... Ters Düz'ün yazarı Mert Ofluoğlu'ndan, internete özel yepyeni bir hikaye serisi: Mürekkep Kokunu İçime Çektim. Aile, arkadaşlık, aşk... Sürprizler, yalanlar, sırlar... Heyecanlı, gizemli, romantik ve şaşırtıcı bir macera. Mürekkep Kokunu İçime Çektim, her hafta yeni bölümleriyle wattpad'de! Bölümleri takip etmek için: wattpad.com/ofluoglumert Sosyal medya hesaplarım, buralarda da buluşalım: instagram.com/ofluoglumert twitter.com/ofluoglumert facebook.com/ofluoglumert kafadergi.blogspot.com

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

Babasının zorla evdendirerek hayatını mahvetiği sıradan bir kızdım. Hemde bir kendini altı yaşında sanan kocaman bir adamla evlendiriliyordum. Kendi karanlığına farkında olmadan beni de çeken bu deliyi o kör kuyudan çıkarmak zor olacaktı. Zorla yapılan bir evliliğin iki kurbanıydık. Hangimiz hangimizi kurtaracaktı en ufak bir fikrim yoktu. Yine de asla bu adamın hayatımın merkezi olacağı gerçeğini önceden kestiremezdim...

"Sevgisiz büyüyen her çocuk, 'Seni seviyorum' diyen herkese inanabilecek kadar çocuk." derler. Hayatım henüz çözülmemiş bir olay yeri gibiydi. Yaşanmamış çocukluğumun kanıtları sarı bantlarla çevirili alanda dağınık bir şekilde duruyordu. Bir yerde beyaz küçük oyuncak ayımın boğazına babamın intihar ettiği ip sarılıydı. Diğer yerde renkli tokalar birbirine düğümlenmiş, yerin tozuyla kirlenmişti. Annemin saçımı taradıktan sonra onlarla bağlamasını hayal ederdim ama kırık tarak da tokaların hemen yanındaydı. Hiç uyumamı beklerken okunulmamış hikaye kitapları parçalanmış bir şekilde olay yerimin zeminini süslüyordu. İnsanlar acımasızdı, insanlar dışarıdaydı. Hayatımda ruhuma karşı işlenen bütün cinayetleri izliyorlardı ve beni dışlıyorlardı. "Senin annen deli!" "Senin annen seni öldürmeye çalıştı!" Sevgisiz büyüdüğüm kesindi. Ama 'Seni seviyorum' diyen hiç kimseye inanmazdım. Zaten birinin de bunu söylediği yoktu ama söyleseydi de bu cinayetlerin arasına aşk acısını da ekleyemezdim. Belki de olay yerime dışarıdan bakmak yerine bana yardım etmeye kalkışmış Barlas'ı hayatımdan çıkarmam bu yüzdendi. Kendime ayıracak vaktim yoktu. Ben sadece benden alınan kardeşimi yetiştirme yurdundan kurtarmak için gereken parayı bulacaktım. Bunun için bir hırsızlık çetesine katılıp, Siyah'ın Çırağı olmam gerekse bile.

"Direkt söylersem kaldıramazsın diye düşünmüştüm,"diyerek sesini hafifçe yükseltti Ezgi. "Madem bu kadar hızlı olsun istiyorsun, al o zaman. Ardıç seni aldatıyor." Espiri üçe ayrılırdı: Asla komik olmayan fakat karşısındaki insanın gülüşüne gülündüğü için komik sanılan espiriler, komik olan fakat insanların zeka seviyesinin yetmediği için sadece tek kişinin güldüğü espiriler, ortada olmayan şeyleri kullanarak dalga geçmek için yapılan ve büyük kavgalara sebebiyet verebilecek espiriler. Ezgi üçüncü sınıf bir espiri yapıyordu ve eğer devam etmeye kalarsa o güzel montunu tekmeleyecektim. Söylediklerinin üzerimde olan etkisi sıfırdı. Bu yüzden sahte bir, "Ha ha,"sesi çıkardıktan sonra ciddi bir hâle büründüm. Genelde ciddi olmaya çalıştığım her ortamda kahkaha atardım fakat bu yaptığı, espiri için bile fazlaydı. "Komikmiş biraderim. Tutar bu." Başlangıç: 03.12.2017 Bitiş: 26.07.2021

[Diğer adı : Öğretmenimle evlenmek mi?] Yanlış doğruya dönüşemezdi değil mi? Tüm hayallerime küsmüşken, ufacık bir hatamdan dolayı kötü bir şekilde hayatıma yeniden sızdılar. Onları yaşamak güzel olsa da bir de gerçekler vardı. Tüm kafamı sorularla dolduran can yakıcı gerçekler...

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."