Akşamın en sessiz zamanını bekledi Ateş, Eda' ya gitmek için. Kıştı, soğuktu, sokaklar boştu, evler karanlıktı. Herkes uykuya dalmıştı. Ateş, usulca Eda' nın kapısını çaldı. Anında açıldı kapı. Son zamanlarda ne zaman Eda' ya gelse, kapıyı çalması bitmeden açıyordu Eda, sanki sürekli kapının arkasında bekliyor gibi... Bir şey demeden içeri girdi. İkisi de kapıda konuşma devresinin bittiğini söylemeden de biliyorlardı. "İyi misin?" dedi Eda. "Sen?" dedi Ateş. Kafasını salladı Eda. Heyecan aralarında dolaşıp, onlarla alay eden küçük kardeş gibiydi. "Sen iyiysen ben de iyiyim." dedi Ateş. Eda, aniden ona doğru adım atar gibi yaptı ama sonra geri çekildi. Bunu bir kez daha yapmıştı ve o zaman da Ateş ona sarılacağını düşünmüştü ama sarılmamıştı. Başlama tarihi 10.08.2020 Bitiş tarihi 04.06.2021 Orijinal hikayemdir. Çalınması, kopyalanması, alıntı yapılması durumunda yasal haklarımı kullanacağımı bildiririm. #2 Genel Kurgu 04.02.2021 🎉🎊 #1 Aksiyon 06.02.2021 🎉🎊 #1 Genç Kurgu 09.06.2021 🎉🎊

"Onu kıskanıyorsun" diye eğlenir bir ses tonuyla konuşmuştu. "Çokta değil" diyerek hızla yanıtladım onu. "Ama kıskanıyorsun" dediğinde "Belki biraz" dedim sinirle. "Sonuçta kıskanıyorsun" dediğinde tekrar "Mert lütfen" diyerek sinirle soludum.

Bir tarafta ilk görüşte başlayan büyük bir aşk... Bir tarafta çocukluktan içlerinde büyüyen masum bir aşk... Ve kıskançlıkla harmanlanan tutkulu bir sevda... Mert Ali Alahanlı... İlk görüşte aşık olmuşlardı Meltem'le birbirlerine. İlk görüşte adam ruhunu teslim etmişti kızın ellerine. Kız ise tüm benliğini kaptırmıştı onun gözlerine... Çınar Soylu... Eva doğduğu gün elini tuttuğu anda yüreği zaten seçmişti sahibini... Büyüdükçe sevginin ismi değişti, aşkın rengi koyulaştı, Masum bakışlar yerini tutkuya bıraktı... Ve hepsi de tutkunun en koyu rengine boyandılar... Kızıl bir aşka... Sıra onlarda... Büyük aşklarla, tutkulu bakışlarla sevdayı öğrenen yüreklerin hikayesi... KIZIL GÜNEŞ... BÜYÜK AŞK SERİSİNİN ÜÇÜNCÜ HİKAYESİ SİZLERLE...

"Başka bir kadın oldu mu?" Güldü. İlk kez bu kadar içten, bu kadar nefes kesici güldüğüne şahit oluyordum. Bu gülüş öyle çok işlemişti ki gözlerime aklımdan her şey silinse bir tek bu gülüş kalırdı. "Sence" dedi burnunu burnuma sürterek "Sence olmuş mudur göl gözlüm?" Diyerek bir öpücük bıraktı burnumun ucuna. Kendini biraz uzaklaştırıp vereceğim cevaba odaklanmıştı. "Olmuş olabilir" derken olmaması için yakarır gibiydi sesim. Yüzündeki mimikler ciddileşirken nefesi yüzüme vuruyordu. YETIŞKİN UNSUR İÇERİR. *Bu isimle yazılan ilk wattpad kitabıdır.* Kapak tasarım: @kitapkurdululu

Elindeki tüfeği Serdar'ın göğsüne yapıştırıp yanıma geldi. Bir kolunu belime koyup kendine çekti ve bir elini de yüzümün çarpacağı şarjörlerin üzerine koydu. Yüzüm de eline çarptı. Başımın üzerine dudaklarını bastırdı... G-gerçek miydi bu? İkinci kez öpüyordu... "Ağlamayacaksın. Geldiğimde o parmakları sağlam göreceğim." dedi alnını başımın üzerine yaslarken. Hala kollarım iki yanımdaydı... Kaldıramıyordum, kanım çekilmişti sanki. "Şimdi gideceğim. Baban öldürecek gibi bakıyor." dediğinde kıkırdadım. Ve kolunu belimden çekti, aramıza mesafe koydu, kokusu uçtu, arkasını döndü, tüfeğini aldı ve uçağa bindi... Gözüm yerde kaldı... Amor : Aşırı sevgi ve bağlılık duygusu, aşk.

Sevdaya tutulmuş iki yüreğin hikayesi.

Kiraz Mahallesinin yaralı abisi Halit ve masum kızımız Nazenin'in hikayesi... Başlama Tarihi : 2017

Vâye: Nasip, kısmet. ••••• Ben Defne. 25 yaşında bir Psikoloji mezunuyum. Liseden sonra 1 sene üniversiteye hazırlandığım ve üniversitede de 1 sene alttan derslerimi veremediğim için bu yaşımda KPSS'ye hazırlanıyordum. Babam Ankaralı olduğu için ve babamın işlerinden dolayı Ankara'da oturuyorduk ama ben hem sınava daha iyi hazırlanacağımı düşündüğümden hem de biraz dinlenmek istediğimden dolayı anneannemin yanına Ordu'ya, küçük köyümüze gelmiştim. Dedem vefat ettiğinden beri kuzenim Ayça anneannemle birlikte burada yaşıyordu. Ayça liseden sonra üniversiteye gitmemişti ve evde nakış yapıp internet üzerinden satıyordu, oldukça tanınıyordu. Köyümüzde uzun süredir tek yaşayan yaşlı bir teyze vardı. Emine Teyze çocuklarından hiç hayır görememişti ve öldükten sonra evinin askeriyeye bağışlanması için bir vasiyet bırakmıştı. Emine Teyze birkaç ay önce vefat etmişti ve ev de askeriyeye bağışlanmıştı. Emine Teyze'nin vefatından bir süre sonra o eski ev restore edilmişti. Bugün de askeri bir manga köye, eğitime geliyordu. Muhtarın söylediğine göre bu manga teğmenlerden ve onları eğitecek bir üsteğmenden oluşuyordu. ••••• Final: 27.10.2020 🌸

Birbirimizi tanımadan birbirimizin olduk ° "Hiçbir şey bildiğin gibi değil" diye fısıldadım güçsüz bir sesle. İç çekti. "Bildiklerim yeter bana " Ona korkuyla baktım. Bildikleri yanlıştı. Ve ben onu kaybedecektim. "Onlar da sana çıkıyor zaten " dedi gözlerini gözlerimin nehirlerine akıtırken.

Birini ne kadar çok sevebilirsiniz? Ya da birini ne kadar çok bekleyebilirsiniz? Hiçbir şeyden haberiniz olmadan kalbinizi verdiğiniz kişinin, kalbinin başka birine ait olduğunu öğrenseniz ne yapardınız? Eğer tüm bunların cevabını merak ediyorsanız sizleri kalbimin kapılarını aralamaya davet ediyorum... Bu hikaye Sezen Aksu Karademir ile Kübra Atabaş'ın ortak kitabıdır. Çalıntı veya kopyalama durumunda yasal işlen başlatılacaktır!