Öylesine sükûnet vardı ki kainatın başında, Hüküm süren bir hiçlik, bir sessizliğin ardında. Her yerde yokluk, boşluk; kainat bir hayalet, Karanlığın sarmaladığı, soluk bir siluet. Bir nefessizlik, bir hayatın var olmadığı çöller. Karanlık, boğucu bir sis içinde süzülen göller. Zamanın durduğu, ölümün raks ettiği an, Ta ki o eşsiz ışığın parladığı zamana dek. Her bir zerrenin titreştiği, değişen evren, Kudretli Yaratıcı'nın eserini bezen. "Işık olsun!" dedi, ve ışıkla doldu kainat, Ay, güneş emrine amade; kutsal bir ritüel. Suların ayrıldığı, toprakların belirdiği ilk gün, Meyveler filizlenip, bereketin sarıp sardığı dön. Ve Tanrı insana bir şans tanıdı, bir fırsat sundu, Fakat insan? O hep bir adım öteye gitti, tükenmek bilmedi. Yedi ölümcül günah, insanoğlunun gölgesinde doğdu, Yaratılan ışık, insanın elinde karardı, söndü. Gecenin gündüzle, denizin katranla buluştuğu an, Bir gözyaşı, bir öfke, Yaratıcı'nın yüzünde bir iz bıraktı. Ve Yaratıcı, kudretli bir kararın eşiğinde durdu, Dünya yarılıp, derinden bir savaş çağrısı duyuldu. Seçilmiş olana seslendi Tanrı, "Kalk, Thanatos, Uyan! Yeniden doğma vakti geldi."

Not! Kitabın ilk bölümleri final olduktan sonra düzenlenecektir. [Kitabın Şarkısı : Lana Del Rey - Dark Paradise.] Kitap yetişkin içerikler bulundurmaktadır! ❄ Sonsuz bir gecenin göğsünde Ay ince bir bıçak gibi asılıyordu. Adımları arkasında kan izleri bırakan kara kürklü bir kurt uçuruma doğru adımlıyor, bilincini kaybetmemek için acısına tutunuyordu. Uçurumun başına geldiğinde gözlerinde sönmeye yüz tutmuş ışık ölüm kokuyordu. Toprağı kızıla boyayan kanı tüylerinin arasından akmaya devam ederken bir anda olduğu yere çökerek, yığıldı. Hızla aldığı nefesler ciğerlerine kendi kanının kokusunu dolduruyordu. Yine o eksiklik duygusu ruhunu sardığında... ölmek istemişti. Geriye kalan son gücünü toplayarak başını Ay'a doğru kaldırıp peş peşe uludu ta ki içinde ki boşluğun sahibi çağrısını duyana kadar. "Mühür seni bana getirdi." ❄

🌙 WATTYS 2018 | KALP KIRANLAR KAZANANI 🌙 12 GECE | OGÜN ENES O, umursamaz adamdı. Korkmazdı. Üzülmezdi. Kırılmazdı... O, geçmişini tozlu raflara kaldırmış bir yazardı. Körelen kurşun kaleminden sızdı kan damlaları. Aşkına bir ömür, geceye bin ahval... Sızladı yıpranmış romanın sayfaları. Kendi cehenneminde cayır cayır yandı. Kimse duymadı sessiz çığlıklarını. Hiç kimse. Bacaksız bile... Belki de bu yüzden diledi kendilerine son 12 gece. Son savaşında şehit düşeceğini bile bile eline aldı o romanı. Tozun içine bulanan kapağını açtı. İşte tam orada bitti masal. Tam orada teslim oldu Dünya'ya... 12 GECE | MISRA KARATAŞ O, kaybolmuş bir kızdı. Ürkekti. İncinmişti. Parçalara ayrılmıştı... O, geçmişini beyaz duvarların ardındaki görünmez yaralarına gömmüş bir melekti. Çok kan kaybetmişti. Yaraları hâlâ açıktaydı. Üstünü kapattı, ruhu güzel adam. Lâl olmuş diline süründü aşkın büyüsü. Hem sevgisini hissetti, hem de sızılarını... El fenerine sarıldı yine. Açtı ışığı, karşısındaki çocuğu izledi. Gülümsedi ruhu güzel adama. Gülümsedi ve fısıldadı ölüm kokan duvarların arasından. İşte o zaman matem ettiği ruhunun şerefine intihar etti gece. O zaman teslim oldu sönen yıldızına... İKİ FARKLI 12 GECE, "Yarının sabahı olmayacak bacaksız, bu yüzden beni hep gecelerde hatırla..." İKİ FARKLI SON... "Fısıltıların, Ogün Enes... Bir veda gibi... Bak, avuçlarımda kaldı hepsi. Ölsem bile daha da çıkmaz ruhumdan izi." 🌠 23 AĞUSTOS 2017. ROMANTİZM, DRAM VE GİZEM.

Kalp düşünebilseydi atmaktan vazgeçerdi. Fernando Pessoa

Mavi gözlerim yeşil gözlerine kenetlendiğinde orada az olsa bir duygu kırıntısı görmeyi umdum ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir duygu barındırmıyordu Orman yeşili gözleri... Cehennemi andırıyordu... Beni yakmaya ant içmiş cehennemi... 19.12.2016 tarihinde yayımlandı.

"Annem... Annem defalarca yalvarmıştı." dediği sırada sanki o güne gitmişcesine gözleri dalmıştı. Anımsadığı hatıralar canını öylesine yakıyordu ki. Öfke ve nefret dolu bakışlarını tekrar ayakta duran genç adama yönelterek konuştu. "KONUŞ DEDİM SANA! KONUŞ! NEDEN YAPTIN! NEDEN AÇTIN O KAPIYI! NEDEN ÖLDÜRDÜN TÜM AİLEMİ! NEDEN KENDİNDE GEBERMEDİN O GÜN!" dedi adeta haykırarak. Kendisine ısrarla cevap vermeyen adama daha da yaklaştı. "Seni ellerimle öldüreceğim. Sen o gün hiç kimseye acımadın. Ben de... Ben de sana acımayacağım! " Yerden doğrularak zorlukla kalkmaya çalıştı. Gözleri genç adamın belindeki silaha odaklanmıştı. Yiğit ne yapmaya çalıştığını anlamış olsa da engel olmadı. Belinden hızla çekilen silah şimdi genç kadının narin parmakları arasındaydı. Elleri titriyordu korkudan mı yoksa adama olan öfkesinden mi bilmiyordu. Nemli gözleri grimsi gözlerle buluştuğunda elindeki silahı yavaşça doğrulttu. Namlu şimdi tam Yiğit' i hedef almıştı. Eğer isteseydi o silahı elinden alabilirdi ama istemedi. Hayatını mahvetmekle kalmayıp daha da beter bir hale getirmişti. İçindeki nefret bir nebze olsa soğuyacaksa onu durdurmayacaktı. "Bana iki can borcun var! Bana tam tamına iki can borcun var! Birini kızımıza sayıyorum diğerini ise sen ödeyeceksin!" dedi ve tetiğe bastı. Küçük bir çocukken yapılan tek bir hata peşine milyonlarca pişmanlığı takıp adım adım geliyordu, genç adamın üzerine. DEMREN- Okun ucuna geçirilen sivri demir parçası. Hiç olmadığı kadar hızlıydı. Yayından çıktığı an saplanacağı bedenin hayatını değiştireceğinden habersizdi belki de.

Yalanlarım bilendikçe kanatır dudaklarımı. Tenimden bir yama gibi sökülür dokunuşun. Söyle, bu yazgının hangi sahnesi ait gerçeğe? Bu kanlı tuzağı doğuran o mizansen sona erdiğinde, Dibi kör bir kadehten ölümü yudumladığım o gece, Uğuruna savaş başlattığım bir yemin verdim. Parmaklarımdaki alevler, kuklalarımın ipini takip ettiğinde, Ellerimde, düşmanlarımdan katre katre akıttığım kan izleriyle, Dudaklarımda çaldığım armonikanın yeğin melodisiyle, Sadece senin için yaşamaya devam edeceğim.

"Ben de papatyaydım. Kokumu merak eden bir adam için kırmıştım boynumu. Soldum. Çok yağmur yağdı. Hiç açmadım. Boğuldum. " (Bu eserde şiddetli kalp kırıklıkları mevcuttur.) Copyright © Tüm Hakları Saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz, benzeri oluşturulamaz. Küfür, argo içerir. Hikaye bir kişinin hayatını konu almaz. Mart2015.

Wattys2017 - Hikaye Ustaları Kazananı #6 Korku - 05.12.2017 #5 Bilim #51 Suç #48 Paranormal #44 Bilim Kurgu *** "Daha küçücük bir kız iken, gözlerinin önünde uçuşan şeyleri eğlenceli buluyorken, sana seslendiğimde aslında annenin sana fısıldadığını sanıyor iken, kendi hayal gücünle gölgelerle oynuyorken ben hep seni izliyordum, Tracia. Ne olduğumu hiçbir zaman anlamadın, ama ben seni çok iyi tanıyordum. Senin içinde yaşıyordum; bazen seni kontrol ediyordum. Ama sen bunun farkında değildin. Üzgünüm Tracia--" ©Tüm hakları saklıdır. 15/07/2016

Sesil, yirmi yaşına henüz basmış bir psikoloji bölümü öğrencisidir ve okuduğu bölümü seçmesinin en önemli nedeni, sekiz yaşındayken öğrendiği, modern tıbbın hala gizemini tam olarak aydınlatamadığı bir algı komplikasyonuyla dünyaya gelmesidir: Sinestezi. Bunun üzerine sekiz yaşındaki pek çok kişinin alamayacağı kadar radikal bir karar alır ve unutmak istemediği rengarenk anılarını düzenli olarak tuttuğu defterlerine kaydeder. Bu ona, her zaman yanında taşıdığı bir defter ve hayatı boyunca eşlik eden bir alışkanlık olarak geri dönmüştür. Tek bir kuralı vardır; o da tüm anılarını yazıya dökerken bir daha eşini benzerini yaşayamayacağını düşündüklerine yıldız atmaktır! Rakamların rengi ve renklerinse kendilerine ait tatları olduğu bir hayata uyum sağlamakta herhangi bir sıkıntı çekmemiş olan Sesil, bir Cumartesi akşamı yatıya gittiği ev partisinden sonraki günün akşamında odasında uyanmıştır; fakat ufak bir sorun vardır: Parti gecesini ve evine nasıl geldiğini hatırlayamamaktadır. Öncesinde aklında kalan birkaç imgeyle bu hafıza kaybını aydınlatmaya çalışan Sesil, bu durumu anı defterinde ayırdığı, boş, dört adet yıldızlı sayfayla çok geçmeden takıntı haline getirecektir. Daha sonrasında su yüzüne çıkan gerçeklerle kendisini, hiçbir algısıyla bütünleştiremediği bir adamın peşinde bulacaktır.