Αλεκατρίδες. Το αμέντι. Το τρίτο βιβλίο της σειράς.

Το παιχνιδι συνεχίζεται με το β' μέρος . Δεύτερη ιστορία για τις Αλεκατρίδες.

Ένα παράπονο που έγινε ευχή. Ένα παιχνίδι και ένα στοίχημα. Πέντε βόλοι, πέντε παιδιά. Όταν οι Θεοί ανακατεύονται με τους άνθρωπους και οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν Θεοί μπορούν να γεννηθούν θαύματα. Νικητής στο παιχνίδι αυτό μονάχα η αγάπη. Πάμε στοίχημα;

Βασίλης και Άννα από την κούνια ήταν φίλοι........ Η ζωή τα έφερε έτσι που έγιναν εραστές.......... Άλλα η δρόμοι τους χωρίσαμε μετά το Λύκειο..... Θα ξανά βρεθούν; Θα ξαναγίνουν φίλοι ή εραστές;

"Ροζαλία σήκω,δεν προλαβαίνουμε,πρέπει να φύγουμε." Οι φωνές της σαν χάος μέσα στα σκοτεινά με έκαναν να τιναχτώ από τον ανήσυχο ύπνο μου. "Τι έγινε Ξανθίππη;Μας βρήκε;" Τη ρώτησα γεμάτη αγωνία, καθώς έτσι ήταν η καθημερινότητα μου τον τελευταίο καιρό. Από τα ακριβότερα σαλόνια, κατέληξα στα πιο βρωμερά υπόγεια,παίζοντας κρυφτό με τη μαύρη μου μοίρα που άκουγε στο όνομα του. Έπειτα από ένα κυνήγι χρόνων... Σιωπή... Αν ήξερα πως αυτή η σιωπή θα κατέληγε στο χειρότερο μου φόβο,τον πιο εκοφαντικο θόρυβο,θα απολάμβανα περισσότερο τον λίγο χρόνο που πέρασα μακριά από την φυλακή μου. Του σκοτεινού μου Αγγέλου... Εξώφυλλο από την καταπληκτική @EmmanouelaVentouri που πρόθυμα και άμεσα μου το ετοίμασε και την ευχαριστώ πολύ! Όλα τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν σε εμένα και δεν θα επιθυμούσα σε καμία μορφή την αντιγραφή, αναδημοσίευση της ιστορίας μου.

Το Ρόδο Της Ερήμου βρέχεται μόνο όταν δακρύζει. Όπως ο ήλιος καίει την άμμο έτσι καίγεται και η ψυχή του. Τι και αν είναι από πέτρα; Θα έρθουν στιγμές που θα λυγίσει. Από τα δικά του λάθη, από τα δικά του ψέματα. Θα περιπλανηθεί μεταξύ τριών ηπείρων. Θα προσπαθήσουν να το πλανέψουν, ι πλανεψει αλλά και απόλυτα θα αγαπηθεί. Από εκείνον. Θα αφεθεί ανοίγοντας τα πέτρινα πέταλα της καρδιάς του στον έρωτα; Θα μπορέσει να αντιληφθεί τις προθέσεις των άλλων εγκαίρως; Γιατί κα η πέτρα μπορεί να διαλυθεί από το χτύπημα μιας σκληρής σας σφυρί , μοίρας.

'Ενας άντρας που συμπεριφέρεται περισσότερο ως παιδί. Μια κοπέλα που τιμάει τα παντελόνια που φοράει. 'Ένα παρελθόν που ακόμα πονάει. Ένα μέλλον απρόβλεπτο . Το παρόν του όμως για γέλια και για κλάματα!

''Όταν λες να χορέψω για να δουλέψω εδώ, εννοείς να κάνω στριπτίζ;''τον ρώτησε έντονα και τα μάτια της σχεδόν πετάχτηκαν από την έκπληξη. ''Ναι. Δέκα χιλιάρικα, δέκα μήνες δουλειάς, αυτή είναι η συμφωνία. Την παίρνεις ή παίρνεις δρόμο και λες αντίο στον αδερφούλη σου.'' H Άννα θα πέσει στην ανάγκη του Νικολάι για να σώσει την ζωή του αδερφού της. Είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα, μα για πόσο θα καταφέρει να αντέξει τον ιδιότροπο και σκληρό άνδρα;

«Είτε το αξίζουμε είτε όχι, είτε αποδειχθούν τελικά ως οι σκοτεινότερες ημέρες της ζωής μας ή οι πιο λαμπερές και ευτυχισμένες, είχαμε την αγάπη ως οδηγό. Πώς μπορούμε να κάνουμε λάθος όταν οδηγούμαστε απ' την αγάπη;» Morgan Parker Η συμμετοχή μου για τον διαγωνισμό για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου 2019 :D Μια ελαφρώς τραβηγμένη απ' το μαλλί ιστοριούλα - η αρχή αποθαρρύνει, αλλά έχει να κάνει με αγάπη, το υπόσχομαι! Απλώς η παραπάνω φράση είναι ύπουλη, αφήνει πολλά περιθώρια... «Ονειρεύομαι, καμιά φορά» του είπε ο Φοίνικας ένα βράδυ, όσο εκείνος απίθωνε φιλιά σε κάθε μώλωπα του κορμιού του. «Φαντάζομαι ότι θα σταματήσω κάποτε να χρειάζομαι κοκαΐνη, ότι θα σταματήσω να έχω ανάγκη το Αφεντικό για να μπορώ να την έχω, κι ότι θα ανοίξω, κάπως, ένα μαγαζί με βινύλια. Και θα είμαι μαζί σου, και θα είμαι ελεύθερος, κι αυτό θα με κάνει ευτυχισμένο. Αλλά ξέρεις τι είναι αυτά;» «Τι είναι;» τον ρώτησε. «Είναι όνειρα από αστερόσκονη».