Merhaba kimsenin haberi olmadığı üyelerinin birer kimliksiz olduğu suç örgütüne Çöplüğe Hoş Geldiniz. Kimliksizler den biri ama aslında Kralın ( Çöplüğün Kurucusu) kızı olan Nil'in çevresinde dönen olaylar zinciri sizi bekliyor. Step sayesinde Çöplüğe katılan Nil'in ilk amacı annesinin intikamını almaktı fakat hiçbir şey beklediği gibi gitmedi. Annesinin intikamını almak için girdiği Çöplük de yaşadıklarından sonra yeni bir amacı daha vardı. Çöplüğü yok etmek. Amacını gerçekleştirmek için her şeyi göze almışken onu kendi çıkarlarına göre yönlendirmek isteyen Patron (Arda)'nın da farklı planları vardı. Herkesin kendi çıkarlarına göre birbirini yönlendirdiği ve arkasından iş çevirdiği arı kovanını merak ediyor musun? O zaman Oku :)

-Yarım kalmış bir hikâyedir. Bunu bilip ona göre başlamanızı tavsiye ederim. "Belime dolanmış kolları hareket ettirmemeye çalışarak tek hareketle döndüm usulca. Kalbimin kanatları gösterişli bir şekilde çırpındı. Güzel yüzü tam karşımdaydı işte şimdi. Altı yıldır hiç bıkmadan izlediğim, bedensel olarak asla yaklaşmaya cesaret edemediğim.. En acısı da gözlerinin rengini bile bilemediğim adam şimdi yanımda alıyordu en derin nefeslerini. Gece mavileri yanımda kapanmıştı sakince. Oysa ki şimdi gözlerinin içinde dönen her tonu, ara sıra arasına serpiştirdiği siyahları en iyi ben biliyordum. Onun kirpiklerini bile tek tek sayacaktım ben hayatımdaki en büyük uğraş buymuş gibi."

-WATTYS 2017 KAZANANI- Başrolde ben olan bir film düşledim önce. Kitaplarda olduğundan daha gerçek, filmlerde olduğundan daha hayal! Zaman tüm renkleri silip süpürürken bir çocuk yetiştirdim zihnimin ıssız odalarında. Her yer siyaha özenip cansızlaşırken aniden kar yağdı kalbimin soğuk sokaklarında. Sonra iki beden düştü kalbime. Her yer tıpkı o zamanda olduğu gibi beyaza boyanırken, bir kaç kar tanesi düştü saçlarıma. Yeşil cennet, mavi okyanusa karışırken yelkovan akrebin peşinden koşmayı bıraktı. Akrep yelkovana küstü. Her taraf kar tanelerine özendiğinde sadece bir mavi, bir yeşil kaldı koca dünyada. Her renk ayrı bir gökkuşağını oluştururken; BEN YEŞİLİ SAKLADIM KİMSE GÖRMESİN DİYE. MAVİYİ KORUDUM SEN KIZMA DİYE. ÇÜNKÜ YEŞİLİN EN GÜZEL TONU SENDE, MAVİNİN EN ÇİRKİN TONU BENDEYDİ.

Derin bir nefes ver ve almayı unut. İşte o zaman mutlu olucaksın... ❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗ İşte yine o ses kulaklarımı dolduruyor ve unutmaya çalıştığım tüm o anları yüzüme vuruyordu. Bu ses ölümün acı çığlıklarından başka bir şey değildi. Yine bir ruhu daha bedenini bırakıp gitmek zorunda bırakmıştı. Ve ardında yorgun bedenler içinde sıkışmış ruhlar kalmıştı. Ama biri öyle bir acı çekiyordu ki, bu acı onun sonsuza dek mutsuz olmasına yetecek kadar büyüktü.