Yonca ,korüdordaki eski ankesörlü telefon kulağında , duyduğu şeyden emin olmayarak korku içinde dikilmiş ,sesi titreyerek konuşmaya çalışmıştı. "Ama...ama...Dönmezsin ki...." Demişti.. "Artık dönmezsin sen...dört yıl...hiç gelmedin.. Hiç gelmedin......şimdi de bu...iki koca yıl daha... Ali..." Delikanlı sözünü bitirmesini bile beklemeden vermisti ağzının payını.... Her zamanki gibi... Azarı işitip yanında dikilmekte olan delikanliya uzatti ahizeyi. "Seni istiyor," Ömer konuşmaya daldığında daha da duramadı yanlarında. Dört yılda sesini ilk defa duyurmuş onu da ben gidiyorum demek için kullanmıştı. Sitem etmesine, Itiraz etmesine bile izin vermeden... Ömer i istemişti çabucak.... Zangır zangır titreyerek nereye gittiğini bilmeden ,yürüdü gitti. ..... Yatakhanedeki yatağına kadar gidebilmis, sırtı dimdik , yavaşça çöküp kalmıştı ... Görmeyen gözleri camdan görünen manzaraya dönük. Dört yıl .. Hapiste gibi çile çekmiş, gün saymıstı . Şafak şafak.... Ve deli gibi okumuş, ders çalışmıştı... Çünkü hissediyordu, Zeki ve parlak bir genç ,okumamış bu kızı yanına yakıstırmaz .... Kendi gibisini ister yanına.... Elini tutmak , Yanyana yürümek ... Bu , benim kızım demek için... BENİM..... Kiz yıllarını Ali ye denk olmaya çalışmakla geçirmişti. . Döndügü vakit farketsin diye .... Fizik öğrenmiş, matematik, tarih öğrenmişti... Uzayı sonra...kara delikleri...kuantum.... Hücre...... Internet bulduğu her yerde.., ... Eline gecen hicbiseydi... Bu gün anlamıştı bunu..... Başarıyı yakaladı.... Dönmeyecek..... Aşka geri dönmeyecek...... Seni unuttu..........

Velet! Dur bakiim hişt! Kime diyorum ben .....ay ısırdı... Kızı tuttu silkeledi .hala çırpınmaya çalışıyor.Artık iyice sinirlenmişti,emretti. Yeter !kıpırdamayı kes!dişleri birbirine vurana kadar sarstı.kız gözlerine odaklanıp aniden sakinleşmişti. Korktuğunu biliyorum, Kızı kucağına çekip ensesinden ve sırtından sabitleyip vücuduna bastırdı sıkıca Hareket etme de canını yakmayayım Kızı atabiner gibi kucağına oturtmuştu,kalbinin küt küt atışını göğsünde hissetti,Emre yanlarına oturmuş kıza eğilmişti Kıpırdama da iğne kırılmasın fecı acı çekmişsin zaten .o cesur kızı nereye soktuysan bul çıkar meleğim,ağabeyin yanında merak etme.... Hemşire ilk iğneyi yaparken Ayse yüzünü çevirip Mehmet'in göğsüne bastırdı oradan konuştu..... Emree ?... Emre .....ayy!!!..bitimi? Bitti mi diyorum Ayyyyyy!..... Kadın ikinci iğneyi yapıp çekildi Bıtti. Bıtti Bittiiiii.....üfle abisi üfle.....kızın çığlıgıyla birlikte sesi kesildi omuzları sarsılmaya başladı.

Evin mutfağındaydılar,ortalık yerde...tutku yu kolundan sımsıkı yakaladığı gibi tezgaha savurdu..içerde çalışanların uzaklaşmasını bile beklemedi -lanet olası ütücü...bu ne? Bunları sormadan nasıl alır giyersin? Çelik'ten parmaklarıkolunu sıktıkça sıkmaya başladı.-çıkart... Çıkart çabuk..ben seni parçalamadan..Sen kimsin? Kimsin?......koca sesiyle öyle bir bağırdı ki kızındudakları titremeye başladı Özel birine ait ,özel yapım terliklerdi...anlamıştı Usulca çıkartmaya çalışırken, yeniden kabaca silkeledi... Daha da tutamadı kız ... Ağlaması onu daha da fazla kızdırdı Sus...sana sus dedim... Ameliyat yeri fena halde zonkluyor... -bıktım senden , bu edalarından, densiz vecüretkar hallerinden.Sen kendini ne sandın... Evin hanımına ait eşyaların sen anca tozunu alırsın -öz... -sakın...sesini bile duyurma bana..o etrafını cezbetmek için savurduğun saçlarını ,o acaip kılıklarını ,tuhaf kokunu da al...defolup git....

Ne kadar zamandır yürümekte olduğunun farkında değıldi Başını kaldırdı, parmaklarını siper ederek yukarı bakmaya çalıştı..., güneş hala tam tepede parlamakta olduğuna göre muhtemelen ögle vaktiydi. terlemeyi saatler önce bırakmıştı. yüzü ,dudakları kupkuru, çatlamış. topuzu daha köyün sapağından ayrılmadan çözüldüğünden saçları yüzüne dökülmüş, sürülmüş tarlaların arasından yürüyebilmek icin saatlerdir mücadele vermekten ayakları kütük gibi ağırlaşmıstı. omuzuyla birlikte bütün sol kolu , sırtındaki kurşun deliği yüzünden yarı uyuşuk , biteviye zonkluyordu. sol yanı bütün sırtı boyunca beline kadar kan sızdırıyor, sağlam olan eliyle kolunu sabitlemeye çalışsa da her adımında sarsılıyor kızı acı acı inletiyordu. Dayanamayacağım .... Ana yola çıkamadan bulacaklar beni.... görünmemeye çalışarak evler gecti. yeni tarlalar asfalt asfalttan ayrıl seni orada arayacaklar yürü kızım... Kimbilir ne kadar zaman sonra adımlarını şaşırır olduğu zaman zihni iyice bulanmaya başlayınca günü geceyi karıştırır oldu Sırtındaki yarasını şişmiş iyice gerilmiş gibi duyumsuyordu Önceden omuzunun oralari mahveden acı artık bütün vücuduna yayılmıştı su ... şuracıkta ölmeden önce bir yudum su bulması gerekiyordu Dudaklarıni kapayıp açmayı , yalamayı denedi, Dili ağzının icinde tuhaf bir et parçası gibiydi Büyük ve aşınmış blok taşlardan yapılma bir yolda iki büklüm ilerlemeye başladı Burayı nasıl bulduğunu bilmiyordu. O sırada büyük beyaz sütunlar girdi rüyasına, gerçek mi değilmi bilemedi. Bir film setine girmiş Zamanda sıçrayarak antik döneme geri gitmis gibi elini uzatsa tutacak kadar yakın Zeytin ağaçları elini uzattığını Su mermerinden binanın eşiğe yığıldığı sırada üzerine bir gölge düştü ... bir el uzanıp kolunu tuttuğu zaman omzu kökünde

"Yolum Sana Düştü " hikayesinden tanıdığımız karakterlerin hikayesi. Seri II Mirza ve Aycan'ın garip aşkı burada başlıyor burada devam ediyor. Aralarına katılan yeni çiftimiz Hazal ve Bilal var . Onların evliliği bütün evliliklerden farklı başlıyor. Hazal ,evlendiği adamı gay sanırken, Bilal adı safa çıkmış kızın sözlerinden hiç bir şey anlamıyor. Bir de Haticemiz var . O da yıllar sonra kendi hayatına bir yön veriyor. Mutluluk artık elini uzattığında dokunacağı kadar yakın... YOL SERİSİ II

Tahir'in gözünde, anlam veremediği bir şekilde ilgisini çeken, öte yandan sinir olmakla birlikte takip etmekten de kendisini alamadığı bir mahlukat, Zeynep!.. Namı diğer Minyatür Zeyna... İki keçi, ikisi de inatçı ve hazır cevap, bir komiserle, en az onun kadar benzer huylara sahip sevimli polis memuru beraber çalışırsa ortalık anca yangın yerine döner. Büyük aşklar nefretle başlar... Mı?

Duygularını rafa kaldırmayı hayat biçimi olarak seçen genç adam, sevmenin ne demek olduğunu bilse de sorumluluğunu almak istemez. Kendisi için biçtiği gelecek yalnızlık üzerine kuruluyken, hele kendi şeytanlarıyla savaş verirken hiç istemez. Tabi mecbur kalmazsa!.. Yaşantısının içine kötü bir tesadüf eseri giren Gülizar'ın, sorumluluğunu almak zorunda kalana kadar. İstemese de koruyup kollayacağına ant içene kadar. Gül'e ait tek varlık, kurtarıcısı, meleği olana kadar...