''Yaklaşın'' dedi yaşlı adam. ''Yaklaşın ve kulak verin. Lakin size anlatacağım hikayeler ; ebeveynlerin çocuklarını uyutmak için söylediği uydurma hikayeler değildir.'' Sırıtarak sözlerine devam etti. '' İsimsiz ormanın hikayelerini anlatacağım sizlere . Bu hikayeler Vadilerde işitilen çığlıklar kadar korkunç , şöminenizi söndürmeden yattığınız geceler kadar ürpertici ancak bir o kadar da şenlikler kadar eğlenceli , kılıcını yeni kuşanmış bir şövalye kadar umut verici . '' Yaşlı adam öksürerek arkasını döndü ve işaret parmağını kaldırarak ilerideki arkası uçsuz bucaksız bir ormana açılan tepeyi gösterdi. Tepede küçük bir kulübe vardı. Taştan duvarları ve kırmızı kiremitlerden yapılma bir kulübeydi . yaşlı adam titreyen eliyle kulübeyi gösterdikten sonra konuşmasına devam etti. ''İlerideki ev bana ait eğer hikayelerimi dinlemek için cesaretiniz varsa buyurun geçin . Ama korktuysanız hâla geç değil . Geldiğiniz kasabaya dönüp eski sıkıcı işlerinize dönebilirsiniz'' İhtiyar sözlerini iğneleyici bir tonla sonlandırıp evine doğru yürümeye başladı.

Bu hani herkesin ulan ben bu aşkımı yazsam roman olur dediği de hiç bir zaman yazmadığı hikaye. Ben yazdım tamamen gerçek ve kendi hikayemdir parça parça da yazmaya devam edeceğim.

Bir anda ortaya çıkan yürüyen ölülerden sağ kalan insan topluluğu.Bu olay öncesinde neler yaşandı?Thomas'ın ailesi ve kendinde çok sevdiği sevgilisi, bir tanesi,kadını,nefesi olan Ashley nerede?Topluluk oluşturduğu insanlar ile neler yaşayacak?Su peki ,onlara yetecek mi?İlaçlar ve yiyecekler...Peki Thomas bu topluluğu ayakta tutacak bir lider olabilecek mi? Ashley'nin aşkı Thomas'ı ayakta tutabilecek mi? Düşman olduğu insanlarla neler yaşayacaklar. "İnsanlar mı daha tehlikeliydi,yoksa yürüyen ölüler mi?" TcAslKaraka