Hiç, bir olayın hayatınızın dönüm noktası olduğunu hissettiğiniz oldu mu? Peki büyük bir hata yapacağınızı bildiğiniz halde yine de devam ettiniz mi? Ben yaptım. Başıma güzel şeyler geldiğini söyleyemem. Zarar verdim, parçaladım ve ihanet ettim. Ama aynı şekilde zarar gördüm, parçalandım ve ihanete uğradım. Bunları hak ettim mi, bilmiyorum. Sadece intikam istemiştim. O siteye girerken amacım oradaki bilgileri çalmak değildi. Yanlış anlaşıldım, tehdit edildim ve hayatımın hatasını yaptım. Geleceğimi kararttım. Ama her şeye rağmen onu tanıdım. Ve bundan hiç pişman olmadım... --- Kapak için Nazlı Ayyıldız'a teşekkür ederim. 🖤 Başlangıç: 19.08.2015 Bitiş: 27.04.2018

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Bir paralı asker, üç düzenbaz ve bir katil. Tanrılar, onlara inanılmadığında ölürler.

01.12.2015 Yankı Sonat, sıradan bir kızdı. Mükemmel değildi, hiçbir zaman olmamıştı. Yankı'ya göre hayat toz pembe bir masal sayılmasa da o hep kalbinin ilkelerine göre hareket etmiş ve sert bir rüzgara kapılmıştı. Belki de sadece böyle olsun istemişti. Çünkü o yalnızdı, daima hor görülmüş ve birileri tarafından kırılmıştı. Yaşama tutunmak için tırnaklarını geçirdiği duygular onu bambaşka limanlara savurduğundaysa Yankı, hayatına dokunan ve gerçeklerini tepetaklak eden biriyle alabora olma riskine rağmen değişmek istemişti. Değişmişti de. O artık eskisi gibi iyi kalpli değildi. Uğruna göze aldığı her şey, sevdiği adamın günahıyla katrana bulanmış ve Yankı'yı siyaha adamıştı. Oysa bilmediği bir şey vardı: Tüm renkler, gökkuşağının karanlık yüzündeydi ve onun siyahı sahteydi. Hayatı gibi. Bora Aren Ateş de kötü bir adam değildi. Esip gürlemeyi, kırıp geçmeyi hiç sevmemişti. O geçmişinden kaçmaya çalışırken kaybolmuştu yalnızca. Gülmek istediğinde ağlatılmış, yaşamak istediği her an biraz daha öldürülmüştü. Zamanla çığlıklarını duyan olmadığını fark ettiğindeyse o da kalbini sağırlaştırmıştı herkese. Çocukken annesinin daima iyi biri olması gerektiği hakkındaki nasihatlerinden başka hiçbir şeyi yoktu belki ama o, tüm yaşadıklarından sonra iyi biri olamayacağına inanmayı seçmişti. İntikam almak istemişti. Kendi kalbine bile kulak tıkayıp almıştı intikamını aslında. Ancak sandığı gibi mutlu olamamıştı. Çünkü o nefretinin ucuyla tutuşturduğu kıza çoktan aşık olmuştu. Bunu anladığındaysa onu çoktan kaybetmişti. * Paletlerdeki tüm renkler siyah artık. Yankı'nın istediği, Bora'nın kirlettiği gibi. Onların artık bir rengi yok. Belki de sonunda renkler bile onları terk etti. O halde, şimdi sıra ölmelerde. * "O ve ben vardık. O gitti. Ve biz yarım kaldık."

Yoksa siz çocukken yaşadığınız şeylerin öylece geçip gittiğini mi sanıyorsunuz?

Elime eski bir mikrofon uzattılar.Karşımda koca bir kalabalık.Ne diyeceğimi bilmiyordum.Şaşkındım.Sesimi yutmuştum. Sonra..hah sonra onlarla buluştu gözlerim.O kaçık delilere bakarak susmaya devam ettim,dudağımın kenarında hafif bi kıvrım ile.Susarak konuştum onlarla birkaç saniye. Ümit-var,dediler hep bir ağızdan. Ve ziyadesiyle;nefes almak kavramı,hayat buldu benim için.Orada olsaydınız bütün güzelliklerin varlığına inanır,küçük dilinizi yutardınız,eminim. Dakikalar sonra metnimi bitirirken gürleşti sesim. Bilirim,hikayeler hiç bitmez,dostlarım.'

"son anda haykırmak geliyor içimden:siz midyenin kendi baharını bilir misiniz?deniz lodosundan,deniz yeşilinden arınmış ekşi baharını?yosundan,etten damıtılmış midyenin doyumsuz,sidikli baharını.eh,gülebilirsiniz bir emekli Üsküdar delikanlısına.ama siz bu anlatılmaz şehveti yitirmeyi hamfendiler,bilir misiniz?" diyerek kaldırdı kadehini hafif adımlarla ve paldır küldür umutlarıyla Tomris sofraya doğru.Tüm meyhaneyi boydan boya ihtilal etmişti oturdukları sofra.çok kişiydiler,söylenecek söz de,atılacak kahkaha da böylece zamana kurmuştu yuvasını.meze kokuyordu sahile bakan küçük pencere kenarlarıyla meyhanenin içerisi.gelen içeriye selam veriyor ve üstüne şuh kahkahayla bir-ki aklına geleni mırıldanıyordu ahengi tutturmaya çalışarak. AH!düşümde,hepimizin yeri var orada.hafif aralıklı kapıdan içeri girene dek gece yutuyor tuzlu bahar kokusuyla ama endişelenmeyin,nolur,içeri girince silik sarı renkli ışıklarla ve tüm aykırı bağ bozumlu melodileriyle Ayna karşılıyor hepimizi.o sofra,benim düşümde,yuvadır.mezelerin yeri de yurdu da o üzerine oturduğu mavi-beyaz el bohçası örtüdür.ve bizler fötr şapkalarla,ispanyol paçalarla,ışıltılı büstiyerlerle,canımçoksıkkın kapüşonlarıyla o masanın sürekli ve etiketsiz kimlikleriyiz. eh,ayağınızın tadıyla,nefis geldiniz sahi.adios,gelenlere.umarım karşılaşırız,zira meyhane,düşümde,oldukça geniş.kapıda kalmayın,alt taraflara mektup kutusu bırakmış patron sizler için,lakin,susmamayı,özgür kalmayı ve ilhamlarınızı bizimle paylaşmayı ihmal etmeyin,üzülürüm. selametle. dostunuz,C.

O egoistti. Hep en iyisi olduğunu düşünüyordu. Geçimsizdi. Ayak uydurmayı sevmez, kendi bildiğini yapardı. Odundu. Yüzüne karşı acımasızca şeyler söyleyebilirdi. Duygusuzdu. Ya da öyle düşünmemizi istiyordu. Bilmiyordum, zamanla öğrenecektim. Öğrendikten sonra ne yapacaktım? ------- M.I.M kurgusunun birbirine bağlı bir diğer kurgusudur. Yan karakterlerin başrole dönüştüğü kurguya hoş geldiniz. Şimdi sahne onlarda... Kapak benim yapımımdır. İlk kurguyla benzer olması açısından Nazlı Ayyıldız'ın kapağından ilham alınmıştır.

"Nasıl yapacağız" dedi kadın ağlamaktan çatallaşmış sesiyle. "Nasıl kazanacağız onu geri?" "Merak etme" dedi adam, karısının saçlarını öperek. "Hak verecektir" "Ya bizi sevmezse" dedi kadın hıçkırarak. "Ya bizi sevemezse. Ya bizden nefret ederse" "Şşt" dedi adam rahatlatıcı bir sesle. Eliyle masada duran fotoğrafları göstererek hafifçe gülümsedi "Baksana nasıl da benziyor?" Kadın masada fotoğraflara bakıp hafifçe gülümsedi. Kesinlikle benziyordu. Adam konuşmanın başından beri sessiz kalan oğlu yerine koyduğu genç adama döndü. "Bundan sonrası artık sende" Genç adam başını 'tamam' dercesine salladı. Gözleri güven barındırıyordu. Ve adam, genç adamın bal rengi gözlerinde bulunan güvene sonuna kadar inanıyordu... **** İntikam için maskesini takmış bir canavar... Onu korumak için yemin etmiş bir adam... Ve her şeyden habersiz yaşayan bir kız... Yalanlarda dolu hayatta gerçeklere ulaşmak için ölümü seçer miydiniz? ----- 01.06.2015 İnstagram: ceyda.sisman