Ο έρωτας μου για εκείνον δεν ήταν κάτι αυθόρμητο και πρόσφατο, δε ξύπνησα μία ημέρα και αποφάσισα ότι τον θέλω, χτίστηκε χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα, λεπτό με το λεπτό για χρόνια ολόκληρα και ήταν απόλυτος, ολοκληρωτικός και ολέθριος. Η Ελένη είναι ερωτευμένη με τον Φίλιππο από τότε που θυμάται τον εαυτό της, χρόνια ολόκληρα τον παρατηρεί κρυμμένη στις σκιές και όταν επιτέλους το παίρνει απόφαση ότι δε θα γίνει ποτέ δικός της και είναι έτοιμη να προχωρήσει εκείνος της εκφράζει τα συναισθήματα του. Λέει την αλήθεια ή κρύβονται ιδιοτελή σκοποί πίσω από αυτή του την αλλαγή;

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Η Μελίνα είναι ανερχόμενη ηθοποιός. Στη νέα της δουλειά συναντά τον Άρη, συμπρωταγωνιστή της και χανει τη γη κατω απο τα πόδια της. Το πρόβλημα είναι Πώς θα καταφέρει να υποδυθεί τον ρόλο της οταν η καρδιά της χτυπαει σαν τρελή κοντά του;

Τους μισούσε... Τους μισούσε όλους ανεξαιρέτως ο Ορέστης. Μαζί με τον καλύτερο του φίλο, του είχαν στερήσει την ανθρωπιά, τη συνείδηση, την ελευθερία. Η εκδίκηση τον βασάνιζε και ο σκοπός της ζωής του είχε γίνει πια ένας: να καταστρέψει οτιδήποτε ξένο. Εκείνη πάλι ένιωθε ξένη από την ώρα που γεννήθηκε. Δεν υπήρχε ούτε πατρίδα, ούτε οικογένεια να την προστατεύσει. Παντού άγνωστη και από παντού διωγμένη. Μοναδικός σκοπός της η επιβίωση. Λένε πως οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει διαφορετικές κατευθύνσεις, είναι αδύνατον να συναντηθούν. Ισχύει, όμως; Μπορεί το μίσος να σβήσει; Μπορεί ο έρωτας να ανατρέψει ιδεολογίες;

Ήταν αργά το απόγευμα όταν συναντήθηκαν. Εκείνα τα λεπτά που ο ήλιος ανταμώνει για λίγο τη σελήνη. Περπατούσε αργά με τα χέρια στις τσέπες, όταν την είδε. Καθισμένη σε κάτι μαρμάρινα σκαλάκια, ανάμεσα σε μερικά αδιάφορα πρόσωπα. Τα κατακόκκινα μάτια του καρφώθηκαν πάνω της. Εκείνη, σαν από ένστικτο, γύρισε να τον κοιτάξει. Το μαύρο εγκλώβισε στα δίχτυα του το καφέ. Το ρούφηξε ως το μεδούλι και το φυλάκισε μέσα του. Ώσπου έγιναν ένα. Και η ανατολή έσμιξε με τη δύση. Και ο ήλιος αγκάλιασε το φεγγάρι. Και η Αυγή συνάντησε τον Lucas. Η άσπρη σκόνη φαινόταν τιποτένια πλέον στα μαύρα μάτια του. Και τα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής του, φωτίστηκαν από το χαμόγελο της. Γιατί αυτό έκανε. Έδωσε όλο το φως που κρυβόταν τόσο μέσα της όσο και στο όνομα της. Και εκείνος ανταπέδωσε με το δικό του όνομα. Όσο, βέβαια, η γη, φωτίζεται απ'το φεγγάρι.

"Μπορείς να με κρατάς έτσι για πάντα;" τον ρώτησα και με φίλησε στον λαιμό. "Όσο κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει, είμαι δικός σου" μου είπε και κοίταξε στα μάτια μου για ένα λεπτό. "Πραγματικά κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή, ή να μην χτυπάει καθόλου" συμπλήρωσε και χαμογέλασα φιλώντας τον. "Είσαι ένα κομμάτι και είμαι ένα άλλο κομμάτι. Μαζί ολοκληρώνουμε ένα παζλ, το παζλ μας..." μουρμούρισα και κούνησε το κεφάλι του. "Όχι, όχι οποιοδήποτε παζλ. Το παζλ της αγάπη μας. Γιατί μπορώ να το εξηγήσω σαν αγάπη αυτό που νιώθω για σένα. Ερωτα, αγάπη... Τα πάντα όλα".... ~ [13.10.20 - 28.12.21] ✨#4 - Love✨

Ένας ξαφνικός θάνατος, μια αναπάντεχη κληρονομιά και μια απρόσμενη γνωριμία. Η Αλίσια μετά τον ξαφνικό θάνατο το θείου της καλείται χωρίς να το περιμένει να διαχειριστεί μια τεραστια περιουσια. Απαράβατοι οροι έρχονται να καθορίσουν την ζωή της, αλλάζοντας της τον μέχρι τώρα τρόπο σκέψης της. Μέσα σε όλο το χαμό που γίνεται αναγκάζεται να συνεργαστεί με τον Ορέστη . Ο ακαταμάχητος σύμβουλος του θείου της δεν έχει και την καλύτερη γνώμη προς το πρόσωπο της και αυτό χάρη στην όχι και τόσο κολακευτική πρώτη τους γνωριμία. Πολλά εμπόδια, αντίπαλα συμφέροντα, ανειλικρινείς φιλιες και ψεύτικοι έρωτες έρχονται να βάλουν το κερασάκι σε όλο αυτό το χάος. Και όλα αυτά? Για να μην έρθουν κοντά η Αλίσια και Ορέστης . Άραγε τι κρύβετε πίσω από ολα αυτά? Θα καταφέρουν να ξεπεράσουν την αρχική τους έχθρα ή θα καταστραφούν μέσα στο πάθος τους?? *Μην σχεδιάζεις τίποτα, τα ξαφνικά είναι τα καλύτερα*

{Η Μία Λέξη υπάρχει πλέον σε μορφή ebook στο σάιτ Carmela's books στον παρακάτω σύνδεσμο, με νέο εξώφυλλο, ένα τραγούδι αποκλειστικά γραμμένο για το βιβλίο και ένα bonus chapter δώρο για εσάς που το ζητούσατε διακαώς.🎁❤️} https://carmelasbooks.com/product/mia-lexi/ Η Αναστασία Λασκαράκη ζει μια καθημερινότητα χωρίς εκπλήξεις, μέχρι τη μέρα όπου βρίσκεται αντιμέτωπη μ' ένα γλυκόπικρο κομμάτι του παρελθόντος της και ταυτόχρονα με ακόμη ένα, που θα αποδειχθεί το πιο πικρό και που θα μετατρέψει τη ζωή της, έτσι όπως η ίδια την ήξερε, σε συντρίμμια. Μέσα σε αυτά, το μόνο που θα την κρατήσει όρθια, είναι ένα μυστικό της, μια δυνατή φιλία κι ένας έρωτας που θα επιστρέψει ορμητικός αλλά γεμάτος εμπόδια. Μία Λέξη θα είναι αυτή που θα σπρώξει την Αναστασία να κυνηγήσει ένα όνειρο που δεν ήξερε καν πως είχε και ταυτόχρονα, μέσα από αυτόν τον έρωτα, να βρει τη γυναίκα που δεν ήξερε καν πως ήταν.

🅂🄴🅀🅄🄴🄻 🄱🄾🄾🄺. S̶e̶r̶i̶e̶s̶: 1. D̶ᴇᴀᴅʀo̶s̶ᴇs̶. Ολοκληρωμένη 2. D̶ᴇᴀᴅʀo̶s̶ᴇs̶: D̶ᴇᴀᴅ ʜᴇᴀʀᴛ ʙᴇᴀᴛs̶. Ολοκληρωμένη. _ "Συγγνώμη μωρό μου" άρθρωσε με δυσκολία και άνοιξε την πόρτα. "Μαξ... Αν περάσεις αυτή την πόρτα ξέχνα με" του είπα με δάκρυα να βγαίνουν από τα μάτια μου. "Δεν έχω επιλογή" είπε κοιτώντας με στα μάτια δακρύζοντας. "Έχεις επιλογή, πάντα υπάρχει επιλογή. Είναι εγώ, το μωρό και η οικογένεια μας" του είπα και αναστέναξε γυρνώντας προς εμένα. "Γι' αυτό ακριβώς πρέπει να πάω, γιατί θέλω την οικογένεια μου σώα και δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να την αγγίξει" είπε και με πλησίασε μα έκανα ένα βήμα πίσω χωρίς να καταλαβαίνω αν λέει αλήθεια ή ψέματα. "Να προσέχεις" του είπα σχεδόν ψιθυριστά και ανέβηκα τις σκάλες για πάνω στο δωμάτιο μου. "Σ' αγαπάω μωρό μου" είπε και έφυγε. ~ [27.07.19 - 10.10.20]

Η αμυγδαλια θεωρειται απο πολλους η νυφη του Βορια, αφου σε πεισμα του χειμωνα εκεινη ανθιζει και στολιζει με τα διακριτικα και ευθραυστα ανθη της την παγωμενη φυση, προκαλοντας τη να ξυπνησει απο τη χειμερια ναρκη της. Οι αμυγδαλιες ανθιζουν το χειμωνα, ακριβως οπως ανθιζει και ο ερωτας μεσα απο τις δυσκολιες...