Ik vedronk in zijn ogen. Zijn mooie blauwe ogen. De ogen die me vertelden dat alles wel goed zou komen. De ogen die zeiden dat ze me zouden beschermen. De ogen die me vertelden dat hij van me hield. 'Wat is er? Waar denk ik je aan?' 'Niks bijzonders.' antwoorde ze. Maar het was wel bijzonder. Het was zo bijzonder...
Juan en Tinne de nu nog compleet vreemden van elkaar zitten in de eind periode van het laatste jaar van de acteurscollege te luisteren naar wat hun directeur mee heeft te delen: "De reden waarom ik jullie hier bij een heb geroepen terwijl jullie zijn afgestudeerd. Is dat jullie gelukkige college leerlingen uitgekozen...
