Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.

Sokaktaki cılız lambadan yansıyan ışık titredi. Hemen sonra sokağın iki ucunda da birer insan belirdi. Sokağı aydınlatmaya çalışan sarı lambaların ışığında küçük kar taneleri seçiliyordu. Pembe montuna sarıldı kız; soğuğu seviyordu, vazgeçemiyordu ondan. Esen sert rüzgâr kurumuş yaprakları havalandırırken ay ışığı genç adamın yeşil gözlerine çarptı. Rüzgârın dağıttığı siyah saçlarıyla yemyeşil gözleri bir bütündü sanki. Siyah montu fazlalık geldi cesur yüreğine; soğuktan korkmadan sigarasından bir nefes daha çekti içine. İki genç birbirine yürümeye başladığı esnada uzaktan bir keman sesi geldi. Arttı kemanın sesi, git gide arttı; onlar birbirlerine yaklaştıkça arttı. Şehrin iki yalnız âşığı ağır adımlarla yürüdü.Genç adam sigarasının onda yarattığı hisse âşıktı, kız soğuğa. Kar taneleri şiddetlendi ve iki genç adımlarını hızlandırdı. Simsiyah sokağı aydınlatan tek lambanın altından geçerken yan yana geldiler, sonra iki yabancı gibi geçip gittiler. Kız bir anlığına adamın yeşil gözlerine baktı, adam sigarasının son nefesini de içine çekti. Yabancılar tanımadı birbirini, yabancılar âşık! Keman ahenkle çalınmaya devam etti... Yabancılar ilk kez bu kadar yakın, yabancılar ilk kez bu kadar sessiz. Kar taneleri şiddetle düştü gökyüzünden, ve yabancıların kaderleri ilk kez birleşti. Kader Oyunu'ndaki iki piyonun hikayesi. © Tüm Hakları Saklıdır. | 29. 11. 2013 | Kapak Tasarım - Damla Üzüm. Tanıtım: http://youtu.be/b3rktiti-6k Fragman Yapım: Beyza Öztürk. WATR Watty '14 En İyi Romance Hikayesi.

Parlayanların buluşma noktası Facebook grubumuz: Gamze Aydeniz Hikayeleri Instagram hesaplarımız: @gamzeaydenizz @aydenizdongusuu @curetkar_yakut Bir şeyler olduğu kesindi... Bıçak gibi keskin, aynadaki yansımalar kadar bencil, nefesle aynı doğrultuda olmazsa olmaz bir şeydi. Görmezden gelmeyi denedi genç kız. Görmedi, duymadı, bilmedi... Bir süre sonra aslında olayların tam ortasında olduğunu fark etti. Nefes alamadı, boğuldu. Dedesi Çağdaş Bey, anneannesi Nigar Hanım, dostu Meral ve Uras... Bilinmeyenlerle boğuşurken kaybedeceklerinin farkındaydı. Aydeniz kabullenmişti bunu artık. Ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın muhakkak yakalanacaktı. En iyisi hayatında şiddetli depremlere neden olan sırları öğrenmeye çalışmaktı. Aşkı, ailesi, zamanı ve değer verdiği herkes... Tanıdığı herkes bir şekilde genç kızın koluna yapışıyorlardı. Herkesin bu döngüde bir yeri vardı. Bu döngünün bir de adı vardı. Aydeniz Döngüsü... Ay ve denizin birleşip, parladığı yerde doğan bir aşk hikayesi.

Gölgelerin içinde yaşamalıyım ben. Gölgelere mahkûm olmaya zorlanan bir bedenim, karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum var. Hayatımsa yarım, adımın aksine nefessiz. Hayatın bana bir can borcu var ya da belki benim ödemem gereken bir bedeldi yıllar önceki. Yaşamama karşılık. Ben karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum, her ne kadar aydınlıkla lanetlensem de. Ve ben, Nefes'im. Her ne kadar nefes aldığımı hissedemiyor olsam bile.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Bu defter, beraber yaşadığımız her şeyin anısına övgüyle yazılmış, hatırlanmaya değer her şeyi içeriyor. Hayır, bu bir günlük değil, bu senli bir anılar geçidi olacak. Senin ve Benim... Karan ve Bahar'ın... Sevgin içimde büyüyen bir çığı anımsatsa da, o çığın üstüme devrilip sonumu getireceğini adım gibi bilsem de yine de yanında olduğum için, varlığını hissedebildiğim için hep binlerce kez şükrettim. Seni sevmek daha değerliydi, kendimden daha çok...

Bu kitap; bazen sizin iç dünyanız olacak. Hissettiklerinizi dile getirecek. Bazende size yardımcı olarak. Unutma; "Güçlü olmana gerek yok. Etrafındakiler gibi sende numara yap. Güçlü görün!" *Tünelin sonunda bir ışık var. Ve bu şarkı da, kendini daha iyi hisseden, kitaptan sonra bir nebze iyi anlamda değişen kitabın gerçek okuyucularına geldin. "Black-Wonderful Life"

Ayağa kalkıp tam karşımda duran dolabın aynasında çıplak vücudumu gördüğüm anda soluksuz bir çığlık patlattım. "Pekala. " dedim kendi kendime, "Bu bir rüya." Öyle olmalıydı. Sımsıkı kapadığım gözlerimi korkuyla yeniden açtım. " Bu bir kabus! " diye bağırdım hala aynı yerde aynı çıplak siluete bakarken. Çabucak açıkta olan göğüslerimi örtecek bir şeyler aradım. Az önce kalktığım yataktaki küçük battaniyeyi alıp vücuduma dolarken küfrettim ve sesimde ki korku dolu tınıdan nefret ettim. Beynim " Biri derhal burada ne yaptığımı açıklasın! " diye bağırıyordu, panik tüm vücudumu sarsıyordu. Koridordan gelen ayak seslerine dikkat kesilip irkildim.Ben sesin nereden geldiğini anlamaya çalışırken kapı aniden büyük bir hızla açıldı. Gözle görülür şekilde yerimde zıplarken, kapının ağzında duran seks tanrısı battaniye sarılı vücuduma baktı: "Uyanmışsın." dedi. "Çığlık attığını duydum." "E-evet. Uyandım, galiba. Evet, sanırım uyandım." - Kapak Tasarımı: Larnacouer -

【 2014 WATTYAWARDTR WAMPIRE EN IYI ÜCÜNCÜ HIKAYESi 】 VAMPİR KRALLIĞI GECEYE ASLA GÜVENME !! GECEYE AİT OLAN TÜM DUYGULAR GÜNDÜZE ÇIKTIĞINDA GERİYE SADECE 2 BEDEN KALACAK İŞTE O ZAMAN KAZANAN SADECE AŞK OLACAK ♥ VAMPİR KRALLIĞI KATHERİNE: Acımasız Pantoas ülkesinde mülteci olan insan bu karanlık dünyada yapayanlız... PRENS ADRİAN: Vampir Krallığında göz alıcı bir prens PRENS MAURO: Vampir Krallığında kendine bir tek düşman görüyor oda Adrian iki vampir arasında bir insan korkularınızı yanınıza alın! ARKADAŞLAR HİKAYEMİ OKUYACAĞINIZ İÇİN ŞİMDİDEN TEŞEKKÜR EDİYORUM. ASIL KONU ŞU : OKUDUKTAN SONRA EN AZINDAN VOTELERİNİZİ EKSİK ETMEYİN! BİR EMEK VERİLEREK YAZIP KOYDUM VE OKUYUP OKUYUP BİR ŞEY YAPMAMANIZ KÖTÜ BİR ŞEY. EĞER BİR KAÇ DAKİKALIK BİR TIKLAMAYI BİLE YAPAMAYACAKSANIZ LÜTFEN OKUMAYIN. ÇÜNKÜ BENİM İÇİN SADECE OKUMANIZ BİR ANLAM İFADE ETMİYOR! TEŞEKKÜRLER :)

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın