Çay fincanını masaya bıraktım. " bir Aqua öğrencisi olduğumu söylediler" dedim. Şifacı çayını masaya bıraktı. " bu da suyu kontrol edebilme yeteniğine sahip olduğunu gösterir. Şanslısın. Benim gibi büyü öğrenmek adına kendini son derece zorlamana gerek yok. Zaten büyü damarlarında dolanıyor" dedi. " ne demek istediğini anlamadım?" dedim. Büyünün damarlarımda gezdiğini söylüyordu. Ama ben bunu on sekiz yaşıma kadar fark etmiyordum bile. Hadi ama. Gerçek, bir kabus görmüş olduğum olmalıydı. Sonuçta yaraların gazlı bezle sarılıp iyleşmesinin beklenildiği bir yerden geliyordum ben. Bir büyüyle yaraların kaybolmasına bir anlam vermem gerektiğini bekleyemezdi kimse. " söylediklerimi anlaman için bu kapıdan dışarı çıkıp okulu keşif etmen gerekiyor Gece" dedi ve kapıyı gösterdi. Yerimden kımıldamak adına ayağa kalktım. Kapıdan dışarı nefesimi tutarak çıktım. Ve o anda beynimde bulunan mantık bölümünün devre dışı bırakıldığını hisetim. Dudaklarımı ısırarak Gece, kızım bu olanlar olağan üstü diye geçirdim içimden.

Lise hayatında uğradığı ihanet sonucunda herkese kendi kapatıp, kimseye güvenmeyeceğine dair and içmiş bir genç, Üniversite hayatında bu sözünün arkasında duramaz ve karşısına çıkan genç kıza aşık olur. Peki bu genç kızın aslında hayat kadını olduğunu öğrendiğinde neler olacak? Genç kız, Zorunluluktan mı bu durumda? Yoksa istediği için mi? Yetimhaneden arkadaşı olan Bora bu olayın neresinde? Baş karakter İlkayın tüm bunları öğrendikten sonra neler yapacağını ise bu soluksuz okuyacağınız serüven gösterecek.

⭐ WATTYS 2017 BÜYÜK BULUŞLAR KAZANANI ⭐ "Dünyanın en hızlı adam olan çocuklarıyız biz yetimhane çocukları, en hızlı ADAM olanı." Acıyı keşfeden küçük çocukların hikayesi... Mahar, 1980 li yıllarda sert kuralları olan, çocukları şiddet ile terbiye etmeyi güden bir geri kafalı müdürün yönetimindeki yetimhanede büyüyen üç çocuğun hüzün ve bir o kadar da macera dolu hikayesini anlatıyor. Mahar, yetimhane beraber büyüdüğü Ali ve Merve ile 8 yaşındayken kaçmaya karar verip her şeyin çok iyi olacağını düşünürler. Peki her şey iyi mi olacaktı? Her sokakta ayrı bir yüze bürünen İstanbul sokakları yetimhaneden daha mı güvenli? Değildi, özellikle sekiz yaşında isen hiç de güvenli değildi. KİTAPTAN KESİT.. "Sekiz yaşından beri söylediğim bir söz vardı; dünyanın en hızlı ADAM olan çocuklarıyız diye. Ama gelin bi' sorun bana. Bir sorun bana; hızlıca adam mı olmak istiyordum yoksa çocukluğumu yaşaya yaşaya mı adam olmak istiyordum.... Gelin bir sorun bana..." ... Yirmi beş yaşına gelmiş, balkonumda çayımı yudumlarken dışarıda gülüp koşturan, oyun oynayan çocukları gördüm. Yirmi beş yaşında filan dinlemedim, attım kendimi sokağa. "Ben de sizinle oynayabilir miyim?" dedim çocuklara gülerek. Önce birbirlerine bir süre baktılar ve sonra: "Tamam abi oyna." dediler. "Ama son geldiğin için ortaya geçersin." Ortaya geçmiş öylece duruyordum. Çocuk elindeki topu bana atıp bacağımdan vurunca güldü. Kaçmamış, hatta topu tutmaya çalışmıştım. "Hahaha! Ya abi kaçsana toptan. Neden kaçmıyorsun?" diye güldüler. Oynadığımız oyunun adı 'ortada sıçan' dı. Ve ben Mahar; yirmi beş yaşında ortada sıçan nasıl oynanır, onu öğreniyordum... ~Telif hakkı saklıdır.