"შევპირდი... არ მინდა მისი დაკარგვა. თითქოს... ჯანდაბა!.. არ მინდა წავიდეს. არა... ახლა არა. დღეს არა. საკუთარ თავს ვპირდები, აუცილებლად დავასრულებ ამ საქმეს. აუცილებლად გავათავისუფლებ მის სულს. თუმცა მანამდე... მანამდე მისი სხეული უნდა გადავარჩინო. უნდა გაიგოს როგორია ცხოვრება. უნდა იცოდეს, რა არის ცხოვრება მოძალადე ნაბიჭვრების გარეშე."

"როდესაც ადამიანი იმდენად გიყვარს, როგორც მე ის..ხვდები. რა უნდა... რას მალავს... რას გრძნობს...და რას ფიქრობს. მას მე ვუნდივარ... ის ტკივილს მალავს... ის თავს მარტოსულად გრძნობს.. და ფიქრობს. ფიქრობს, რომ ჩემი ერთი სიტყვით მისი გადარჩენა შემიძლია. " #3 by tags

როდესაც წერილების გარდა არაფერი გრჩება, ერთადერთი რამ რაც გაქვს იმედია. იმედი, რომელიც ძალას გაძლევს იცოცხლო, მაგრამ იმედი ბოლოს კვდება, ისევე როგორც ლუისა და ჰარის სიყვარული. სიყვარული, რომელიც დრომ გაანადგურა. 9 თვე. 9 თვე, დრო რომელიც დასჭირდა ლუის გაღვიძებისთვის, მაგრამ ეს ზედმეტად ბევრი აღმოჩნდა ჰარისთვის. ზედმეტად გრძელი წამება.

-მოგწონს?- სერიოზული ტონით მკითხა. -უკაცრავად?- გულის ცემა კვლავ აჩქარდა. -გიყვარს როცა კითხვას ორჯერ გიმეორებენ თუ მართლა არ გესმის? ჩამეცინა, -რატო მეკითხები? მეგონა საქმე გქონდა. -მოგწონს თუ იწონებ?- წინ ერთი ნაბიჯი გადმოდგა, მე ერთი ნაბიჯით უკან წავედი და ჩემდა უნებურად ეზოს გალავანს ზურგით მივეყრდენი. -მიპასუხე- სახე კიდევ უფრო ახლოს მოიტანა ჩემთან, გაბედული რომ ვყოფილიყავი აუცილებლად ვაკოცებდი, თითქოს მთელი ორგანიზმი მთხოვდა ამის გაკეთებას. -კი. -კი რა? -კი მომწონს. ეს ვუთხარი და ერთი ხელით, ჩემი სახის გვერდით, კედელს მიეყრდნო. -საერთოდ რატომ მეკითხები ამას? -ჩემი რომ ყოფილიყავი,- სახე კიდევ უფრო ახლოს მოწია - მარტო არ გაგიშვებდი,არავისთან ერთად და არ აქვს მნიშვნელობა რა საქმეზე დასალაპარაკებლად.

რა ხდება, როცა შენი ცხოვრება იცვლება? როცა ის შენთვის დაუნდობელი ხდება, როცა ყველა შენი ოცნება ფერს კარგავს, იმ ყვავილებით მოფენილ, ნათელ და ლამაზ გზას შორდები, რომელზეც ერთ დროს მშვიდად მიდიოდი და ბნელ სამყაროში ინაცვლებ, სადაც შენთვის არავინ და არაფერია ნაცნობი? როგორ უძლებ იმ დაუნდობელ ტკივილებს, რომელსაც ცხოვრება გაყენებს? როცა გრძნობ, რომ თითქოს მას დრო და დრო ეჩვევი, თუმცა სინამდვილეში შენ ის ყოველდღე თითო აგურს გაცლის ფეხქვეშ და საბოლოოდ საძირკველის გარეშე გტოვებს? ჰარი, ლიამი, ზეინი, ლუი და ნაილი მას სხვადასხვაგვარად, სხვადასხვა ხერხებით ებრძვიან, თუმცა რა მოხდება მაშინ, როცა ისინი აღმოაჩენენ, რომ თურმე მათ საერთო მიზანი აქვთ და ბრძოლას ერთად გააგრძელებენ? სიკეთე გაიმარჯვებს თუ სიბოროტე? დააღწევენ თუ არა ისინი ოდესმე თავს ამ წყვდიადს?

სახელი ნუ მოგატყუებთ, რადგან რაც ერთისთვის გარყვნილობად შეიძლება იყოს მიჩნეული, შესაძლოა მეორესთვის ეს ჩვეულებრივი ამბავი გახლდეთ