Zordu...Ikiz olmak zordu.Zengin ikiz olmak daha zordu.Biri serseriliğiyle nam salmış diğeri suskunluğuyla. Biri parayi ve kizlari hayatının merkezine koymuş. Diğeri ise hayatı merkezine bile koyamayacak kadar boşvermiş. Onları kayboldukları bu dünyadan çıkarmak ailesi için hiç kolay olmayacaktı. Çözüm ne mi? Şimdiye kadar alabilecekleri en büyük ceza.Bu cezanın ne kadarı ceza ne kadarı ödül? ?? -(Karatlı Gelininin devamıdır.)

*TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR* Kınalı ellerim tutundu önce kulaklarıma. Kurşuni bir ses çınlattı yüreğimi. . . Sevdiğim adamın, sevdiği kadının kanı; usulca süzülüp yapıştı gelinliğimin eteklerine. Benim düğünümde, benim kocam. Ama kollarında sevdiği kadın... Parmağında adımı taşıyan bir alyans ama gözlerinde sevdiği kadının mührü... Bir AZAP kuyusuna düştüm. Ne kurban edildim, ne kurban seçildim. Aşk uğruna kendimi kurban ettim. Ben, Asya! Ateş oldum, sadece kendimi yaktım. Yandım ama hiç sönmedim. Kül oldum, hiç doğmadım. Ben, Asya! Ölü bir kadının, gölgesinde bir ölü. Hep ölen ama hiç gömülmeyen. Gönlü hep kış, gözleri hep yağmur, gölgesiz bir kadın. Sevdiği adamın, kirpiklerine takılıp gözlerinde boğulan kadın. Ve şimdi hiç tanımadığı bir çocuğa ANNE olan kadın... ACI BİR AŞK HİKAYESİDİR! BİR 'AZAP' HİKAYESİDİR!

Ölen karısının ardından vicdanını siyah perdeler ardına saklamış, merhametine kilit vurmuş bir adam. Hala eski karısının yasını tutan, kalbinin kapılarını mühürleyen acımasız bir yaralı... Mahkum olduğu evliliğe bir sene katlanmak zorunda olan, hırçın bir kadın! Siyahlar içindeki kalbi kazıyarak gün ışığına kavuşturan, tutsak bir kuş... Yalanları ezen, harabelerden çıkan ve nefretten aşka teslim olan, anlaşmalı bir evlilik. Karanlık adamın kalbine güneş gibi doğan, kanatlarını sadece Beyazıt'a uçmak için çırpan Hüma Kuşu... Peki, o kalbin eski sahibi ölmediyse... Yakan bir adam, tutuşan iki kadın! Etrafa savrulan külleri toplamaya korkan kalpler. Harmanlanmış bir doğu klasiği...

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..

Bir kar yağar ince ince Komandonun hali nice Bir operasyon var bu gece Vur vur dağcı komando Vur paraşütçü komando (Komando Marşı) **** ATEŞOĞLU aşiretinin varisi,üçüzlerin en çatlağı,lafını esirgemeden konuşan,kimseye eyvallahı olamayan ve en önemlisi kendini Vatanına adamış korkusuz bir asker..Bayrağını seven,milletine saygı duyan,özgürlüğü ve bağımsızlığı uğruna hiç düşünmeden canı verecek mavi bereli.. Mirhan ATEŞOĞLU.. Namı değer koçmar.. Bir diğer adı ise Kartal göz..

30.05.2018 #1 Ağlıyordu kadın..Aylar geçse de dinmemişti acısı,sönmemişti yürek yangını..Dilsizdi kadının acıları.Kimselere diyememişti derdini,yaktığı ağıtlar kendi canını yakmaktan başka bir şeye yaramamıştı. Hiç haketmedigi halde kanatları kırılmıştı.. Kendini Fıratın buz gibi sularına bırakırken düşündüğü tek şey buydu kadının.Ölümden başka çaresi kalmamıştı.Tek suçu sevmek olan bu kadın zaten yaşarken ölmüştü..Ölüm onun tek çaresiydi..Yaşayamazdı bu utançla..İnsanların başka gözlerle bakmasını kaldıramazdı yüreği..Kendinden ve karnındaki bebeğinden çoktan vazgeçmişti bile..Tıpkı nefes almaktan vazgeçtiği gibi . Derin bir nefes aldı ve zayıf kollarını karnına doladı kadın. Özürdiledi taşıdığı candan..Hem babası adına,hemde yaptığı korkaklık adına. Sonra o adam geldi aklına,sevdiği nişanlısı olan adam ..Hiç acımadan tecavüz edip canından can alan,canlı canlı bir metre çukurun altına gömüp,kapanmayacak kadar derin yaralar bırakan o adam . Peki kim di bu kadın ? O Amed'in kara topraklarında susuz kalmış,hayatın tüm acımasızlıkları tokat misali bir bir yüzüne çarpan,gece karası saçları ile sevdiği adama cehennemi yaşatan, geçtiği her yeri simsiyah gözleri ile yakan ve bir hiç uğruna diri diri toprağa gömülen Dila Ateşoğluy'du..

Zerya

Soğuk.. Sadece insanın vücudunun titremesi değildir ki. Soğuk insanların birbirlerine olan mesafesi, insanların yüzleşmeye korktuğu korkularıdır. Soğuk küçük bir kız çocuğunun çığlığıdır. Titrek ve korkak. Soğuk ve umudunu kaybeden, ölü bedenlerin yeri... Hayatın asıl rengiyle yüzleşmek istemeyen korkak ve bir o kadar güçlü bir adam... Azad Soydanlı... O her zaman başı dik, övülen, örnek gösterilen bir adam. O dışarıdan güçlü görünen oysa ki içindeki küçük çocukla mücadele etmeye çalışan bir adam. O her zaman dengede tuttuğu terazi de boğuşan bir adam. O içinde yaşadığı acıları göstermemek için çabalayan bir adam... Hiç bir zaman mutlu olamamış bir kadın. Her şeye rağmen umudunu yitirmeyen, sürekli hayaller kurarak o hayalleri yeşertmek isteyen bir kadın. Yüreğinde ki acılarla boğuşan bir kadın... Şevval Soydanlı... Yine hayalleri olan bir kadın fakat hayallerini söndüren bir hayat. Her şeye rağmen şükür eden bir kadın. Yüreğinde her zaman acı olan ve bu acının ara sıra aşkının önüne geçmesine izin veren bir kadın. Sinirlendiğinde gözü hiç bir şey görmeyen bir kadın. Armina Soydanlı... Ve hayat... Her şeye rağmen insanların yüzünü gülümseten hayat. Bazen acı olan bazen tatlı olan hayat. Sen bu insanların yüzünü gülümsetecek misin?

Babasının iflas etmesi sonucu Elde kalan Çiftliği kurtarmak için Mardin'de yaşamaya karar veren Azra'nın, Babasının düşmanı olarak bilinen Yusuf AteşDağlı ile zorlu mücadelesine birde Aşk eklenirse ne olur ? ******* " Bende Demircioğullarının soyadını taşıyorsam.. Bu toprakları sana yedirmem Yusuf AteşDağlı!" dedim. Sinirden burnumdan soluyordum. Kendinden emin duruşu ile gülümsemesi yüzüne yayıldı. attığı adımına karşılık başımı dik tuttarak karşılık verdiğimde, Tek kaşı havalandı.. " Geldiğin gibi gideceksin!" dedi. ♡♡

Kan davasıyla başlayan bir evlilik... Kübra ve Ömer'in hayatları kan davası bitsin diye birleşirken iki kişinin hayatı zehirli sarmaşık gibi birbirlerine dolanıyordu. Fırtına gibi esen Ömer Hancı için tek şey babasının katilinin kızından intikam almak o kızın hayatını burnundan fitil fitil getirmekti... Toplanan aşiret meclisinin aldığı kararla kan davasının bitmesi için iki aile arasında barış yemeği yenilecek ve ailelerin bir birine olan düşmanlığının bitmesi için bir evlilik gerçekleşecekti... Çıkan kararla ellerini yumruk yapan Ömer Hancı sert sesiyle konuşmuştu. Konuşması bomba olup ortaya düşmüştü. ''Saruhanlı kızı olan eminin yeğenini istiyorum.'' Yaşlı adamın yüreğine çöken acı abisinin emanetine sahip çıkamadığı içindi. Kızgın gözlerini Ömer'e diktiğinde mecburen başını sallamak zorunda kalmıştı. İşte bundan sonra başlıyordu yetim öksüz kalan Kübra'nın zehirli sarmaşık olacak hayatı öyle ya sarmaşık şimdiden başlamıştı sarmaya ve iki bedeni ya bir yapacaktı ya da zehrini akıta akıta ikisini yok edecekti... Kitabımın çalınması veya kopyalanması durumunda hukuki süreç başlatılacaktır. Kitap olacağı için sadece ilk beş bölüm vardır....