Tony sanki dilini yutmuştu. Konuşamıyordu. Kafasını salladı ve karanlık sokakta yürümeye başladı. Arkasını dönmek ve ona bakmak istiyordu. Adını sormak ve arkadaş olmak istiyordu. Ama bunun yerine asfalta sert bir şekilde vura vura ilerliyordu. Kahramanı ise yürümüyor ve onu izliyordu. Eve sağ sağlim varacağından emin olmak istiyordu. Sokağın sonuna geldi ve köşeyi dönmeden önce mırıldandı. Bu cam gözlü kahramanını son görüşüydü. "Teşekkür ederim kahramanım." ------ İkisinin de bilmediği şey bir insanı tamamen hatırlamasanız bile kalbinizde oluşan yoğun duyguların her zaman orada kalacağıydı. 27.08.18-Stony #1 ♡