Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Bir insan ölümle baş başa kaldığında onu ne kurtarabilir? Onu ancak ileriye dönük olan hayalleri kurtarabilir... Bir insan ancak hayalleri olursa hayata tutunabilir ve bu dünyada bir yeri olduğunu farkedebilir.... Eğer sen ölümle içli dışlı bir insansan ve bu hayatta bir hiç olduğunu düşünüyorsan bu düşüncelerine bir son ver ve hayal kur. Daima bir hedefin olsun. Ama öyle basit hedefler değil, seni zorlayacak, canından bezdirecek, ama zafere ulaştığında içinde eşi benzeri olmayan bir mutluluk bırakacak bir hedef olsun... Benim hedefim de hayallerim de sensin... JUNGKOOK....

Bazen insan öyle yalnız hisseder ki kendini sanki dünyada tek başına kalmış gibi düşünür. Halbuki dünyadaki en yalnız insan; yanında kimsesi olmayan değil, hayalleri olmayan ve umudu kalmamış olandır. Bir insanın eğer hayalleri ve bu hayalleri gerçekleştirebilecek bir umudu varsa o insan o kadar iyi durumdadır ki dünyanın en mutlu, en şanslı insanı bile sayılabilir. Hayaller; insana gerçekleri ve yalnızlığını unutturan, kendi dünyamızı yaratmamıza izin verilen, yeni bir gezegen gibidir. Kimisi hayallerin içinde yaşar, kimisi hayal nedir bilmez. İşte bir gün karşınıza hayalleri olmayan bir insan çıkarsa ona; hayalleri olmayarak geçireceği güzel günleri sildiğini, mutlu olamayacağını, yalnızlığı en derinde hissedeceğini ve hayalleri olursa mutlaka doğru yolu bulacağını söyleyin. Ve şunu unutmayın ki; her insan hayal dünyasının kapılarını açabilecek bir güce sahiptir...