Sen sütlü çay seversin, Baekhyun.

Bir gün yerin kat kat altında bulduğum mağara her şeyi değiştirdi. O küçük mağaradaki minik defter ve üstünde yazan tek bir cümle hayatımı ortaya koymamı gerektirecek bir maceraya neden olacaktı. Bu maceranın sonu ise beni varoluşuma ulaştıracaktı.

“Eve dönmemi bekle.” Bana arabanı ödünç verdiğin zamanı ve benim çukura girdiğimi hatırlıyor musun? Beni öldüreceğini düşünmüştüm, ama yapmadın. Sana nereye gittiğimi bildiğimi söylediğimi ama sonunda kayboluşumu hatırlıyor musun? Bana kızacağını düşünmüştüm, ama yapmadın. Seni zorla plaja sürüklediğimi ve senin dediğin gibi yağmur yağdığını hatırlıyor musun? “Ben demiştim.” Diyeceğini düşünmüştüm, ama yapmadın. Sana aptalca ve çocuksu bir nedenden dolayı kızdığımı hatırlıyor musun? Beni terk edeceğini düşünmüştüm, ama yapmadın. Evet, yapmadığın bir sürü şey vardı ama bana katlandın, beni sevdin, beni korudun. Ve geri döndüğümüzde sana söylemek istediğim o kadar çok şey vardı ki, Ama dönmedin.

Öylesine bir şey tamamen. Sebaek'i düşünüp yazdığım şeyleri paylaşacağım. Hikaye falan değil yani. Tüm haklarını SeBaek'in güzelliğine sakladım.

Бэкхен прирожденный поэт и не скрывает этого. Он в открытую читает свои стихи при всех и участвует в конкурсах, где выйграл не мало призов. Но так было до того, как он встретил его. Бэк писал стихи только о нем и ни как не решался прочитать их вслух. Все решил ветер...

А потом, обнял меня. Так крепко, до хруста костей...

- Иди домой, Сехун-и... - Не пойду. - Почему? - Я должен заботиться о тебе. - Ты не должен... - Я хочу.

Kokunu unutamadım...

Ben onu sevmeye başladığım günden bu yana içimde büyüttüğüm çiçeklerle birlikte büyüyorum. ▪sebaek