biegniemy szybko i umieramy młodo

,,Może dorastanie wiąże się z rozczarowywaniem ludzi, których kochamy." - Nicola Yoon, Ponad wszystko © Brxxks, 2016 all rights reserved Zapowiedź wydania papierowego: https://bit.ly/wszyscybylismyzamlodzi Karta książki w Empiku: https://rcl.ink/iWtcI

One shot w trzech aktach. Umarłem w Wigilię. Czemu Czyści palą cygara? Tylko jedne drzwi należą do mnie. Jest jeden dzień w roku, kiedy mogę zobaczyć Marię. I Tosię. Mam trzy lata. Cover graphic author: len-yan on DeviantArt

Chcieli wtykać goździki w lufy karabinów. ❝ Żyjemy w świecie atomowych gigantów i moralnych dzieci. O wojnie wiemy więcej niż o pokoju, o zabijaniu więcej niż o życiu ❞ - Omar Bradley Praca bierze udział w konkursie literackim „Splątane Nici" organizowanym przez @glnozyce. © wodna_lilia, 2019

Niemal cztery lata na walizkach. Dwanaście przeprowadzek. Dwanaście nowych domów i osiem do złudzenia podobnych szkół. Sześć krajów i setki poznanych osób. Ciągłe życie w drodze sprawia, że chcąc nie chcąc zaczynasz nazywać swoją rodzinę stadem, a samego siebie samotnym wilkiem. Wiesz, że nie warto rozpakowywać swoich rzeczy, bo za chwilę rodzice i tak ogłoszą wyprowadzkę. Nie przywiązujesz się do nikogo ani niczego, ponieważ to wszystko jest dla ciebie jak śnieg, który prędzej czy później roztopi się i zniknie. Każde miasto to nowa i jednocześnie ta sama historia. Te same ulice przepełnione samochodami, kawiarnie wieczorem oblegane przez grupy przyjaciół i zakochane w sobie pary. Centra handlowe, dworce, lotniska, parkingi, szkoły, biblioteki, do znudzenia przypominające te, które już poznałam. Nazywam się Debra Moquin i właśnie przeprowadzam się po raz trzynasty. Po raz kolejny wniosę walizki do swojego tymczasowego pokoju i pójdę do nowej szkoły, którą pożegnam zanim zdążę się obejrzeć. Trzynasty raz poznam kolejne, nudne miasto tylko po to, żeby za kilkadziesiąt dni pożegnać się z nim na zawsze.

Ashley płakała do torebki Gucciego. Willy płakał do paczki fajek. berry; 2018

"Papieros jest doskonałym przykładem doskonałej rozkoszy. Sprawia przyjemność, a nie zaspokaja." Oscar Wilde

No pięknie! Wrocławska kamienica zamienia się niespodziewanie w scenę zbrodni, z żelazkiem w roli głównej. Spokojny wieczór, o ironio!, nabiera życia właśnie, gdy pojawia się trup. Zupełnym przypadkiem Eleonora znajduje swoją współlokatorkę w stanie zgonu i to niestety nie poalkoholowego, a przecież chciała jedynie odnieść jej żelazko. Za to teraz ma na głowie histeryzujące koleżanki, szał ciał (tych bardziej żywych i tych mniej), ponurego policjanta z brodą i ciasto marchewkowe. Ela, wspomagana nieoficjalnie przez podkomisarza Brodeckiego, zabiera się za prywatne śledztwo i z determinacją islamskiego terrorysty szuka odpowiedzi na dręczące ją pytania: Co się, do jasnej ciasnej, wydarzyło? Czy Matyldę ukatrupił ktoś z jej studenckich przyjaciół? I najważniejsze - jak tu nie przytyć, kiedy pojawia się coraz więcej stresów do pozajadania? Okładka wykonana przez wspaniałą @fenoloftaleine (dziękuję jeszcze raz!) :) 30.05.2017 - #3 w tajemnica i thriller; 03.06.2017 - #2 w tajemnica i thriller; 07.06.2017 - nie mogę w to uwierzyć, ale #1 w tajemnica/thriller! Rany, Dziękuję Wam! Jesteście super! :) Uczestnik konkursu "Skrzydlate słowa"! :) Copyright ©2016 by Sabinach_1993. All rights reserved.