„Najpierw graliśmy na rozpadającym się szkolnym boisku, wyganiani o godzinie osiemnastej przez woźnego, by o dwudziestej drugiej przemknąć się przez bramę i grać tak długo, aż wystarczy nam sił." „No i są jeszcze oni. Dzieciaki z bogatych rodzin przesiadujący na orliku godzinami. Chwalący się nowymi butami sportowymi, I-podami, czy innymi I-phonami. Na boisku, do licha! Kogo coś takiego obchodzi na boisku?" „Wystarczyło tylko kilka minut, aby zauważyć precyzję ich gry. To nie uliczna koszykówka, jak w naszym przypadku. Oni ją trenowali. Zapewne kilka godzin dziennie w najlepszym klubie sportowym miasta. Każdy krok, każdy skok, wszystko idealne." „Nie stąd. Nie ma mowy. Nawet Arek by nie trafił. Trafił. Trafił, cholera. I co najgorsza, przegrywamy. Z nimi, wychuchanymi bachorami." „Myśleliśmy, że jesteśmy geniuszami w ulicznej koszykówce, aż tu nagle takie bachory ściągnęły nas na ziemię. Wyuczona precyzja pokonała instynkt." „Po prostu lubię piękno, a męskie, wysportowane ciała z pewnością są piękne. Gdzie mi więc do geja? Ciotki latającej z wypiętą dupą?"

Jerzy nie spodziewał się, że w wieku trzydziestu siedmiu lat jego życie zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni, a jednak tak się stało. Nie był w stanie tego przewidzieć, ani tym bardziej temu zapobiec. Nie potrafił uchronić się przed skutkami własnego postępowania, które zaprowadziło go do tego punktu. Punktu, którego nienawidził. Do osób, którymi gardził. Do sytuacji, która była dla niego obca i niepojęta i która miała spowodować jeszcze większe zmiany w jego życiu... A także w nim samym. Na ten moment jednak, Jerzy był tylko zwykłym homofobem, człowiekiem zgorzkniałym i kimś, kto desperacko wmawiał sobie, że wszystko z nim w porządku, mimo że wcale tak nie było. Jednakże o tym miał dowiedzieć się później, dużo później, w momencie, w którym uświadomi sobie, jak wiele stracił. I jak wiele może jeszcze zyskać. „Zostań o poranku" to historia opowiadająca o sile i słabościach ludzkiego charakteru, poruszająca tematy homofobii, uzależnień oraz seksualności. Traktuje o przeprawie głównego bohatera przez życie, które, jego zdaniem, miało się skończyć po straceniu rodzinnej firmy i podporządkowaniu się Marcinowi Słowińskiemu oraz jego partnerowi Łukaszowi Nakoniecznemu. Jerzy nie wiedział jednak, że to, co zdawało się końcem, będzie dopiero początkiem przeprawy przez otaczający go świat oraz przez własną osobowość, a także rozpocznie całkiem nowy rozdział w jego dotychczasowym życiu.

When Draco comes up with an idea to mess with Harry during the Triwizard Tournament, will he be the one who will get burned in the end? Drarry #wattpride #drarry If you're a first time reader, I highly recommend reading the new version! It's posted on my profile!

(Completed) Falling in love was easy; keeping it wasn't. We started off as friends. Slowly we realised we liked each other. Then a kiss. Which turned into date, and another date until; 'So you're my boyfriend, and I'm yours.' If only it could've stayed that easy, it didn't; Coming out, Telling parents, First time, Judgment, Separation. 'It was impossible not to love Red. I just watched him as he excitedly and passionately talked about his favourite things, and couldn't help but feel an overwhelming sense of joy. I just admired the way his smile brightened when he saw something pretty, or the way he scratched the back of his head when he was slightly nervous but wanted to be casual, or the way he was just so amazing at making me feel happy. His whole being just caused me to lose myself in my love for him. It had taken me so long to ever feel this strongly about someone, but Red did it so effortlessly. He was the one person that had taken down all my walls, the one person that I could feel truly me with. It just made me so grateful to be sitting across the table with such an amazing person, who didn't even know how beautiful he looked.' So much stuff happens in the story but please give it a read, it's not just a typical cliche romance. Smut occasionally and I guess serious themes such as homophobia and bullying.

Kilkuczęściowe opowiadanie typu Ereri / Riren, zapraszam C:

❝ - W tej brudnej rzece nie ma marzeń godnych ścigania - powiedział miły, głęboki głos; sprawił on, że Jung dostał gęsiej skórki. ❞ ➽ slow burn, angst, przemoc, przekleństwa; 04.09.16 - 24.03.17

Ich właściwa historia zaczyna się pocałunkiem w auli pełnej studentów, pocałunkiem, który bynajmniej nie jest przypadkowy. To raczej wynik premedytacji, tłumionego gniewu i nienawiści. Czy słusznej? Sasuke i Naruto tym razem jako studenci Akademi Wychowania Fizycznego. Fanfik z elementami humorystycznymi, odpowiadający na niezwykle nurtujące pytania - co takiego można robić w wodzie poza pływaniem, czy ktoś może samym wyglądem powodować zaćmienie mózgu i kiedy najlepiej smakuje czekolada. Alternative universe; lekko zarysowane wątki poboczne; yaoi.

"Mam wrażenie, że coś tu nam siada na łby. Jakbyśmy byli ciągle naćpani adrenaliną, niewyspani i przetrenowani... i dlatego wszystko robi się jakieś ostrzejsze, bardziej intensywne. Może to przez to? Może jesteśmy tylko napaleni, spizgani zmęczeniem, przegrzani po treningach, nie wiem. Ale jak na ciebie patrzę, ziomo... to nie mam pojęcia, czy to tylko ja tak mam." tylko Bromance może być wieczny. To historia o tych, co byli „jak bracia", dopóki nie oberwali krążkiem prosto w pysk i nikt już tego nie poskładał. O hokeju, gdzie zęby są opcjonalne, krew na lodzie nie robi wrażenia, a ból wpisuje się w tygodniowy grafik. O młodych ludziach, którym świat wydał się zbyt ciasny i zbyt nudny, więc zaczęli go rozmontowywać własnymi rękami, kawałek po kawałku, żeby sprawdzić, czy pod spodem jest cokolwiek wartego czucia. Jest tu lojalność tak ślepa, że aż głupia, obsesje udające osobowość i granice tak rozjechane, że nikt nie pamięta, po co w ogóle były. Są noce, które pachną fajkami i idiotycznymi decyzjami, akcje robione na samej adrenalinie i to chore, niepokojące poczucie, że wszystko zaczyna działać dopiero wtedy, gdy coś się sypie. A między nimi narosło coś, co nie potrzebuje nazw, coś, co się przyplątało i nie chce spierdalać.

Hinata nie widział Kageyamy, od kiedy chłopak dołączył do reprezentacji kraju. Jednak pewnego dnia dzwoni do niego Oikawa i życie Shouyou znowu wypełnia rozgrywający. "Bo gdy jesteś obok wszystko staje się lepsze, każde nasze słowo to my, nasz przestrzeń. Ty jesteś moją drogą, moim najlepszym wersem. Jesteś moim powietrzem."

Niewinna gra między mężczyznami w końcu przyniosła tragiczne skutki . . . Życzę miłego czytania ┌ ^ ° ^┌