"Jesteś taki malutki." Żeby udowodnić swoją rację, Louis ścisnął mocno Harry'ego w swoich ramionach, a Harry przytulił się do klatki piersiowej Louisa możliwie jak najbliżej. "Moja śliczna laleczka z papieru." A kiedy Louis przytulił go ponownie, składając niepewny, lecz ciepły pocałunek na zimnym czole Harry'ego poczuł, że jego serce znowu to czuje, poczuł miłość. Delikatne trzepotanie, którego nawet najbardziej opanowany człowiek na świecie nie mógł powstrzymać. Kochał Louisa. Kochał go mimo to, że nie chciał, naprawdę nie chciał. Okej, no może trochę.

Louis, ku swojemu przerażeniu, uczęszcza do elitarnego uniwersytetu, gdzie imię Zayn Malik coś oznacza, Niall Horan nie przestaje gadać, wszędzie stoją fortepiany, a Harry Styles, jedyny syn uzależnionego od narkotyków, psychicznie chorego byłego rockmana, ma perfekcyjny uśmiech i pozbawione emocji oczy. Wszystkie credity dla wspaniałej autorki Claire (Velvetoscar @ ao3, mizzwilde @ tumblr).

w którym harry mówi "cześć" w różnych językach. © All Rights Reserved to youtuberschild

Harry Styles napisał kiedyś na końcu swojej książki: jeśli żyjesz, to żyj dalej, jeśli umierasz; złap rękę kogoś kogo kochasz i nie puszczaj jej, daj ostatnie tchnienie ciepła, pocałuj knykcie. Pokaż jej ile dla ciebie znaczy. Szkoda, że gdy przychodzi co do czego lekceważy swoje własne słowa. albo Harry Styles, słynny pisarz, próbuje napisać przed śmiercią ostatni bestseller dla swojego przyjaciela Louisa, którego utrzymuje. Okładka autorstwa: @Loueehx :) Dziękuję, kochanie! xx

„Nie mogę Cię zobaczyć. Ale mogę Cię dotknąć. Mogę Cię poczuć. Mogę Cię usłyszeć." Czyli historia nie do końca ślepej miłości. Tytuł: Like lilies. Autor: chojrak Gatunek: melodramat Czas i miejsce akcji: Wielka Brytania, 2013 Opowiadanie ma swój czas, pisałam je naprawdę dawno, więc jest słabej jakości i zawiera wiele błędów, za co ogromnie przepraszam.

Osiemnastoletni Kaiden świat odbiera inaczej niż większość ludzi. Żyje w rytmie rutyny, która koi zmysły i porządkuje rzeczywistość - głośną, chaotyczną, często zbyt intensywną. Spektrum Autyzmu sprawia, że każdy dzień bywa wyzwaniem: nieprzewidywalne zmiany, społeczne reguły bez instrukcji obsługi, głośne dźwięki, dotyk i spojrzenia, które potrafią przytłaczać. Kaiden nie szuka zrozumienia - szuka ciszy, spokoju i stabilności, której nikt nie potrafi mu dać. W jego uporządkowaną codzienność wkracza Leon - przyjaciel jego siostry Cornelii,, który ma objąć rolę trenera lokalnej, dziecięcej drużyny piłkarskiej. Leon nie wie, jak wygląda życie Kaidena, ale od początku nie próbuje go zmieniać, nie stawia żadnych oczekiwań. Wystarczy, że w jego obecności Kaiden nie czuje presji. Leon nie pyta: „Dlaczego jesteś taki?" - po prostu jest. I to wystarczy, by coś zaczęło się zmieniać w Kaidenie - powoli, nieśmiało, ale autentycznie. W małym miasteczku, wśród zapachu gorącej herbaty, dziecięcych śmiechów i codziennych rytuałów, splatają się losy ludzi, którzy nigdy nie szukali wielkich historii - a jednak je tworzą. Lucas i Dominic, budujący rodzinę z miłości, nie z obowiązku. Cornelia i Finnian, bliscy bez potrzeby definiowania. I Kaiden, który może pierwszy raz poczuć, że nie musi się zmieniać, by zostać zauważonym. Chłopak Dwojga Imion to opowieść o tym, co oznacza być sobą w świecie, który nie zawsze daje na to przestrzeń. O relacjach, które nie mieszczą się w schematach, o tym, jak zrozumienie może rodzić się z milczenia, a bliskość z prostych, codziennych gestów. To książka o tym, jak małe zmiany mogą wywrócić życie do góry nogami - i o tym, jak ważne jest, by po prostu być przy kimś, nie oczekując niczego w zamian. .