Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli fısıltılar, onu içine çekeceği bir dünyanın kapısını aralıyordu. Akıl sağlığını korumak artık yeterli değildi; Annabelle, merkezin unuttuğu sırları ve gölgeleri keşfetmek zorundaydı. Aksi takdirde, bu klinikte gerçekten neler olduğunu öğrenemeden, kendi ruh sağlığını da kaybedecekti. 96 numaralı odada kalan hasta, isimsiz, tekinsiz. Yıllarca bir başına kaldığı odada dünyadan bihaberdi, ümitsiz vakaydı. Ya da sadece öyle düşünüldü. Annabelle, onu iyileştirmekte kararlıydı. Ancak bu, gerçekten istediği bir şey miydi? Wattys2018 Hikaye Ustaları Ödülü Kazananı 🏆

Şarap aşkın,rakı ayrılığın ilacı°

Dün yine özledim diye ağladı gökyüzü..

07022018

Birileri düşüyor ve birileri kalkıyor.Bazıları en dibe batıyor, bir o kadar yükseliyor.Bazılarının ayağı kayıyor,yoluna devam ediyor.Bazıları ağlıyor ama eninde sonunda gülümsüyor.Bazıları herşeyini kaybediyor ve ertesi gün kendine bir 'her şey ' arıyor.Bazıları herşeyin farkında ama yaşamak istiyorsa her şeyi görmezden gelmek zorunda. Bazıları bütün gece ağlıyor, bazıları ise artık ağlayamıyor ama ertesi günü kalkıp herkese gülümsemek zorunda kalıyor. Yağmur yağıyor ama eninde sonunda gökkuşağı gözüküyor.Kimse kimseyi anlamıyor belki ama olsun,nasılsa kimse kimseyi önemsemiyor. Herkes bir şekilde yollarına devam ediyor ve geçen süreci kimse önemsemiyor. İnsanlar birilerini dinlermiş gibi yaptıkları süre zarfında "sıra ne zaman bana gelecek" diye düşünüp duruyor.Bu dünya yaşanılır bir yer değil,herkes hayata yenildi ve kimse bunu umursamıyor.Takınılmış olan her bir maske hayatın mutlu olmasını sağlıyor,ama aslı altında.

06.02.16