Simple lang ang pangarap ni River, ang magkaroon ng sarili niyang lugar na pwede niyang tirhan at punta puntahan na naganap agad dahil sa passion niya for writing. Suportado siya ng kanyang mga magulang ng siya ay bumukod sa napakamurang edad. Kahit na wala na siya sa puder ng kanyang mga magulang ay tinutuloy parin nila na suportahan financially si River knowing na hindi stable ang work niya. Trice is an aspiring Filmmaker, gusto niyang mag explore but his parents didn't want him to, kaya ang ginawa niya, ay naglayas siya but knowing na wala siyang mapupuntahan dumeretso siya sa kaybigan niya na coincidentally ay kaybigan din ni River. Their friend do not know what to do kaya iniwan niya ito sa pangangalaga ni River at iniwan agad ang dalawa. River's dreams come into ashes the moment Trice 'trespass' in his home. Makayanan kaya nilang magsama sa iisang bubong at makalimutan ni River ang ultimate dream niya to live on his own? O mas minabuti na ni Trice na i-give up and kanyang pangarap, to explore different parts of the region where he lives?

"You can't walk up on everyone Andrian" Stormi said annoyed. "As a matter of fact I can" Andrian said before stepping on Aaron's shoulder and one could hear some crack. Aaron was kneeling at his mercy. "Your words not mine" He said and she was shocked. Aaron groaned loudly and Andrian pushed him away. "You're evil!" Stormi said but he just laughed. The whole class watched. Megan looked from Andrian to Stormi without a word. Infact she had a frightened expression and Andrian walked towards Stormi. "I'm known by different names but I am Andrian Kapono. Evil is just a flavor" Andrian said without a smile and pulled Megan with him before exiting the classroom with Ares trailing behind.

Taong 2202 nang maimbento ng isang siyentipiko na nagngangalang Welder Freuch ang isang aparato na kung tawagin ay memory gene. Ang aparatong ito ay tila isang hard drive device na may kakayahang i-tala ang lahat ng mga pangyayari ng isang host mula pagkasilang hanggang sa pagtanda. Ang memory gene na nakakabit sa likurang bahagi ng ulo ng nagmamay-ari ng aparatong iyon ay maaaring ilipat sa isa pang katawan upang mabuhay bilang siya o ang kanyang katauhan. Nagsimulang lumaganap ang pag-gamit ng aparatong ito dahil na rin sa pag-aproba ng gobyerno ng Europa upang mapahaba ang life span ng isang tao ngunit tinutulan ito ng ilang mga bansa dahil na rin sa pagkitil ng buhay upang maging container ng mga taong gumagamit nito. Kalaunan ay nahati ang lipunan sa tatlong klasipikasyon dahil sa aparatong iyon. Una, ang mga bidder o ang mga mayayaman o nakatataas sa lipunan na siyang tanging nakakagamit ng memory gene. Sila ang may kakayahan upang bumili ng katawan ng commoner o ng bidder upang paglipatan ng kanilang mga memory gene para mabuhay kahit gaano pa katagal. Pangalawa, ang mga commoner o ang mga may kaya ngunit hindi pa umaabot sa klasipikasyon ng pagiging bidder. Wala silang memory gene ngunit kung mataasan nila ang pamantayan ng gobyerno sa pagiging bid sa pamamagitan ng kanilang mga assets at liabilities ay maaari na silang tawaging bidder at lagyan ng memory gene. Pangatlo, ang pinakamahirap sa lahat, ang mga bid. Sila ang mga taong naghihirap at hindi kayang bumili ng aparatong iyon. Sila din ang madalas na binebenta sa black market upang isubasta para mabili ng mga mayayaman. Taong 2280: Isang kriminal ang nabalitang gumagala sa bawat lungsod ng Pilipinas upang kitilan ng buhay ang mga gumagamit ng memory gene. Hindi siya gumagamit ng marahas na pamamaraan. Ni walang bahid ng dugo sa lugar kung saan nangyayari ang krimen. Iniiwan niya lamang na natutulog ang kanyang mga biktima at tila nabubura lamang ang kanilang memorya. Black out: Iyon ang tawag sa kanya.