"Beni kullan!" dediğinde ne demek istediğini anlamamıştım. "Onu kendinden uzaklaştırmak için beni kullan bu sevgililik oyununa yanında devam edelim. Bırak bizi sevgili sansın. Böyle olursa senide rahat bırakır." aslında güzel fikirdi ama bu tehlikeye onu neden atmak isteyeyim ki? Etrafında zarar görecek bir sürü insan var zaten. Bu yaptığım sadece sayıyı artırır o kadar insanı tek başıma koruyamam. "Bilmiyorum." dediğimde bir adım geriledi. "Tabi gerçekten o salak adamdan kurtulmak istemiyorsan o ayrı bir şey" dedi. Benim için bir kurtarıcıdan daha fazlaydı. Bunu kendime bir itiraf edebilsem her şey ikimiz içinde daha kolay olacaktı. Tabi tehlikenin baş ucumuz da olduğundan bile bahsetmiyordum. "Tabi ki de istiyorum ama o teh..." dememe fırsatı bile vermedi. Böyle bir şeyi benden nasıl isterdi? Bazı nedenlerden dolayı yalan söylüyorum ama bu farklı, büyük ve tehlikeli. Bunu göze alamazdım. Ama bir yanım da istiyordu. Hangi tarafım ağır basıyordu? Yağız'a hayır deyip çıkıp gitseydim bir daha belki de karşılaşmazdık. İstediğim cidden bu muydu? Bir daha Yağız'ı görmeyecektim ama güvende olacaktı. Yinede yanımda olmayacaktı. O kokusuyla huzura uyandığım sabaha bir o kadar uzak olacaktım. Belki de bir daha hiç olmayacaktı. Bunu göze almalı mıydım?

Ya bir gün kırılırsa diye hayal kurmaktan asla vazgeçme.

azerbaycanca cümlü , sözlük. Azerice öyrenmek isteyenler bana mesaj ata bilirsiniz

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

' Kim acı çekmeden büyüdüğünün farkına varabildi ki ? Onca çekilen çileler, onca dökülen gözyaşları, belkiler, keşkeler.. Ben geceleri başımı yastığa koyduğumda lafımı bile geçiremediğim gözyaşlarıma borçluyum büyüdüğümü. Sessiz çığlıklarım beni olgunlaştırdı. Kalbime saplanan darbeler beni yeniden oluşturdu. Önceden düşünürdüm ki 'mutlu olmak için çabalamak gerekir' , hiç mi çabalarım fark edilmedi ? Şimdi düşünüyorum da başımı şu huzurlu yere koyabiliyorsam çabalarım bir işe yaramış, gözyaşlarım boşa akmamış, çığlıklarım iyi ki sessiz kalmış. İyi ki biz olmuşuz... ' İyi ki biz olmuşuz sevgilim, ben en çok sana yakışıyorum, tıpkı senin benden başkasına yakışmayacağın gibi..'

Elçiler, sorulara cevap vermek veya ihtiyaç anında size rehber olmak ve yardım edecek kişiler olarak bilinirler. Ama bu, yaptığımız işin sadece küçük bir kısmı. Wattpad deneyiminizi olabildiğince iyi hale getirmeye yardımcı olmak için de buradayız. Elçiler, dünyanın her yerinden takıma katılır ve 50'den fazla dil topluluğunda görev alırlar. Çeşitli etkinlikler düzenler, topluluk profilleri oluşturarak pozitif etki yaratmayı amaçlarlar. İster okur olsun, ister yazar... Veya her ikisinden de biraz olsun. Wattpad'de herkes için bir şeyler vardır. Topluluk profilleri, yeni özellikler, yeni etkinlikler ve çok daha fazlası için bizi takip etmeye devam edin!

''Bir insan yağmuru en çok ne kadar sever'' Evren hayatın da sevdiği çocukla geçirmek isterken kendini çıkmaz bir yolun içinde bulmuş... Savaşta onu kendi karanlık dünyasından uzak tutmaya çalışıyor... Evren ve Savaş bir birlerine sırılsıklam aşıkken onları ayırmak isteyen bu gizemli çocuk kim... *DİLERİM HİKAYEMİ BEĞENİRSİNİZ ŞİMDİ'DEN İYİ OKUMALAR*

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

IMMATURA Serisinin ikinci kitabıdır. UYARI: Bu kitabı okumadan önce lütfen Mavi Ay kitabını okuyunuz! Zannettiğiniz kişi olmadığınızı hatta bir insan bile olmadığınızı öğrenseydiniz; ne tepki verirdiniz? Peki ya, dünyanın ve zamanın dengesini korumakla görevli bir Immatura olduğunuzu öğrenseydiniz? Gerçekleri kabul edip yeni düzene uyum mu sağlardınız, yoksa geçmişte takılı kalıp herkese sırtınızı mı dönerdiniz? Zaman, zamansızlar için bile akıp gidiyor. Yeni dünyanın düzenine ayak uyduramayanlarınsa bu hikâyede bir yeri yok. Alara ya oyunu kurallarına göre oynayacak ya da oyunun kurallarını tekrar yazacak. İşte bu, Alara Olsen'ın gerçek hikâyesi!

-_-