“Birazcık üstelesem, benimle yatmak için bana yalvarırsın Colin.” Ben mi? Bir erkeğe mi? Yalvaracak mıyım? Hah! Dalga geçiyor olmalıydı. Kaşlarımı kaldırdım ve alaylı bir sesle konuştum, “Tanrım! Üzerimdeki tişörtü çıkarıp yanına gelsem üstüme çıkmak için yapmayacağın şey kalmaz.” Fark ettiniz değil mi millet? O başlatmıştı, teknik olarak ben bir şey yapmamıştım. Yani şimdiye kadar. Üstelik lütfen, asla bir erkeğe yalvarmam. Genelde bu işi onlar üstlenirler. “Kendine fazla güveniyorsun Colin.” Kaşlarını çatmış, dilini dudakları üstünde gezdirmişti. Dudakları ise midemi bulandırmayan tek yeriydi. Her neyse. Bir şey duymadınız tamam mı? Eğer size ‘Colin Harold’ın dudakları hakkında ne düşünüyor?’ diye sorarlarsa, bir şeyler saçmalayıp koşmaya başlıyorsunuz. Bir daha arkanıza dahi bakmadan koşmaya başlıyorsunuz… “Deneyimlerim yüzünden, Harold. Anlarsın ya?” Göz kırpışıma başını sallamakla karşılık vermiş, “Harry.” Diye de düzeltmişti. Düzeltmesine karşın umursamazca omuz silktim ve tam tekrar telefonumu elime alacağı sırada, boğuk sesiyle irkildim, “Ufak bir iddiaya ne dersin Colin?” “Nasıl bir iddia dan söz ediyoruz?” Bir kez daha gözlerimi kısmış, direkt olarak gözlerine dikmiştim. “Bilirsin, belli bir süre belirleyeceğiz ve ilk dayanamayan, pes eden-“ “Yalvaran,” Bunu gülerek söylemiştim. "Kaybeder.” “Bana aşık olma sakın.” Evet, sanki hiçbir işi yokmuş gibi, bir de onun bana aşık olmasına katlanamazdım… “Lütfen, kural bir, aşk yok.”

Çirkin. Pasif. Asosyal. Olması sebebiyle dalga geçilen Almira, Değişip geri dönüyor. Artık; daha güçlü. Daha hırslı. Daha kötü. İstediği tek şey ise; İntikam. Aşk. Acı. Entrika. Umut. Dostluk. Hepsi bir araya geliyor. "Kötü Kız adından çok söz ettiriyor."

Tüm hakları saklıdır.©

Sonbaharda dökülen yaprakları biliyorsun, değil mi? Aslında başlangıçta hepsi harikadır, o kadar yeşil ve canlı gözükürler ki, onların buruşup çirkinleşebileceğine inanamazsın. Fakat o yapraklar dökülür, sonra İlkbahar geldiğinde yeniden eski hallerine dönerler. Kısır döngü gibidir. Dökülmelerini umursamazsın; çünkü zaten eski hallerine döneceklerdir, değil mi? Bir şekilde dönerler. Aklına hiç, ağacın hastalık kapabileceği, yok olabileceği gelmez. Sen her geldiğinde, ilkbahar gibi hissettiriyor. Ama sonra.. Dökülüyorum, Zayn. Eski halime döneceğimi biliyorsun ama ya yok olursam? Sen gelmeden önce, sonbaharın yalnızlığı beni yok ederse? *** Merhabalar! Bu benim wattpad'de yayınladığım ilk hikayem, ve çok heyecanlıyım aslında. Bu tanıtım amaçlı değil de, daha çok hikayenin adıyla bağdaştırabilmeniz için yazdığım bir kesit. Her neyse, okuduğunda beğenen kaç kişi var bilmiyorum fakat oy verip yorum yapmayı unutmazsanız, çok çok memnun olurum. Tanımasam da -ki tanışmamız size bağlı :D- sizleri çok seviyorum. İyi okumalar!

©Tüm hakları saklıdır.

''It's too late to love,'' she said. ''But too early to lose,'' he replied. * Uyurken yüz hatları gevşemişti. Kendime yalnızca O uyuduğunda umutlanma izni verirdim. Kısa bir süre önce alt dudağının sol tarafına taktırdığı piercing pencereden içeri giren sokak lambasının ışığında parladı. Sanki bu kusur O'nu daha da gerçek ve daha da yakışıklı yapmıştı. Oysa ben vücuduna garip şeyler yapan insanlardan hoşlanmazdım. Başımı yavaşça omzuna yaklaştırdım ve burnumu boynundaki o girintiye yerleştirerek nefes aldım. Gıdıklanmış gibi kıpırdandı. Kolları beni daha da sıkı sardı ve beni öldüren -gerçek anlamda değil ama öyle olmasını dilerdim- o sözleri söyledi. ''Ben de seni seviyorum Pam..''

"7:15, that's our time."

non-au. evren üç defa harry’ye louis konusunda şans tanıyor ve bir defa, şansa falan ihtiyacı olmuyor.

"Onu meleklerimle dans ettiği için değil, isminin şeytanlarımı susturabildiği için sevdim." - Christopher Poindexter [original: weyhey_harry]