Chcieli wtykać goździki w lufy karabinów. ❝ Żyjemy w świecie atomowych gigantów i moralnych dzieci. O wojnie wiemy więcej niż o pokoju, o zabijaniu więcej niż o życiu ❞ - Omar Bradley Praca bierze udział w konkursie literackim „Splątane Nici" organizowanym przez @glnozyce. © wodna_lilia, 2019

Różnimy się preferencjami oraz sposobem oceniania prac, ale połączył nas wspólny cel - uczynić Wattpad lepszym miejscem. Pragniemy odpowiednio ukierunkować niepewnych swych umiejętności autorów, a użytkowników władających piórem z większym doświadczeniem utwierdzić w przekonaniu, że obrali właściwą drogę. Przede wszystkim mamy nadzieję, że nasze recenzje Was nie zanudzą, a zamiast tego skłonią do refleksji. Wierzymy również, że twórcy ocenianych przez nas prac wyciągną z tych wywodów jakąś naukę, zobaczą, nad czym powinni jeszcze popracować, a czym mogą się już szczycić. Naszym zadaniem jest także przewiercenie się przez najgrubsze ściany skalne, aby dotrzeć do głęboko ukrytych diamentów, opowieści zasługujących na uwagę i słowo pochwały. To wcale nie oznacza, że omijamy wzrokiem bezkształtne, zabrudzone bryły węgla. Zależy nam na zmotywowaniu autora, żeby przekształcił je w szlachetny kruszec. Tymi oto słowami otwieramy nasz kolejny projekt. Liczymy na ciepłe przyjęcie, drodzy czytelnicy, bo to właśnie dzięki Waszemu zainteresowaniu ta recenzownia ma prawo zaistnieć.

Każdy zasługuje na to, żeby przeżyć święta w cieple i miłości, prawda? Nie wszystkim jest to dane... Jednak gdy pierwsza gwiazdka migocze na niebie, dzieją się wyjątkowe rzeczy, a iskierka nadziei, która budzi się wtedy w sercach, może osłodzić nawet najtragiczniejszą chwilę. Chwilę, którą czasem warto spędzić na kolanach. Opowiadanie zajęło drugie miejsce w konkursie literackim „Najpiękniejszy prezent" organizowanym przez serwis pesia.pl Praca zajęła pierwsze miejsce w konkursie „Rzut Piórem" w kategorii general fiction organizowanym przez profil @peopie-

„Będziemy jak rodzina - tą samą krwią połączona. A nasza krew niczym struktura analogiczna - do tych samych celów stworzona. Byliśmy, jesteśmy, będziemy, z prochów powstaliśmy i w proch się obrócimy. W tej różanej herbacie zatopimy smutki, z talerzy zbierzemy ostatnie okruszki. Bo płynie w nas ta sama krew - żółta krew pompowana przez żółte serca. I, możesz mi wierzyć, choć inni jesteśmy, w jednym calu podobni - wszyscy chcemy umrzeć". Istnieje wiele rodzajów pomocy osobom chorym psychicznie - rozmowy z psychologiem, spotkania stowarzyszeń, leki antydepresyjne... Co, jeśli powstanie tajne bractwo, którego członkowie sami przeprowadzają swoje terapie? Pięciu chłopców, pięć dziewczyn. I ten nieszczęśliwy jedenasty element. Przepiękną okładkę wykonała @ValixySn Praca bierze udział w Turnieju Osobliwym 2020 organizowanym przez BractwoOS. Praca bierze udział w Skrzydlatych Oscarach organizowanych przez @z_skrzydlatej_ksiegi w kategoriach: najlepsze profile psychologiczne bohaterów, najlepiej opisana scena śmierci i najbardziej zaskakujący zwrot akcji.

Ta "książka" powstała z myślą o osobach, które piszą opowiadanie/książkę, chcą ją dokończyć... ale siadają do pisania co kilka dni/tygodni i z bólem "rodzą" stronę, czy dwie. W ten sposób nie napiszecie nic przez kilka lat. Będę tutaj pisała porady i motywujące posty. Znajdziecie tutaj informacje między innymi na temat tego, jak przebiega proces wydawniczy, gdzie wydać książkę i tak dalej :D

Zazwyczaj cieszysz się z każdego nowego powiadomienia w aplikacji Wattpad, ale teraz znajoma pomarańczowa ikonka na ekranie twojego smartfona wywołuje tylko coraz większe przerażenie. Bo przecież spędzasz wieczór w domu na odludziu i to zrozumiałe, że odczuwasz niepokój, tymczasem ktoś daje ci wyraźnie do zrozumienia, że cię widzi i słyszy, że jednak nie jesteś sama. *** Praca nagrodzona wyróżnieniem w kategorii "Splątany one-shot" w konkursie "Splątane Nici" w edycji wiosenno-letniej 2018.

Krąży legenda, że ja coś kiedyś publikowałam regularnie. Autyzm nie jest niebieski, jest kolorowy, ma różne odcienie - w końcu to spektrum. Tęcza to też spektrum - spektrum światła widzialnego! Jak to mój ziomek stwierdził, jeśli uruchomisz Polę artystkę autystykę altruistkę do pisania, to szukaj schronu. Ale spokojnie, felietonuję nie tylko reakcyjnie na irytację głupotą i ignorancją. Zapraszam więc za tęczową szybę, do mojego autystycznego świata filozofa, przyszłego pedagoga, harcerki-ratowniczki KPP i przekonajcie się, że zespół Aspergera nie taki straszny jak go stereotypy malują.