Kadın 14 yaşındaydı adam 21, imkansız bir aşk gibi görünen ama zamanla imkansızlığı yitiren saf sevginin olduğu bir çift. Leyla 3 yıl boyunca Poyraz a plotonik aşıktır. Ama poyraz onu kız kardeşinden ayırmaz Leyla en son dayanamayıp 17 yaşındayken abisi dediği adama açılır, poyraz onu kardeşi gibi gördüğü için Leyla'yı reddeder. Leyla o günden sonra başka bir şehire okumak için gider. sekiz yıl boyunca birbirlerini hiç görmezler. Tâki yağmurlu bir günde karşılaşan'a kadar. Bu onların son karşılaşması olmaz. Leyla'nın abisi murat ve poyraz yakın arkadaştır. İkisi de aynı timde görev yapar. Leyla poyraz ın komutanlığını yaptığı time teğmen olarak, babasının zoruyla geri döner.

Güneş yükseldi. Küçük şehrin ışıkları söndü. Şarap bitti. Son sigarasından son bir nefes doldurdu ciğerlerini. Ayağa kalktı sanki hiç içmemiş gibi. Günlerdir uykusuz değilmiş gibi. En çok da canı yanmıyormuş, kendini bıraksa iki büklüm yere yığılmayacakmış gibi. Gülümsemeyi denedi. Çatlamış dudakları acıyla karşılık verdi. Beceremedi.

O iri eli hala boğazımda hissedebiliyordum. O kadar gerçekti ki adamın avucundaki nem adeta tenime yapışmıştı. Tenime ve dudaklarıma. * Birileri bağırıyordu ama o andan sonra ne olduğunu umursamayı bıraktım. İri avucunu sırtıma yaslayıp beni göğsüne bastıran adamın yaydığı sıcaklığa odaklandım. "İyi olacaksın," dedi kulağıma. Defalarca tekrarladı aynı kelimeleri. Ne kadar çok duyarsam gerçekleşmesi o kadar mümkünmüş gibi. "İyi olacaksın. İyi olacaksın." * Ayla, yıllar sonra yeniden rüyalarına tutsak kaldığında ölüm, bir kez daha onun peşindedir. Her gece uykularına saldıran korku dolu anların izini sürebilecek cesarete sahip midir? İpuçlarının izini sürerken, aynı zamanda hayatında ilk defa birine güvenmeli ve o kişiye gerçekleri itiraf etmelidir. Tüm bunların göründüğü kadar kolay olmamasının sebebi ise, rüyalarının ona olacaklardan haber vermesidir. Kim geleceği gördüğünü iddia eden birine inanabilir? Kenan, insanları korumaktan da öte kötülüklerle savaşmak için kendine bir yol çizmiştir. Gördüğü her şey ona kendinden başka kimseye güvenmemeyi öğretmiş, ancak bu şekilde gerçeklere ulaşabileceğini göstermiştir. Değil herhangi birinin sözlerine inanmak, rüyalarına inanmayı seçmesi asla hayal edebileceği bir şey değildir. * Paranormal bir olayın çevresindeki gizemle dolu bir aşk hikayesi okumaya başlayacaksınız. Ayla ve Kenan'ın birbirleri için doğru insanlar olup olmadığını görecek, rüyaların bizi kötülüklerin pençesinde kıvrandırdığına tanık olacaksınız. Güvenip güvenmemeyi, inanıp inanmayı seçecek ama her zamanki gibi en çok aşkın içine düşeceğiz. Yeni hikayeme hoş geldiniz!

İlk bakışta etkilendiğin bir kadının, nefret etmek zorunda kalacağın birisi olduğunu öğrendiğinde ne yaparsın? Selim ve Leyla, bir yanlış anlaşılmanın iki ucundaki genç insanlar. Acaba aşk; yanlış anlaşılmaları, kuralları ve de tabuları aşabilecek kadar güçlü bir duygu mu?

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

"Bir varmış bir yokmuş, diye başlardı ya masallar; işte benimki de, olsa olsa hep yokmuş hiç varmıştı. Neyin hayaliydi kurduğum? Neyin cesareti, cüreti? Hiç yokmuş bir hayatın, hüzünlü umut kırıntısıydım ben, onu da kuşlar gagalamıştı..." ... İsmini siz seçin; isterseniz Cansu, isterseniz Hacer... Yaşamda, özensizce açmış bir çiçekti o. İstismarı yaşayan ve şiddete şahitlik eden, bir kimsesizdi. Geçmişinin izlerini, ruhunun en derinlerinde saklayarak hayata tutunurken; direndiği gerçeklerle hiç ummadığı bir yerde, hiç ummadığı bir anda, yüzleşecekti. Geçmiş hesaplarını kapatılırken; kimse yaralarının kanatılıp, sarmalanmasına hazır olup olmadığını sormamıştı. Timur, mahkûm olduğu önyargılarla hayatına girdiğinde, aşkın mucize iksirini tadacağını hayal dahi etmemişti. Timur; hayatın olgunlaştırdığı ve sorumluluklarla katılaştırdığı, kalabalığın içindeki yalnızlıktı. Sistemin doğurduğu ne suçlu, ne de suçsuz bir sistemsizlikti. Hayatını, doğruları için feda edilebilecekler ve edilemeyeceklerin ayrımını yaparak geçirirken; vereceği en yanlış hüküm, onun en doğru kararı olmuştu. O, özensiz bir çiçeğin, özenle açılmış yaralarını sarıp sarmaladığında; kendi üşüyen ruhunu ısıtacağını, asla hesap etmemişti. Kesişen yollar, önyargılar ve tehlikeli planlar arasında doğan, kalbimizdeki en masum aşk; FREZYA. Nefes alıyorsak, bir çıkış muhakkak vardır... ... 'FREZYA' sizi ağlatırken aşkla sarmalayacak sımsıcak bir sokak hikayesi... ... Dip not: okuduğunu anlayamayanlar ve başlıkları okumayı es geçenler için bu sadece bir ön okumadır!

"Kapat gözlerini Aslı.. Eğer buradan yürüyerek değilde ceset torbasında çıkarsak üzülme. Onlar bizim ruhumuza,gözlerimize,hayallerimize dokunamadılar. En fazla bir gün daha dururuz dünyada,otopsi yaparlar enkaz bedenlerimize,testlere göre diyeceklerki; ruhu,gözleri,hayalleri bakireymiş..."

Gece "Bu yara bende kanadıkça, affın yok yüreğimde" demişti. İhanetin ateşini içine düşüren sevdiği adama. Gece kaybettiği canın derdine düşmüş yaralı bir kadındı artık. Ona can veren iki kişinin birini toprağa diğeriniyse kalbine gömmüştü. Sinan "Biliyorum hakkım yok ama seni bırakmaya da gücüm yok"demişti sevdiği kadına. Güzel giden hayatlarını kendi hatası yüzünden mahfetmişti. Sinan toprağa koyduğu canıyla beraber ona hayat veren karısını da kaybetmek üzereydi. Hayatını geri alabilmesi mümkün müydü ?

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..

Kül Giris Bir Aşkın Hikayesi