İnsanı sadece sevdiklerinin ihaneti yıkar, kalp kırılır izi derinlerde kalır. Kişiliği oturmuş olan, yaşadıklarından sıyrılıp küllerinden yeniden doğar. Daha güçlü, daha dirayetli... daha... yalnız!..

(KİTAP OLDU!) TÜM KİTAPÇILARDA BULABİLİRSİNİZ. Bu alevli duyguların devamına ortak olmaya ve hikâyeye başka açıdan bakmaya ne dersiniz? Bazı duyguları ve yaşanmışlıkları anlamak için birde madalyonun diğer yüzüne bakmak gereklidir. Madalyonun diğer yüzünde Alp'in bize anlatacakları var. Alp Ataman için Nazenin'in yokluğu içinden çıkılmaz bir hal almıştır. Onu bırakmak ile onun için savaşmak arasında gidip gelirken tüm dengeler değişmiş kuşandığı zırhı üzerinden atmış, içindeki şeytanların sesleri kulaklarını tırmalarken kalbinin sesine odaklanmaya karar vermiştir. Onun için mücadele etmeye kararlıdır. Peki ya Nazenin? Onu affedecek midir? İntikam dolu bir kadın pençelerini çıkarmış, geçmiş kara bir bulut gibi etraflarını sarmışken ihtiyaçları olan tek şey birbirleridir... ''Kendimi bulmak için onu öptüm. Defalarca kendimi kaybedip tekrar onda bulmak için öptüm. Bende kalmasını ummak ve onu kaybetmemek için öptüm. Ona mutluluğu vermek, iyi olmasını sağlamak için öptüm. Aramızdaki bağı kuvvetlendirdim. Akışına bırakıp onu yaşamak için öptüm... Yaşamak istediğim tek kadın oydu.'' "Sarıl bana, yüzünü göğsüme yasla... Bırak alayım tüm endişelerini, bu benim sorumluluğum," Hisset Beni! Senin için çarpan kalbimin ayarsız ve şuursuz ritmini hisset. Tenim ile tenin arasındaki o ıslak ter tabakasından sıcaklığımı hisset. Hisset Beni! Tenine üflediğim sıcak nefesimi hisset. Senin kokunla yoğurulmuş kokumu hisset. Hisset Beni! Hisset ve karış bana. Tıpkı benim sana karıştığım gibi...

Acıdan zevk alınabilir mi? Biri bana bunu Alp ile tanışmadan önce sorsa kesinlikle "HAYIR" derdim. O bütün hayırları mı "MÜMKÜN" kıldı. Bir enkaz olan hayatımı ateşe vermiştim, ateş küle dönüşmüştü, ama o tüm külleri yeniden alevlendirdi. Nazenin üniversite son sınıf öğrencisidir. Hayattan tek istediği acı dolu geçmişinden sıyrılıp yeni bir hayat kurmaktır. Çocukluğunda yaşadığı şiddet dolu günleri unutmaya çabalarken... Ona tüm acıları tekrar hatırlatacak bir adamla tanışır... Bu yakışıklı, zengin ve gizemli adam ona hiç bilmediği zevkler tattıracak, Nazenin'in kapatmaya çabaladığı yaralarını deşerken varlığından bile haberi olmadığı duyularını canlandıracaktır. Acıdan zevk doğarmış bazen. İnletirmiş yeri, göğü. Dokunuşlardan etkiliymiş sert derinin darbesi ve dokunuştan çok kavururmuş bedeni. Ten acıdıkça tutku canlanırmış. Ten acıdıkça bağlanırmış şehvet düğümleri teker teker... Metal kelepçe sıyırdıkça bilekleri çınlamalar, inlemelere, inlemeler, çığlıklara dönüşürmüş. Acıyı istermiş beden acımayı istermiş. Sırf ruhu acımasın diye bedenin acısını kabullenirmiş...