Şiir - Poetry

WattpadRomanceTr | Yetişkinliğe Adım Atanlar Bu hikâyenin başrol kahramanının gerçek bir kimliği, adı, doğum yeri ve ailesi yoktur. Siyah, on bir yaşında bir çocuk iken ölmeyi dileyen, büyük acılar ve travmalar yaşamış bir kızdır. Tren rayının üzerinde yatıp ölmeyi denediği o gün, terk edilmiş bir evde kendisine tutunacak bir dal bulur. Bu evin eski sahiplerinin küçük kızının, geçmişte kurduğu ve arkadaşlarıyla oynadığı bir oyunu keşfeder. Bu oyunda oyuncular gerçek kimliklerini bir sandığa kilitler ve o andan itibaren kendilerine isim olarak bir renk seçerler. Bu yeni kimlikli oyuncuların küçük çaplı rollere gireceği görevleri bulunur. Bu görevlerde, kişiler kendi kimlikleri ve karakterlerini bir kenara bırakarak toplum içerisinde birbirinden farklı rollere bürünür. Siyah, o gün kendisine Siyah ismini vererek geçmişini bir kenara bırakmaya çalışır. Tıpkı Siyah gibi toplumun dışladığı, hayatında çeşitli acılar deneyimlemiş üç çocuk daha bu oyuna dâhil olur. Yıllarca dört yakın arkadaşa yuva olan bu derme çatma ev, artık Persona isminde büyük bir iş yerine dönmüştür. Gelir kapısı olarak kullandıkları bu evde çok şey paylaşmış olan arkadaşların arasından Mavi, aralarından ayrılıp başka bir hayata yelken açan tek kişidir. Yıllar sonra Mavi'nin yeniden hayatlarına girmesiyle ve beklenmedik görevler ile karşılaşan ekip, geçmiş ve şimdiki zaman arasında sıkışıp kalır. Not: Kitap, olumsuz örnek oluşturabilecek bazı davranışlar, şiddet/psikolojik şiddet ve bazı bölümlerde cinsellik içerdiğinden +18 yaş ve üzeri okuyucular için uygundur.

bazen sadece şiir yazarsın...

Her şey bir yapbozdu adete . Parçaları bütünlestirmeme engel olan kayıp parçalar vardı her bir yerde .Arkamdan çevrilen oyunlar. Kim di gerçekleri söyleyen veya arkamdan oyun çeviren . Tek gerçeklerine inandığım O vardı. O' da var mıydı yok muydu bunu ben bile bilmiyorum...

Şiir anestezi etkisi yapar.

Ben... Ben dünyaya geliş amacı ya da dünyadan hiçbir alacağı olmayan tek değil belki, ama yalnız bir varlığım. Varlık olduğumu kabul ediyorum burada yer kaplıyorum çünkü senin, onun, sizin ve diğerlerinin hayatından geçtim, geçiyorum ya da geçeceğim, ama bu benim seçimim değil. Zoraki, boş, biraz gereksiz, biraz sebepsiz ve de hepsinden ötesi çokça istemsiz bir unsurum evren üzerinde hayatına dokunduğum ve kendimi bulaştırdığım herkesten özür diliyorum ama ben buyum ve kimseye daha azı için söz veremem.

"Aklının ucuna oturup kendimi bekledim; gelmedim, gelmedim, gelmedim" CEMAL SÜREYA

Nietzsche aforizmaların tüm sözleri