"Boşanmak istiyorum..." koyu safirleri ani bir baş kaldırışla alayla gözlerime tırmandı. "Boşanmak istiyorsun?" alay kokan sesi soru sormak değil de analiz eder nitelikteydi. Burnunu baş ve işaret parmağı yardımıyla hafifçe ovalayarak birden gür ve bariton sesiyle kahkaha attı. Büyük kahkası rahatlıkla birkaç dakika sürmüştü. Yutkunarak ellerimi dizlerime koyarak ovaladım. Yanımdan hızlıca geçip, santimlerle kurtardığım kulağımı teğet geçerek duvarda parçalanan küllük dudaklarımın arasından küçük bir çığlığa sebebiyet verdi. Çığlığımın boğazımda tıkalı kalmasının sebebi dudaklarımın üzerindeki kocamın dudaklarıydı! Ne hareket ediyordu dudakları ne de geri çekiliyordu... "Beni zorlama kadın! Benden boşanacağın gün oğlumla da vedalaşacağın gün olur!" gözlerimi acıyla yumdum. Tehditlerden sıkılmıştım artık. "Sizin gibi soysuz bir aileye gelin geldiğim için kendimden utanıyorum!" dudaklarını dudaklarıma milimler kalacak mesafeye indirdi. "Bu konuda hemfikiriz karıcığım!" ve tekrar dudaklarını bastırdı. *** Yıllar önce olan bir yanlış anlaşılma... 2 insanın hayatına nasıl mâl olabilirdi? Adam, sevdiği kadının annesi hakkındaki gerçeği öğrendi. Kadın, sevdiği adamın aslında kim olduğunu öğrendi. İki sevdalı. Bir evlilik. Bir bebek ve doğmamış bir bebek. Ve gerçeklerin doğuracağı acılar... 3. Hikayemle birlikteyiz. Ve tekrar farklı bir kurgu işledim. Hadi gelin bu kurguyu beraber geliştirelim.

"Her nesnenin bir bitimi var ama," diye mırıldandı ismimi barındıran o türküyü, bendine zıt yumuşacık bir sesle. Siyah gözleri aynı anda, yetim kalmış başımı okşuyordu sıcaklığıyla. "Aşkta hudut çizilmiyor, Mihriban..." -- 01.07.2018

30.05.2018 #1 Ağlıyordu kadın..Aylar geçse de dinmemişti acısı,sönmemişti yürek yangını..Dilsizdi kadının acıları.Kimselere diyememişti derdini,yaktığı ağıtlar kendi canını yakmaktan başka bir şeye yaramamıştı. Hiç haketmedigi halde kanatları kırılmıştı.. Kendini Fıratın buz gibi sularına bırakırken düşündüğü tek şey buydu kadının.Ölümden başka çaresi kalmamıştı.Tek suçu sevmek olan bu kadın zaten yaşarken ölmüştü..Ölüm onun tek çaresiydi..Yaşayamazdı bu utançla..İnsanların başka gözlerle bakmasını kaldıramazdı yüreği..Kendinden ve karnındaki bebeğinden çoktan vazgeçmişti bile..Tıpkı nefes almaktan vazgeçtiği gibi . Derin bir nefes aldı ve zayıf kollarını karnına doladı kadın. Özürdiledi taşıdığı candan..Hem babası adına,hemde yaptığı korkaklık adına. Sonra o adam geldi aklına,sevdiği nişanlısı olan adam ..Hiç acımadan tecavüz edip canından can alan,canlı canlı bir metre çukurun altına gömüp,kapanmayacak kadar derin yaralar bırakan o adam . Peki kim di bu kadın ? O Amed'in kara topraklarında susuz kalmış,hayatın tüm acımasızlıkları tokat misali bir bir yüzüne çarpan,gece karası saçları ile sevdiği adama cehennemi yaşatan, geçtiği her yeri simsiyah gözleri ile yakan ve bir hiç uğruna diri diri toprağa gömülen Dila Ateşoğluy'du..

Göğsünün ortasında ki yangını dindiremeyen bir adam... Çaresizce söndürulemeyen bir yangının ortasından kaçıp,kendine yeniden bir hayat kuran ve hiç beklemediği bir anda kendini tekrar yangının ortasında bulan genç bir kadın... Ve hiç beklenmedik bir anda gelen ihanet... Kerim & Sahra

Mardin kiminin yarası, kiminin şifası. Anaları feryat ettiren acımasız şehir. Kiminin sonu, kiminin sonsuzu

Yezda'nın peçesinin açılmasıyla dünya tersine döner.Adar ile evlenmek zorunda kalır.Evet Adar ona vurulmuştur ilk gördüğü andan beri ama Yezda taviz vermemiştir.Aslında her şey bir peçenin suçudur...

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Siz hic bile bile imkansız birine kendinizi kapatırdınız mi? Peki imkansız olduğunu bile bile o içinizdeki ufacık umut kırıntılarıyla çabaladınız mı? BENCE NUR VE SAMETİN HİKAYESİNE BİR GÖZ ATIN İSTERİM.

Altı abi ne kadar zor olabilir ki?..

" Sen öyle san kendi isteğimle evlenmedim seninle. " Ahmet olduğu yerde put gibi dikildi. Ne dediğimi kavramaya çalışıyordu. Sert bakışlarını gözlerime dikerek bakıyordu. Bu kelimelerim ikimizi de kırıyordu. Onun sarf ettiği kelimelerde beni. " Ne demeye çalışıyorsun sen Zeynep? " dedi burnundan sert bir o kadar da sinirli soluk vererek. " Ben beni istemeyen birini mi kadınım yaptım kendime?" Hayır! Yanlış anladı beni onu demek hiç bir zaman istemem. " Hayır öyle değil Ahmet? Dinle beni." Dedim aceleci bakışlarla. " Neyini dinleyim senin. İstemediğin beni mi anlatacaksin bana? " dedi hayal kırıklılığıyla. Öyle hiç bir zaman düşünmemiştim Ahmeti. Sonradan aşık olmuştum ben zaten ona. Ilk yüzükleri taktığımız zaman kendi rızamla değildi. Babam zorunlu tutmuştu beni bu evliliğe. Ama aradan geç zaman için de aşık olmayı denemiştim ve oldum da. Tam ağzımı açıp öyle birşey olmadığını diyecektim ama Ahmet arkasını dönerek kapıya doğru yöneldi. " Ahmet dur. Nereye gidiyorsun beni dinle bi? " dedim ama hiç bir faydası olmadı. Arkasından bağırmam. Kapıyı hızlı örterek çıkıp gitti odadan. Beni kendimle bırakarak. Yere oturarak ne yaptığıma baktım. Bir olay sonuçu nasıl bu hale gelebilmiştik biz. Nasıl böyle olabilmiştik herşey güzelken. Allah kahretsin ki bilmiyorum. 🔸🔸🔸🔸 Hayatımda en güzel zor durumda kaldığım seçimimden biriydi. 15 Mart 2016 da yayınlamaya başlamıştır.