Yarı Kurt ve Yarı Vampir bir melezin, cadılarla dansını anlatırken kendini kadim bir Gümüş Kanlı Savaşının içinde bulacaktır. İki genç kadın ve aralarında başlayan bir aşk - savaş çıkmazı.

Büyücüler, Avcılar, Sıradan İnsanlar ve İblisler... Hepsi bir düzen içinde yaşıyorlardı. Ta ki en güçlü Büyücülerden biri olan Gece'nin, sevdiği adam bir Avcı tarafından vahşice öldürülene kadar... Gece artık hem intikamını alıp halkın gözünde otoritesini daha da güçlendirmeli hem de isyan etmekte kararlı Avcıları hizaya sokup düzeni yeniden sağlamalıdır. Ancak tüm bu karmaşanın içinde öldürmek için yemin ettiği Avcının kızını seveceği hesapta yoktur. Ateş'in ölümü ise ipuçlarıyla dolu gizemli bir bilmeceye dönüşmüştür. Tek istediği gözlerden uzak, sessiz sakin bir hayat olan Miray ise kendini bir anda Büyücü Gece'nin hedefi olarak bulur. Gece'nin elinden sağ kurtulmuş olsa bile hayatta kalmak istiyorsa asıl kimliğinin Avcılar tarafından öğrenilmemesi için uğraşmak zorundadır. Tanıdığı hiç kimseye benzemeyen Gece'ye öfkesi zamanla değişirken fark eder ki onun yanında olduğu müddetçe kimliğini gizleyebilmesi mümkün değildir. Gece ve Miray karar vermek zorundadırlar. Ya birçok şeyden vazgeçerek kurdukları güvenli hayatlarına devam etmek için yine vazgeçecekler ya da bu sefer vazgeçmeyerek her türlü tehlikeye rağmen birbirlerine tutunacaklardır.

Bedenine ağır gelen göz kapakları aralandığında; günler, belki haftalar, kim bilir belki aylar sonra ilk defa bir insan görüyor. Sakince açılıyor gözleri genç kızın. Zümrüt yeşili gözler, esmer bir ten ve dolgun, dalgalı, siyah saçlarıyla bir kadın aynı onun gibi bacaklarını karnına çekmiş, elleriyle birleştirmiş bir vaziyette ona bakıyor. Gördüğü nice kadından, daha güzel. Hikayede gxg vardır, smut vardır, şiddet de vardır. Söyliym dedim :D İyi okumalar!

-2017 - Yeni edindiği, siyah deri kapaklı defterin ilk sayfasını usulca açtı. Hayatının o gününe kadar bilincinin yönlendirdiği kurşun kalemi bu defa yüreği esir aldı.Kıvrak hareketleri ile sayfada dans etmeye başladı. Orta parmağı kalemi bastırmanın ve sürtünmenin etkisiyle kanarken, kalemin ucu kırılırken duraksadı. Kirlenmiş sayfanın tam ortasında, biçimsiz el yazısı ile birkaç size konumlanmıştı. Gözleri, sabaha karşı dört mavisi gibi boğazın. Bir hayli durgun, nicesine ölümcül. Ve İstiklal kalabalığındaki gürültü gibi sözleri. Vızıltısı ilişir kulağa, ne güzel şarkıdır alıcısına. Nefesi, yaz gününde esen ılık rüzgar Galataya. Hissedilene kadar değeri bilinmeyen, nitekim vazgeçilemeyen. Kendisi, İstanbul gibi. Iliklere kadar sevmek ama kaybedileceğini bilmek gibi.

Hayatım sadece iki tondan oluşan bir boşlukdan ibaretdi. "Ben böyle değildim"-diye iç geçirdim sızlayan şakaklarımı sıkarak. Yıllar sonra aydınlanmıştı oysa, kör olan gözlerim siyaha, yıllar sonra ilk kez maviye kapılmışdım umutsuzcasına.

Baştan yazıyorum.. Beğenilsin diye değil bir kadının bir kadını nasıl sevdiğini anlatmak için yazacağım.. 2günde bir bölüm atacağım Smut bölümler olacak. Bedenlere değil ruhlara aşık olmanız dileği ile.. 1976.gün anısına Seni seviyorum

Güzel olacağını düşündüğüm iki kadının aşk hikayesi.

Tamamlandı. Sezin etrafa bakınıyordu. O burada mıydı? Yanındaki kızların konuştuklarını duydu. Yan tarafında oturan çocuk da o tarafa dikkat kesilmişti. Bölümün belki de fakültenin en güzel kızı mekandan içeri girmişti. Gözler üstünden ayrılmıyordu ve kızlar bu durumdan rahatsızlığını aralarında konuşarak dile getiriyordu. Sezin gözlerini gelen kızın üzerinden ayıramadı. "Bugün daha bir güzeldi sanki." Üzerinde beyaz ipek elbise ve o meşhur gülümsemesi yüzündeydi. Sarı saçları içerideki sıcaklığa maruz kaldıkça etkisini kaybediyordu. Bileğine taktığı lastik tokayı eline aldı, saçlarını toplamaya koyuldu. Kolları yukarı kalktıkça elbisesinin tam oturmayan omuz kısmı havaya kalkıyor. Dekoltesini iyice belli ediyordu. Bunu fark ettiğinde yüzünde oluşan hafif kızarıklığı eliyle kapatmaya çalıştı. Bembeyaz teni kızarıklığını saklamaya yardımcı olmuyordu. Hafifçe gülümsedi, çevresinde ki herkesin ilgisi onun üzerindeydi.

Sana yazdığım şiirleri yakacağım Artık varlığına değil , yokluğuna şiirler yazacağım .

"Beni göremiyorsun Derin..." "Ama seni duyabiliyorum Türkü." Onu göremiyor olabilirdim, dünyadaki renkleri göremiyor olabilirdim. Ama o sesinin rengini hayal edebiliyordum. Onu sevebilirdim, ama o beni sevebilir miydi bilmiyordum... #KalbiDengem