Küçük bir kız öldü, yetişin diye yalvaran Yardım, yardım diye haykıran Güneş doğmadı, dönmedi buraya Yoğun dumanlar var, göğe uzanan Sevgi bir kuş olup uçtu Bulutlar küstü, yağmur yağmadı Burada ölen kızın cesedini Cehennem ateşleri yaktı Küçük masum pembe bir yürek İçinde denizleri aşan kahraman leylek Küçük titrek bir gülüş Kayboluyor zamanı yitirerek Baba, baba diye bağırıyor Yalnızlığının, karanlığında boğuluyor Sen gelmedikçe bu küçük kız Kendi sessizliğinde ölüyor... *** *** *** Bir gün biri çıkar karşınıza. Gidenleri yerine, gözyaşlarını silen, yaralı ruhunu saran... İnsan beyni öyle acayiptir ki kötü hatıraları asla unutmaz. Çünkü derine işleyen mutluluk değil sadece acıdır. Gidenin yeri illa ki dolar derler ya, işte o yalan. Gidenin verdiği mutluluğu herkes verir, gidenin sevdiği kadar gelen de sevebilir, giden kadar o da sana değer verebilir ama gidenin verdiği acıyı veremez, kederi o kalpten silemez, hayal kırıkları ile taşan bir kulübeyi tamir edemez, kalpte taht kurmuş padişahın koltuğunu dolduramaz, en önemlisi gideni asla unutturamaz. Sadece yaptığını zanneder. *** *** *** Ben en çok sevilmek istiyorum. Dolu dolu sevilmek. Ben sevmek istemiyorum, canımın yanmasını, kalbimin acımasını... istemiyorum. Ben sevilmenin nasıl olduğunu bilmek istiyorum. Uçmak istiyorum, gidecek bir yerim olmadan. Koşmak istiyorum, bir durağım olmadan. Ben mutlu olmak istiyorum, kimseyi beklemeden ama geldiğim yerde beni bekleyenler varken. Ben yaşamak istiyorum, sadece özgürce... BENİ KOCAMAN SEVEN ADAMA.........