DÜZENLENDİ! "Sırtını yaslayacak bir duvara ihtiyacın var." "Biraz da soluklanmaya..." diye tamamladı beni. Dilimi dişlerim üzerinde gezdirdim. "Biliyor musun, benim de şurayı dolduracak bir şeye ihtiyacım var." dedim elimi başımın üstüne koyarak. Şaşkınlıkla birkaç saniye bana baktıktan sonra başını geriye atarak kahkaha attı. Gülümsemem dudaklarımda dondu, başımı eğerken ısındığımı hissettim. "İnsanlar dertlerini itmeye çalışırken sen başına dert almak mı istiyorsun?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Ben sadece yerine endişeleneceğim birini istiyorum."

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

Bir kapı var. Kapının ardındaki odada, odanın derinliklerindeyse bir çocuk. Dağınık, biraz uzamış saçları ve kişiliğinin aksine daima capcanlı olan mavi gözleriyle odaya girmeye çalışan herkesi kovuyor. Ancak iki kişi daha var odada. Biri bir kadın. Belli, çocuk gözlerini bu kadından almış. Kadın odadaki daracık pencereden dışarıyı izliyor, arada da başını pencereden dışarı uzatıp ferahlıyor. Aslında kadın çocuğa benziyor, o da seviyor bu boğucu odayı. Ama bazen dışarıdakilere özenmiyor değil. Diğeri ise genç bir kız. Doğal kırmızı saçları ve hafif çilleriyle gerçekten şirin. O, ne çocuk gibi derinlere ilerlemiş, ne de kadın gibi içeri tam anlamıyla girebilmiş. Kapıda duruyor o. Hem dışarıyla, hem de içerideki çocukla iletişim kuruyor. Ve çocuk hala fark etmese de kapıda içeri girmek için bekleyen ve içerideki çocuğu gözleyen biri var. Odaya girmeyi istiyor fakat davetli değil. Ancak böyle giderse odaya zorla girecek ve kendini çocuğa kabul ettirecek gibi görünüyor. !Önemli!: Kötü çocuk ve iyi çocuk arasındaki aşkı anlatan bir hikaye arıyorsanız yanlış yerdesiniz. İlk bölümlere göz atarak bu düşünceye kapılmayın, ve farklı türde hikayelere de kütüphanenizde yer verin lütfen. Not: Tanıtımın iğrençliğine aldırmayın, saçma sapan bir çocuk yazmıştı, dört yıl önce. (Aynı çocuk hikayenin ilk bölümlerini de yazdı bu arada. Sonra biraz büyüdü ve hikayeyi bıraktı.) (|-> Benden bahsediyordum, kimse anlamamış.)

DÜZENLENDİ! Üç arkadaştık. İkimiz aynı kişiye vurukken, nasıl birbirimize tutulduk?

"Herkese güvenme demiştim. En güvenilmez ben olduğum halde."

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Kuralların dışında bir hikaye bu. Yeşil ve Mavinin. Yağmur ve Ateşin. Yaşam ve Ölümün hikayesi. En yüksek #60 Boy×boy rahatsız olanlar okumasın lütfen. Başlangıç: 27/07/2017 Kapak için teşekkürler @anonymousauthorr_

Arkadaşlıklarını asla bozmayacağına dair birbirine söz vermiş iki büyüyememiş çocuk. İkisi de biraz korkak, ikisi de çokça aşık. Kalplerinin kapısını bir "kelebek" tek başına kapalı tutabilir mi?

05...: Babana eşcinsel olduğunu söyledim. Toprak: ne *BoyxBoy'dur* (Yani eşcinsel konuludur.) [Yani eğer bundan rahatsız oluyorsanız, okumayınız.] {Çokça küfür barındırır.}

DÜZENLENDİ! "Basat..." diye inlerken ellerimi tam başının olduğu noktada tişörtümün üzerine koydum. Başını kalbimin üzerine koyduğunda altında kıpırdandım. Karnımdan garipten sesler gelmeye başlamıştı. Bedenim çöküyordu sanki. Tüm uzuvlarım uyuşurken kalbim isyan ediyor, bunu kaldıramadığını bağırıyordu. Sanki Basat'ı itmek ister gibi, hızlı hızlı çarpıyor, göğüs kafesimi delme pahasına yukarı doğru sertçe vuruyordu. Beynim ise düşünmeyi bırakmış, sıcak başın keyfini çıkartmaya başlamıştı. "Basat..." diye mırıldandım tekrar. İki gözümden birden iri taneler yuvarlandı, kulaklarımı sıyırıp yastığa döküldüler. Bir öpücük daha indi kalbim üzerine. Hıçkırdım. "Şşş..." Sıcak nefesi tenimi kavurdu. Başını tişörtümün yakasından çıkarttığında tişörtüm göğsüme kadar açılmıştı zaten. Yüzü yüzümün hizasına geldi, eli önce gözlerimdeki yaşları nazikçe sildi, sonra saçlarım arasına daldı. "Özür dilerim." diye mırıldandı. Şimdi ikimizin kalbinin atışları birbirine karışmıştı sanki. Sol tarafımda kendi kalbimin çarpıntıları, sağ tarafımda göğsüme baskı yapan onun kalp atışları... Ağzımı açtığımda lafları ağzıma tıktı. "Çok, çok özür dilerim." Burnunu burnumun yanına, alnını alnıma yaslayıp gözlerini gözlerime dikti. Titreyen dudakları çok ufaktan dudaklarıma temas edince gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Onu durdurmak istedim ama konuşamadım. Kendini kasa kasa, dünyanın en güzel bahçesine doğru çekti beni. Şimdi dudaklarımdan biri dudakları arasındaydı. Kısa sürdü ama mükemmeldi. Çekti dudaklarını, gözlerini araladı. Usulca fısıldadı. "Yeniden benim kibritim ol. Bir daha asla sönmene izin vermeyeceğim. Söz veriyorum, Barış."