❝ Helaas komt in dit hellehol aan alles op den duur wel een eind. Zo kwam het dat de realiteit ook Kieran in zijn greep kreeg. Alles veranderde voor hem toen we zijn ouders opaten.❞ Edon, ooit een machtig en glorieus rijk, vergaan tot een naar dood stinkende zandvlakte; het Necropolis. Het dagelijks leven op de dodenakker is onzeker, bewoond door losgeslagen onmensen en beesten die het vlees van je botten rijten als ze er de kans toe krijgen. Het is eten of opgevreten worden. Iets wat Pax maar al te goed weet, wie hem kwaad doet kan ijzer kauwen. De inwoners van de ommuurde stad Eras houden de koelbloedige jongen liever op afstand en daar rekent Pax zich gelukkig mee. Dan wekt echter de zachtaardige Kieran zijn aandacht. Tegen al zijn instincten in beschouwt Pax het als zijn taak de nieuwe jongen te beschermen, op gevaar voor eigen leven.

ORPG. Alles is verwoest. Mensen zijn gewond, en zoeken hulp in het ziekenhuis in de wereldstad Utrecht, maar weten niet dat het daar juist levensgevaarlijk is. Ze weten niet dat dit geen kernramp is, maar het einde van de wereld. Alex Rousseau is een jongen die de ondergang van hemzelf en zijn wereld langzaam ziet verpulveren. Hij moet leren leven met het feit dat hij niet iedereen kan helpen. Hij wil niet zwak zijn, maar hij is bang en hij is alleen. Leora Jackson is een onzeker meisje dat zo gevormd is door haar zware verleden. Op de dag van de ramp moet ze alles laten vallen om zichzelf, op het nippertje, te redden. En ook zij ziet haar wereld met afgunst ten onder gaan. Ze is zwak, ze is bang en ze is alleen. Deze tieners, jeugdvrienden uit Ede, wanhopig op zoek naar een houvast, vinden elkaar na de kernramp in Utrecht. Kunnen ze doorzetten, de mensen redden van wie ze houden? Of is het daar nu al te laat voor?